حسی که نسبت به همسرتون دارید رو درک می کنم، ولی مبادا این فکر اشتباه در ذهنتون رسوخ کنه که اون به شما علاقه ای نداره و یا ... بلکه باید به چشم یک انسان بیمار بهش بنگرید. همسرتون بیماری است که سه سال گرفتاره و این ربطی به علاقه اش به شما نداره؛ مثلا فرض کنید که همسرتون دچار بیماری جسمی شده، آیا علاقه و عشقش به شما رو تحت تاثیر قرار میده، هرگز. متاسفانه همسر شما دچار یه بیماری روحی شده که می تونه منشأش صرفا جنسی نباشه، شاید ناشی از آموزش غلط در گذشته و نهادینه شدنش در زندگی اش باشه.
بنابراین به جای اینکه احساس خیانت یا عدم علاقه و ... در ذهن شما تداعی بشه، لطفا اون رو به عنوان یه بیمار ببینید تا بهتر بتونید درکش کنید و بیخودی زندگی تون رو بابت این مسئله خراب نکنید. لازمه در کنار همسرتون باشید و همواره این همکاری رو در برطرف شدن این بیماری اش داشته باشید ولو نهایت امر درمان نشه؛ زیرا فارغ از مسائل مادی و این دنیایی، شما در برابر پیشگاه خداوند وظیفه و نقشی دارید و اگر همسرتون رو به خاطر این قضیه علیرغم اینکه زندگی تون رو تحت تاثیر گذاشته کنار بزنید بخصوص در این شرایط که بچه هم دارید، باید علاوه براینکه پیامدهای اون در این دنیا تحمل کنید، اون دنیا هم باید در برابر خداوند پاسخگو باشید. قطعا همسر شما هم باید جوابگوی خطاهای خودش باشد.
اما در حال حاضر باتوجه به آمدن فرزندتون، کنار زدن همسرتون تاثیر مستقیمی در زندگی و آینده فرزندتون هم خواهد گذاشت. بنابراین ضمن ترک نکردن همسرتون، از همکاری ایشون در ترک این عادت زشت دریغ نکنید. شک نکنید زحمات شما در آینده هدر نمیرود و یه روزی بالاخره نتیجه تلاش و تحمل و شکیبایی تون رو می بینید.
با سلام به شما کاربر محترم
حسی که نسبت به همسرتون دارید رو درک می کنم، ولی مبادا این فکر اشتباه در ذهنتون رسوخ کنه که اون به شما علاقه ای نداره و یا ... بلکه باید به چشم یک انسان بیمار بهش بنگرید. همسرتون بیماری است که سه سال گرفتاره و این ربطی به علاقه اش به شما نداره؛ مثلا فرض کنید که همسرتون دچار بیماری جسمی شده، آیا علاقه و عشقش به شما رو تحت تاثیر قرار میده، هرگز. متاسفانه همسر شما دچار یه بیماری روحی شده که می تونه منشأش صرفا جنسی نباشه، شاید ناشی از آموزش غلط در گذشته و نهادینه شدنش در زندگی اش باشه.
بنابراین به جای اینکه احساس خیانت یا عدم علاقه و ... در ذهن شما تداعی بشه، لطفا اون رو به عنوان یه بیمار ببینید تا بهتر بتونید درکش کنید و بیخودی زندگی تون رو بابت این مسئله خراب نکنید. لازمه در کنار همسرتون باشید و همواره این همکاری رو در برطرف شدن این بیماری اش داشته باشید ولو نهایت امر درمان نشه؛ زیرا فارغ از مسائل مادی و این دنیایی، شما در برابر پیشگاه خداوند وظیفه و نقشی دارید و اگر همسرتون رو به خاطر این قضیه علیرغم اینکه زندگی تون رو تحت تاثیر گذاشته کنار بزنید بخصوص در این شرایط که بچه هم دارید، باید علاوه براینکه پیامدهای اون در این دنیا تحمل کنید، اون دنیا هم باید در برابر خداوند پاسخگو باشید. قطعا همسر شما هم باید جوابگوی خطاهای خودش باشد.
اما در حال حاضر باتوجه به آمدن فرزندتون، کنار زدن همسرتون تاثیر مستقیمی در زندگی و آینده فرزندتون هم خواهد گذاشت. بنابراین ضمن ترک نکردن همسرتون، از همکاری ایشون در ترک این عادت زشت دریغ نکنید. شک نکنید زحمات شما در آینده هدر نمیرود و یه روزی بالاخره نتیجه تلاش و تحمل و شکیبایی تون رو می بینید.
موفق باشید.