یه سوال دارم که دوست دارم مردونه جوابمو بدید! چه به دعا اعتقاد دارید چه ندارید؟
من به کمک احتیاج دارم و میام سراغ جناب عالی! چند درصد احتمال داره کمکم کنی!؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
اگر واقعا قدرت کمک به منو داشته باشی چه دلیلی داره کمکم نکنی؟ حالا اگه نخوای ولی من سماجت کنم چی؟
حالا فرض رو بر این می گیریم که شما کمکم کردی ولی به یک روز نرسیده من بهت پشت میکنم یا بدتر در حقت بدی میکنم!
یه مدت میگذره دوباره میام سراغتو ازت کمک میخوام حاضری دیگه کمکم کنی؟
فرض کن حالا من میام به جای خواهش و تمنا با غر زدن و دهن کجی ازت چیزی رو میخوام؟ طلبکارانه میام سراغت!
به خاطر اینکه اومدم سراغ تو سرت منت که میذارم هیچ تهدیدتم میکنم که اگه بهم کمک نکنی بهت پشت میکنم!
شما باز با این شرایط میای کمکم میکنی ولی من همه جا میرم پشت سرت میگم خیلی خسیس و بخیلی!
یه فرض دیگه! من دیابت دارم و قند خونم رسیده به 400 حالا میام پیش تو و ازت میخوام بهم نبات و شکلات بدی!
تو اگه منو دوست داشته باشی این کار رو میکنی؟ حالا هر چقدر اسرار کنم!
یا یکی چربی خون و فشار خونش بالاست از شما بخواد بهش کله پاچه بدی و شما به خاطر خودش این کار رو نکنی و اون شما رو متهم کنه به بخل ورزی!
رفقا خوبه کلاهمون رو قاضی کنیم ! چقدر به حرف خدای رحمان گوش می کنیم که انتظار داریم خدا فوری به حرفمون گوش کنه!چقدر خدا دعاهامونو مستجاب کرد ولی ما بهش پشت کردیم! در محضرش گناه کردیم!
چقدر ادب حرف زدن با خدا رو رعایت میکنیم ؟ چقدر برای خواسته خودمون ارزش قائل میشیم موقع درخواستش از خدا!
و چقدر به این نکته فکر میکنیم که خدا ما رو بیشتر از خودمون دوست داره و اگر درخواستمون اونطور که ما می خوایم اجابت نمیشه باز به خاطر خودمونه!
چقدر به این موضوع فکر میکنیم که شاید همین داشته های ساده اکنونمون استجابت دعاهایی باشه که ما هیچ وقت نکردیم!
خدا بخیل نیست ما بخیلیم که تقصیرات و کوتاهی های خودمون رو به پای خداوند مینویسیم
قطعا ما چیزی جز نتیجه افکار و اعمال و تلاشمون رو نمی بینیم ولی باید بدونیم که منشا اثر تمام اتفاقات عالم خدای رحمانه!
دور از جوانمردیه که به خدایی که در توصیف خویش چنین می فرماید ظن بد ببریم
و چون بندگان من از تو در باره ى من بپرسند، همانا من [به آنها] نزديكم و دعاى دعا كننده را وقتى كه مرا بخواند پاسخ مىیدهم، پس آنها نيز دعوت مرا اجابت كنند و به من ايمان بياورند، باشد كه راه يابند.
یه سوال دارم که دوست دارم مردونه جوابمو بدید! چه به دعا اعتقاد دارید چه ندارید؟
من به کمک احتیاج دارم و میام سراغ جناب عالی! چند درصد احتمال داره کمکم کنی!؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
اگر واقعا قدرت کمک به منو داشته باشی چه دلیلی داره کمکم نکنی؟ حالا اگه نخوای ولی من سماجت کنم چی؟
حالا فرض رو بر این می گیریم که شما کمکم کردی ولی به یک روز نرسیده من بهت پشت میکنم یا بدتر در حقت بدی میکنم!
یه مدت میگذره دوباره میام سراغتو ازت کمک میخوام حاضری دیگه کمکم کنی؟
فرض کن حالا من میام به جای خواهش و تمنا با غر زدن و دهن کجی ازت چیزی رو میخوام؟ طلبکارانه میام سراغت!
به خاطر اینکه اومدم سراغ تو سرت منت که میذارم هیچ تهدیدتم میکنم که اگه بهم کمک نکنی بهت پشت میکنم!
شما باز با این شرایط میای کمکم میکنی ولی من همه جا میرم پشت سرت میگم خیلی خسیس و بخیلی!
یه فرض دیگه! من دیابت دارم و قند خونم رسیده به 400 حالا میام پیش تو و ازت میخوام بهم نبات و شکلات بدی!
تو اگه منو دوست داشته باشی این کار رو میکنی؟ حالا هر چقدر اسرار کنم!
یا یکی چربی خون و فشار خونش بالاست از شما بخواد بهش کله پاچه بدی و شما به خاطر خودش این کار رو نکنی و اون شما رو متهم کنه به بخل ورزی!
رفقا خوبه کلاهمون رو قاضی کنیم ! چقدر به حرف خدای رحمان گوش می کنیم که انتظار داریم خدا فوری به حرفمون گوش کنه!چقدر خدا دعاهامونو مستجاب کرد ولی ما بهش پشت کردیم! در محضرش گناه کردیم!
چقدر ادب حرف زدن با خدا رو رعایت میکنیم ؟ چقدر برای خواسته خودمون ارزش قائل میشیم موقع درخواستش از خدا!
و چقدر به این نکته فکر میکنیم که خدا ما رو بیشتر از خودمون دوست داره و اگر درخواستمون اونطور که ما می خوایم اجابت نمیشه باز به خاطر خودمونه!
چقدر به این موضوع فکر میکنیم که شاید همین داشته های ساده اکنونمون استجابت دعاهایی باشه که ما هیچ وقت نکردیم!
خدا بخیل نیست ما بخیلیم که تقصیرات و کوتاهی های خودمون رو به پای خداوند مینویسیم
قطعا ما چیزی جز نتیجه افکار و اعمال و تلاشمون رو نمی بینیم ولی باید بدونیم که منشا اثر تمام اتفاقات عالم خدای رحمانه!
دور از جوانمردیه که به خدایی که در توصیف خویش چنین می فرماید ظن بد ببریم
وَإِذَا سَأَلَكَ عِبَادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ فَلْيَسْتَجِيبُواْ لِي وَلْيُؤْمِنُواْ بِي لَعَلَّهُمْ يَرْشُدُونَ
و چون بندگان من از تو در باره ى من بپرسند، همانا من [به آنها] نزديكم و دعاى دعا كننده را وقتى كه مرا بخواند پاسخ مىیدهم، پس آنها نيز دعوت مرا اجابت كنند و به من ايمان بياورند، باشد كه راه يابند.