فکر میکنم آنچه نویسنده این مقاله در تلاش بوده که به آن بپردازه، صرفا نقض توبه به وسیله گناه بوده است نه اینکه بخواهد شخصی را ناامید بکند آنچنان که شما بزرگوران به این موضوع اشاره کرده‌اید، بلکه هدف ایجاد انگیزه برای ترک گناه است، آنچنان که از حدیث امام رضا(علیه‌السلام) نیز این مضمون استفاده می‌شود.
در واقع قبل از اشکال به نوشتار باید هدف نویسنده را نیز مد نظر قرار داد، و هدف این نوشتار ایجاد خوف در مخاطب است، همان گونه که زمانی به دعای کمیل امام علی(علیه‌السلام) توجه میکنیم، بخش خوفی آن رجحان دارد بر بخش رجا و امیدواری آن. به احادیث که از ائمه اطهار(علیهم‌السلام) نیز که به ما رسیده است، این موضوع مشهود است یعنی برخی اوقات امامان معصوم(علیهم‌السلام) مخاطب خویش را از خدای متعال می‌ترسانده اند و برخی اوقات به آنها امید می‌داده‌اند.
اما در مورد حدیث امام رضا(علیه‌السلام) لازم است به این نکته اشاره کنیم، که مضمون این حدیث در مورد مسلمانان است، نه آنگونه که دوست عزیزمون که بیان کردند، این حدیث را مربوط به کفار بدانیم، اما اینکه گفته شده که مضمون حدیث مفهومش جدی نبودن شخص توبه کننده است، سخن صحیح است، اما همان گونه که از منطوق حدیث فهمیده می‌شود این جدی نگرفتن خودش شبیه نعوذ بالله مسخره کردن خدای متعال است، به همین خاطر در حدیث امام رضا علیه السلام می‌فرماید کَالمُستَهزئَ بربِّهِ مانند شخصی است خدای مسخره کرده است.
اما همان گونه که از احادیث و آیات قرآن فهمید یک مومن واقعی باید بین خوف و رجا زندگی کند.
با سلام و احترام
فکر میکنم آنچه نویسنده این مقاله در تلاش بوده که به آن بپردازه، صرفا نقض توبه به وسیله گناه بوده است نه اینکه بخواهد شخصی را ناامید بکند آنچنان که شما بزرگوران به این موضوع اشاره کرده‌اید، بلکه هدف ایجاد انگیزه برای ترک گناه است، آنچنان که از حدیث امام رضا(علیه‌السلام) نیز این مضمون استفاده می‌شود.
در واقع قبل از اشکال به نوشتار باید هدف نویسنده را نیز مد نظر قرار داد، و هدف این نوشتار ایجاد خوف در مخاطب است، همان گونه که زمانی به دعای کمیل امام علی(علیه‌السلام) توجه میکنیم، بخش خوفی آن رجحان دارد بر بخش رجا و امیدواری آن. به احادیث که از ائمه اطهار(علیهم‌السلام) نیز که به ما رسیده است، این موضوع مشهود است یعنی برخی اوقات امامان معصوم(علیهم‌السلام) مخاطب خویش را از خدای متعال می‌ترسانده اند و برخی اوقات به آنها امید می‌داده‌اند.
اما در مورد حدیث امام رضا(علیه‌السلام) لازم است به این نکته اشاره کنیم، که مضمون این حدیث در مورد مسلمانان است، نه آنگونه که دوست عزیزمون که بیان کردند، این حدیث را مربوط به کفار بدانیم، اما اینکه گفته شده که مضمون حدیث مفهومش جدی نبودن شخص توبه کننده است، سخن صحیح است، اما همان گونه که از منطوق حدیث فهمیده می‌شود این جدی نگرفتن خودش شبیه نعوذ بالله مسخره کردن خدای متعال است، به همین خاطر در حدیث امام رضا علیه السلام می‌فرماید کَالمُستَهزئَ بربِّهِ مانند شخصی است خدای مسخره کرده است.
اما همان گونه که از احادیث و آیات قرآن فهمید یک مومن واقعی باید بین خوف و رجا زندگی کند.