فکر کنم منظور شما از حرمت ازدواج با زناکار این آیه شریفه است که می‌فرماید: «الزَّانِي لَا يَنكِحُ إلَّا زَانِيَةً أَوْ مُشْرِكَةً وَالزَّانِيَةُ لَا يَنكِحُهَا إِلَّا زَانٍ أَوْ مُشْرِكٌ وَحُرِّمَ ذَلِكَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ؛ مرد زناکار جز با زن زناکار یا مشرک ازدواج نمی‌کند و زن زناکار را، جز مرد زناکار یا مشرک، به ازدواج خود درنمی‌آورد و این کار بر مومنان حرام شده است» [نور/3]
اما مسئله پرسش شما یکی از احکام الهی است که در قرآن کریم آمده است و حاصلش این است که زناکار وقتی در جامعه مشهور به این کار شد، و حد زنا بر وی جاری شد، در عین حال توبه نکرد، دیگر حرام است که با زن پاک و مسلمان ازدواج کند، او باید یا با زن زناکار یا مشرک ازدواج نماید.
هم‌چنین زن زناکار، اگر زنایش شهرت یافت، و حد هم بر او جاری شد، ولی توبه‌اش آشکار نگشت، دیگر حرام می‌شود بر او ازدواج با مرد مسلمان و پاک، او نیز باید با مردی مشرک، یا زناکار ازدواج کند.
ولی کسانی که در گذشته به جهت غفلت یا نادانی فریب شیطان را خورده و دست به این کار زده‌اند و از کرده خود پشیمان‌اند و توبه کردند و هرگز به سراغ این کار نمی‌روند، به یقین حکم این آیه شامل حال آنان نخواهد شد؛ چراکه انسان گناه‌کار با توبه واقعی پاک شده، در زمره مؤمنان قرار می‌گیرد، و این (ازدواج با زن زناکار) به شهادت قرآن کریم از مؤمنان به دور است؛ و نصیب آنان به فضل و وعده الهی، زنان مؤمنه پاک و عفیف خواهند شد.
در این زمینه روایتی از امام صادق(ع) نیز وجود دارد:
«سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (علیه‌السلام) عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ الزَّانِی لا یَنْکِحُ إِلَّا زانِیَةً أَوْ مُشْرِکَةً، قَالَ هُنَّ نِسَاءٌ مَشْهُورَاتٌ بِالزِّنَا وَ رِجَالٌ مَشْهُورُونَ بِالزِّنَا شُهِرُوا وَ عُرِفُوا بِهِ وَ النَّاسُ الْیَوْمَ بِذَلِکَ الْمَنْزِلِ فَمَنْ أُقِیمَ عَلَیْهِ حَدُّ الزِّنَا أَوْ مُتَّهَمٌ بِالزِّنَا لَمْ یَنْبَغِ لِأَحَدٍ أَنْ یُنَاکِحَهُ حَتَّى یَعْرِفَ مِنْهُ التَّوْبَةَ؛
این آیه در مورد مردان و زنانی است که در عصر رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم) آلوده به زنا بودند، خداوند مسلمانان را از ازدواج با آن‌ها نهی کرد و اکنون نیز مردم مشمول این حکم‌اند، هر کس مشهور به این عمل شود و حد الهی به او جاری گردد با او ازدواج نکنید تا توبه‌اش ثابت شود.»[کافی، ج۵، ص۳۵۴ - ۳۵۵، دارالکتب الاسلامیة، تهران، ۱۳۶۵ش.]
جهت مطالعه بیشتر می‌‌توانید به کتاب المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۵، ص۷۹- ۸۰، دفتر انتشارات اسلامی، قم، ۱۴۱۷ق مراجعه کنید.
با سلام به شما کاربر محترم
فکر کنم منظور شما از حرمت ازدواج با زناکار این آیه شریفه است که می‌فرماید: «الزَّانِي لَا يَنكِحُ إلَّا زَانِيَةً أَوْ مُشْرِكَةً وَالزَّانِيَةُ لَا يَنكِحُهَا إِلَّا زَانٍ أَوْ مُشْرِكٌ وَحُرِّمَ ذَلِكَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ؛ مرد زناکار جز با زن زناکار یا مشرک ازدواج نمی‌کند و زن زناکار را، جز مرد زناکار یا مشرک، به ازدواج خود درنمی‌آورد و این کار بر مومنان حرام شده است» [نور/3]
اما مسئله پرسش شما یکی از احکام الهی است که در قرآن کریم آمده است و حاصلش این است که زناکار وقتی در جامعه مشهور به این کار شد، و حد زنا بر وی جاری شد، در عین حال توبه نکرد، دیگر حرام است که با زن پاک و مسلمان ازدواج کند، او باید یا با زن زناکار یا مشرک ازدواج نماید.
هم‌چنین زن زناکار، اگر زنایش شهرت یافت، و حد هم بر او جاری شد، ولی توبه‌اش آشکار نگشت، دیگر حرام می‌شود بر او ازدواج با مرد مسلمان و پاک، او نیز باید با مردی مشرک، یا زناکار ازدواج کند.
ولی کسانی که در گذشته به جهت غفلت یا نادانی فریب شیطان را خورده و دست به این کار زده‌اند و از کرده خود پشیمان‌اند و توبه کردند و هرگز به سراغ این کار نمی‌روند، به یقین حکم این آیه شامل حال آنان نخواهد شد؛ چراکه انسان گناه‌کار با توبه واقعی پاک شده، در زمره مؤمنان قرار می‌گیرد، و این (ازدواج با زن زناکار) به شهادت قرآن کریم از مؤمنان به دور است؛ و نصیب آنان به فضل و وعده الهی، زنان مؤمنه پاک و عفیف خواهند شد.
در این زمینه روایتی از امام صادق(ع) نیز وجود دارد:
«سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (علیه‌السلام) عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ الزَّانِی لا یَنْکِحُ إِلَّا زانِیَةً أَوْ مُشْرِکَةً، قَالَ هُنَّ نِسَاءٌ مَشْهُورَاتٌ بِالزِّنَا وَ رِجَالٌ مَشْهُورُونَ بِالزِّنَا شُهِرُوا وَ عُرِفُوا بِهِ وَ النَّاسُ الْیَوْمَ بِذَلِکَ الْمَنْزِلِ فَمَنْ أُقِیمَ عَلَیْهِ حَدُّ الزِّنَا أَوْ مُتَّهَمٌ بِالزِّنَا لَمْ یَنْبَغِ لِأَحَدٍ أَنْ یُنَاکِحَهُ حَتَّى یَعْرِفَ مِنْهُ التَّوْبَةَ؛
این آیه در مورد مردان و زنانی است که در عصر رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم) آلوده به زنا بودند، خداوند مسلمانان را از ازدواج با آن‌ها نهی کرد و اکنون نیز مردم مشمول این حکم‌اند، هر کس مشهور به این عمل شود و حد الهی به او جاری گردد با او ازدواج نکنید تا توبه‌اش ثابت شود.»[کافی، ج۵، ص۳۵۴ - ۳۵۵، دارالکتب الاسلامیة، تهران، ۱۳۶۵ش.]
جهت مطالعه بیشتر می‌‌توانید به کتاب المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۵، ص۷۹- ۸۰، دفتر انتشارات اسلامی، قم، ۱۴۱۷ق مراجعه کنید.
موفق باشید.