با سلام.
من با بخش انتهایی کلامتون موافق نیستم. اینکه خدا ستار العیوبه و با توبه انسان پاک میشه قرینه ای بر اینه که خود انسان هم در صورت توبه موظفه گناهانش رو بپوشونه.اعتراف به گناه در دین ما مقبول نیست. اینکه این خانوم در مورد باکره نبودن چیزی بگه میشه مقدمه ی اعتراف به گناه چون یقینا برای پسر این سوال پیش میاد و میپرسه چرا؟ خب دختر یا باید واقعیت رو بگه که میشه اعتراف به گناه یا دروغ بگه که خب بازم گناهه و اگر قراره جواب نده و سکوت کنه هیچ خواستگاری برای ایشون ب نتیجه نمیرسه و از طرفی این شک تو پسر دختر رو ناخوداگاه در معرض اتهام قرار میده.که اینم پسندیده نیست. پس وقتی این خانوم با علم پزشکی میتونه مشکل رو حل کنه و توبه صادقانه بکنه. به پسر دروغ نگفته چون اصلا بحثش پیش نمیاد فقط تمام حقیقت رو نگفته که از قدیم گفتن هر راست نشاید گفت.ممکنه بفرمایید این امر میشه تدلیس در نکاح ولی تو این مدت جمع بندی که از نظرات مشاوران محترم داشتم این بوده ک اگر گناهی در گذشته فرد مرتکب شده ولی توبه کرده و قرار نیست در زندگی اینده سایه انداز بشه لزومی به اعتراف در برابر خواستگار و همسر اینده نداره. خب این مورد هم مصداق گناهه و ظاهرا قرار نیست سایه انداز اینده شون بشه. پس این گناه با سایر گناه ها از حیث کیفیت گناه بودن واحدن فقط از نظر کمیت متفاوته. لطفا این شبهه و تناقض به وجود اومده برای من رو پاسخ بدین مشاور محترم. سپاسگزارم.
با سلام.
من با بخش انتهایی کلامتون موافق نیستم. اینکه خدا ستار العیوبه و با توبه انسان پاک میشه قرینه ای بر اینه که خود انسان هم در صورت توبه موظفه گناهانش رو بپوشونه.اعتراف به گناه در دین ما مقبول نیست. اینکه این خانوم در مورد باکره نبودن چیزی بگه میشه مقدمه ی اعتراف به گناه چون یقینا برای پسر این سوال پیش میاد و میپرسه چرا؟ خب دختر یا باید واقعیت رو بگه که میشه اعتراف به گناه یا دروغ بگه که خب بازم گناهه و اگر قراره جواب نده و سکوت کنه هیچ خواستگاری برای ایشون ب نتیجه نمیرسه و از طرفی این شک تو پسر دختر رو ناخوداگاه در معرض اتهام قرار میده.که اینم پسندیده نیست. پس وقتی این خانوم با علم پزشکی میتونه مشکل رو حل کنه و توبه صادقانه بکنه. به پسر دروغ نگفته چون اصلا بحثش پیش نمیاد فقط تمام حقیقت رو نگفته که از قدیم گفتن هر راست نشاید گفت.ممکنه بفرمایید این امر میشه تدلیس در نکاح ولی تو این مدت جمع بندی که از نظرات مشاوران محترم داشتم این بوده ک اگر گناهی در گذشته فرد مرتکب شده ولی توبه کرده و قرار نیست در زندگی اینده سایه انداز بشه لزومی به اعتراف در برابر خواستگار و همسر اینده نداره. خب این مورد هم مصداق گناهه و ظاهرا قرار نیست سایه انداز اینده شون بشه. پس این گناه با سایر گناه ها از حیث کیفیت گناه بودن واحدن فقط از نظر کمیت متفاوته. لطفا این شبهه و تناقض به وجود اومده برای من رو پاسخ بدین مشاور محترم. سپاسگزارم.