واقعا دوست دارم اگر بحثی بین دوستان هست اینجا در اتاق گفتگو انجام بشه.
اول از همه بگم من نه مشاورم، نه کارشناسم، نه روانشناس. فقط چندسالی معلم بودم، برای همین خیلی شناخت شخصیت ها رو دوست دارم. اگر هم الان مطلبی مینویسم، صرفا نظر شخصی خودم هست و لاغیر.
خطاب به دوست و خواهر عزیزم به تو از دور سلام
در سوال با موضوع عذاب وجدان، شما چرا عذر خواهی کردید، من شرمنده شدم از شما. اما یک خواهش دارم ازتون، بارها میخواستم مطرح کنم، راستش خودم رو در حدی ندیدم که بگم، و اون این هست که، بزرگوار بودن عالیه اما تا حدی که دیگران رو جسور نکنه. اگر پدر یا مادری بچه ش رو به موقع، تنبیه میکنه، نه اینکه اون رو دوست نداره. بلکه نمیخواد رفتار غلطش ادامه پیدا کنه.
به هر حال، چاره ای نبود، بعنوان یک خواننده گاهی دوست دارم نظرات رو بخونم، اما انقدر بحث به خارج از مبحث اصلی کشیده میشه و بدتر از اون انقدر الفاظ زشت استفاده میشه، که نظرات خوب و سازنده رو هم کمرنگ میکنه.
در آخر، خطابم به کسانیکه میگن ما رک حرفمون رو میزنیم: واقعا نباید بین یک خانم یا آقای تحصیل کرده با یک فردی که تنها دستاورد زندگیش فحش دادن به دیگران هست، تفاوتی باشه؟ چرا درسی به اسم ادبیات یا انشا رو دوران تحصیلمون داشتیم؟ اصلا حفظ کردن اونهمه اشعار سنگین در کتاب ادبیات برای چی بود؟ برای اینکه اگر روزی روزگاری خواستیم متنی بنویسیم، از اونها استفاده کنیم. به قول گفتنی بشین و بفرما و ...هر سه تا یک معنی رو میده، اما نباید بجای هم استفاده بشه.
سلام و صبح بخیر
واقعا دوست دارم اگر بحثی بین دوستان هست اینجا در اتاق گفتگو انجام بشه.
اول از همه بگم من نه مشاورم، نه کارشناسم، نه روانشناس. فقط چندسالی معلم بودم، برای همین خیلی شناخت شخصیت ها رو دوست دارم. اگر هم الان مطلبی مینویسم، صرفا نظر شخصی خودم هست و لاغیر.
خطاب به دوست و خواهر عزیزم به تو از دور سلام
در سوال با موضوع عذاب وجدان، شما چرا عذر خواهی کردید، من شرمنده شدم از شما. اما یک خواهش دارم ازتون، بارها میخواستم مطرح کنم، راستش خودم رو در حدی ندیدم که بگم، و اون این هست که، بزرگوار بودن عالیه اما تا حدی که دیگران رو جسور نکنه. اگر پدر یا مادری بچه ش رو به موقع، تنبیه میکنه، نه اینکه اون رو دوست نداره. بلکه نمیخواد رفتار غلطش ادامه پیدا کنه.
به هر حال، چاره ای نبود، بعنوان یک خواننده گاهی دوست دارم نظرات رو بخونم، اما انقدر بحث به خارج از مبحث اصلی کشیده میشه و بدتر از اون انقدر الفاظ زشت استفاده میشه، که نظرات خوب و سازنده رو هم کمرنگ میکنه.
در آخر، خطابم به کسانیکه میگن ما رک حرفمون رو میزنیم: واقعا نباید بین یک خانم یا آقای تحصیل کرده با یک فردی که تنها دستاورد زندگیش فحش دادن به دیگران هست، تفاوتی باشه؟ چرا درسی به اسم ادبیات یا انشا رو دوران تحصیلمون داشتیم؟ اصلا حفظ کردن اونهمه اشعار سنگین در کتاب ادبیات برای چی بود؟ برای اینکه اگر روزی روزگاری خواستیم متنی بنویسیم، از اونها استفاده کنیم. به قول گفتنی بشین و بفرما و ...هر سه تا یک معنی رو میده، اما نباید بجای هم استفاده بشه.