دوست عزیز با عصابیت که چیزی حل نمیشه؛ به نکات زیر دقت کنید:
1. درسته و من هم قبول دارم تفاوت هایی در دنیا هست، بچه ای که پدرش ثروتمند باشه، خوب امکانات بهتری داره و زودتر به ثروت میرسه؛ اما بحث اینه که معیار دنیا نیست، من میگم این تفاوت ها به معنای بی عدالتی نیست، امتحانه، باید دید ما با ثروت یا فقر چه میکنیم.
2. شما فکر میکنی هر کسی از پدر و مادری فقیر به دنیا اومده، دیگه نمیتونه پیشرفت کنه و ثروتمند بشه، این همه آدم تو دنیا که واقعا نمونه هاش خیلی خیلی زیادن، به ثروت های آنچنانی رسیدن، برخی از کارخانه دارهای بزرگ دنیا و حتی خود کشور ما با دست فروشی و بدبختی شروع کردن، ولی با پشتکار و تلاش مضاعف و شب نخوابی و ... به اینجا رسیدن؛ پس از پدرو مادری فقیر به دنیا اومدن دلیل بر فقر خود آدمی نمیشه.
3. شما فکر میکنی هر کسی فقیره دیگه ایمان نداره، آخرتش تباه میشه، و هرکسی پولداره آخرتش درسته؛ نه این حرف غلطه، ما انسان های مومن بسیاری داریم که فقیرن و در عین فقر ایمانشون رو حفظ کردن، از اون طرف غالب ثروتمندان آدم های بی دینی هستن، پول دارن، هر کاری بخوان میکنن، از ویلا و ... تا سفرهای خارجی و رفتن به مراکز فساد و تباهی و ... به نظر من ثروت انسان رو بیشتر از فقر به تباهی میکشونه، به فساد میکشونه.
4. تمام حرف ما اینه (کجای این حرف بچه گونه است دوست عزیز) این تفاوت های دنیا، فقط به خاطر امتحان ماست، ما با فقر یا ثروت چه میکنیم، آیا با ثروت طغیان کرده مسیر فرعون رو طی میکنیم، یا با فقر نیز امید را از دست داده و مسیر دزدی و خود فروشی و ... رو ؛ اینها امتحان خداست که با توجه به حکمت خودش از انسان میگیره.
5. حرف من اینه در هر شرایطی که باشیم، باید تلاش کنیم و بندگی، تلاش برای آباد کردن دنیامون، بندگی هم برای آباد کردن آخرت. اینکه بگید نمیشه و نمیتونم و ... به ضعف و سستی خود ما بر میگرده، هم میشه و هم توستن و نمونه هاش بسیار زیاده که با دست خالی به جاهای بلند هم رسیدن.
با سلام خدمت شما.
دوست عزیز با عصابیت که چیزی حل نمیشه؛ به نکات زیر دقت کنید:
1. درسته و من هم قبول دارم تفاوت هایی در دنیا هست، بچه ای که پدرش ثروتمند باشه، خوب امکانات بهتری داره و زودتر به ثروت میرسه؛ اما بحث اینه که معیار دنیا نیست، من میگم این تفاوت ها به معنای بی عدالتی نیست، امتحانه، باید دید ما با ثروت یا فقر چه میکنیم.
2. شما فکر میکنی هر کسی از پدر و مادری فقیر به دنیا اومده، دیگه نمیتونه پیشرفت کنه و ثروتمند بشه، این همه آدم تو دنیا که واقعا نمونه هاش خیلی خیلی زیادن، به ثروت های آنچنانی رسیدن، برخی از کارخانه دارهای بزرگ دنیا و حتی خود کشور ما با دست فروشی و بدبختی شروع کردن، ولی با پشتکار و تلاش مضاعف و شب نخوابی و ... به اینجا رسیدن؛ پس از پدرو مادری فقیر به دنیا اومدن دلیل بر فقر خود آدمی نمیشه.
3. شما فکر میکنی هر کسی فقیره دیگه ایمان نداره، آخرتش تباه میشه، و هرکسی پولداره آخرتش درسته؛ نه این حرف غلطه، ما انسان های مومن بسیاری داریم که فقیرن و در عین فقر ایمانشون رو حفظ کردن، از اون طرف غالب ثروتمندان آدم های بی دینی هستن، پول دارن، هر کاری بخوان میکنن، از ویلا و ... تا سفرهای خارجی و رفتن به مراکز فساد و تباهی و ... به نظر من ثروت انسان رو بیشتر از فقر به تباهی میکشونه، به فساد میکشونه.
4. تمام حرف ما اینه (کجای این حرف بچه گونه است دوست عزیز) این تفاوت های دنیا، فقط به خاطر امتحان ماست، ما با فقر یا ثروت چه میکنیم، آیا با ثروت طغیان کرده مسیر فرعون رو طی میکنیم، یا با فقر نیز امید را از دست داده و مسیر دزدی و خود فروشی و ... رو ؛ اینها امتحان خداست که با توجه به حکمت خودش از انسان میگیره.
5. حرف من اینه در هر شرایطی که باشیم، باید تلاش کنیم و بندگی، تلاش برای آباد کردن دنیامون، بندگی هم برای آباد کردن آخرت. اینکه بگید نمیشه و نمیتونم و ... به ضعف و سستی خود ما بر میگرده، هم میشه و هم توستن و نمونه هاش بسیار زیاده که با دست خالی به جاهای بلند هم رسیدن.