آیا دعا کردن میتواند سرنوشت انسان را تغییر دهد؟؟؟

سلام مجدد خدمت شما کاربر محترم
متوجه علاقه وافر شما به شخص مورد نظر شدم. احساسات شما بسیار گرانقدر است و اساسا دوست داشتن نشانه حیات یک شخص محسوب میشه.
اما باید بگم که با وجود این شرایط باز هم کراهت داره که شخص چنین دعا و درخواستی از خدا بکنه. چون حدود و باید و نباید هایی که خدا برای ما تعیین می کنه نه بر اساس احساس و هیجان، بلکه بر اساس عقل و واقع بینی است.

اگر شخص مورد نظر پدر یا مادر یا برادر و خواهر شما باشه که اونها به هیچ وجه دوست ندارند شما چنین دعایی کنید. پدر و مادر و خواهر یا برادر شما هر چقدر عزیز باشند مهربانتر و عزیزتر از پیامبر ص نیستند که در پیام قبل گفته شد فلسفه خودداری از مرگ خواهی چیست.

اگر شخص مورد نظر دوست شماست که از زمان خاصی با او آشنا شدید سوال من از شما این است که از کجا می دونید که با مرگ و رفتن به اون دنیا به خواسته خود می رسید و ایشون رو می بینید؟ اون دنیا حساب و کتاب خودش رو داره و مثل این دنیا نیست که هر کسی با هر مقام و منزلتی که داره می تونه در عرض هم قرار بگیرند وهمدیگر رو ببینند. ضمن اینکه ممکن است در این دنیا بزرگترین آرزوی شما رسیدن به ایشون باشه، اما اون دنیا دغدغه هاش با این دنیا زمین تا آسمون فرق می کنه، چون فضا، فضای دیگری است، دغدغه ها و گرفتاریها و نیازهای جور دیگری است. به این معنی که اگر در اون دنیا بر فرض همدیگر رو دیدید، بخاطر شرایط ویژه موجود با وجود این دیدار هیچ نیاز ودردی از شما برطرف نشه.
به عنوان مثال عرض می کنم، وقتی شما به سرماخوردگی مبتلا میشید یه دوا و درمونی دارید و به شدت بهش نیازمند میشید، اما وقتی شرایط عوض شد و مثلا به دندان درد مبتلا شدید اون دوا و شربت و قرص قبلی فایده برای شما نخواهد داشت، شما از درد خواهید پیچید و لو اینکه خروار خروار دوای سرماخوردگی پیش شما باشه.
سوال دیگر اینکه: شما طبعا از زمان خاصی با این شخص آشنا شدید که قبل از اون زمان اطلاعی از چنین شخصی نداشتید، سوال از شما اینکه آیا احتمال نمی دید که الان که نسبت به آینده در بی اطلاعی بسر می برید. چه بسا با شخص یا دوستی آشنا بشید که خوبیهایی صد چندان نسبت به شخص اول داشته باشه که اصلا خوبیهای او به قهقرا بره و تحت الشعاع قرار بگیره. در این صورت با این آشنایی نه تنها آرزوی مرگ نمی کنید بلکه آرزوی طولانی شدن عمر می کنید. پس همانطور که می بینید با تغییر پیدا کردن شرایط، تمایلات شما هم عوض خواهد شد.
بنده نمی خوام تمایلات و علائقتون رو سرکوب کنم همانطور که گفتم اصلا علاقه مندی نشون دهنده سلامت و انعطاف روح و روان هست و نشون میده قلب شما قساوت نداره، اما آنچه در صدد اونم اینه که واقع بین باشید و بهترین تصمیم و دغدغه رو داشته باشید.

همانطور که روزانه شما در قنوت نماز 10 بار از خداوند "خیر و نیکی" می خواهید (ربنا آتنا فی الدنیا حسنه)،  ما هم تقاضا داریم که شما بجای مرگ از خدا خیر و نیکی بخواهید، حالا خود خدا بهتر می تونه تشخیص بده که خیر و خوبی برای شما چیست؟ شما بهتره از خدا بخواهید که بهترین تقدیرات رو برای شما بخواد، شما با بهتر زیستن در این دنیا آنگونه که مورد رضایت خداست چه بسا بتونید به خواسته فعلی خودتون هم برسید، چه بسا بتونید از عمر دنیا به گونه ای استفاده کنید که بتونید دوست از دست رفته تون رو از گرفتاریهای اون دنیا نجات بدید. که این لازمه اش این است که از خدا توفیق بخواهید که زیر سایه او و عنایت او باشید، به خواسته های او سر تعظیم بذارید تا خدا هم به خواسته های شما چه در این دنیا و چه اون دنیا توجه کنه.
کسی که خدا رو داشته باشه به هیچ وجه ناامیدی سراغش نمیاد، چون کسی داره که همه چیز از اوست، کسی که خدا رو داشته باشه حالش همیشه خوبه حتی در سختی ها و چالشهای زندگی، چون خدا ما رو طوری آفریده که بیشتر تحت تاثیر روح و روان خودمون باشیم نه زندگی فیزیکی در کره خاکی، و خود خدا به آدما تلنگر زده که «فقط به یاد و عشق من دلها آروم میگیره» کسی که خدا رو داشته باشه اعتماد به نفسش بالا می ره چون از خود خدا انرژی می گیره چون (لا حول و لا قوه الا بالله؛ هیچ نیرو و توانی جز از سوی خدا نیست). کسی که خدا رو داشته باشه از چنان عزت نفسی برخوردار خواهد شد که هم برای خودش مفید خواهد بود و هم برای دیگران، منزوی نخواهد بود چون دوست داره دائم حال دیگران رو خوب کنه تا حال خودش به صورت مضاعف خوب بشه، و چون خدمت به بندگان می کنه خدا هم اون رو دوست خواهد داشت، و چون این دوستی دو طرفه رو از جانب خدا حس می کنه، در خودش احساس ارزش می کنه، و چون حس ارزشمندی بهش دست میده دوست داره همیشه متصل به منبع و خالق ارزشها (خدا) باشه. وقتی شخص به این درجه رسید، به جای اینکه آرزوی مرگ کنه که فلانی رو ببینه، دیدن فلانی یک درخواست معمولی براش میشه اما این بار آرزوی ملاقات به خود خدا تعلق خواهد گرفت که منبع عشق و زیباییه.
به این روایت دقت بفرمایید تا به کم قانع نباشید:
فإنَّما يحبُّ الله لقاءَ من يحبُّ لقاءَه و يکرهُ لقاءَ من يکرهُ لقاءَهُ و کَيفَ تزعُمونَ أنَّکُم أَوَلياءَ الله مِن دونِ النَّاسِ وَ أَنتُم تَفرُّونَ مِن المَوتِ وَ تَعتصَمونَ بِالدَّنيا؛
خداوند در حقيقت خواستار ديدار کسي است که خواستار ديدار او باشد، و ديدار با کسي را ناخوش دارد که ملاقات او را خوش ندارد. چگونه مي‌پنداريد دوستان خداييد و نه مردم، حال آنکه از مرگ مي‌گريزيد و به دنيا مي‌چسبيد (تحف العقول: ص۵۰۵).
اساسا دوست داشتن امور معنوی چنین خاصیتی داره، همانطور که امام علی ع می فرماید :
«هر کس با تلاوت قرآن انس بگیرد، دوری دوستان او را هراسان نکند.» (تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، چاپ اول، بی تا، ص ۱۱۲)

بهترین خواسته ها و آرزوها رو برای شما آرزومندم