احساس خوبی نسبت به خدا ندارم

سلام و عرض ادب خدمت شما کاربر گرامی

از حسن اعتماد شما  سپاسگذاریم.

دغدغه مندی شما نشانه این هست که برای خودتون ارزش قائلید و دوست دارید این مشکل حل شود و بخاطر همین با ما مکاتبه کردید. منتها لازم است تا رسیدن به نتیجه ما را با عمل به چند توصیه همکاری کنید.

خدا، بخشنده هست چه بخواهید چه نخواهید. چه خدا رو بخشنده بدانید چه ندانید. پس این مشکل رو باید آسیب شناسی کرد و نگرش خودمون رو نسبت به خدا تغییر بدیم.

1- گاهی به طور حکمت آمیز، افراد به عقائدتون شک می کنند و این فرصت رو باید غنیمت بشمارید. از این بابت می گم "غنیمت" که خدا گاهی اجازه شک و شبهه به فرد میده تا شخص مجبور بشه امور غیبی و معنوی رو از راه دلیل و عقل و برهان برای خودش نهادینه کنه تا مبادا در عرصه روزگار با کوچکترین موجی دچار تزلزل نشه، پس این حالت رو به فال نیک بگیرید . شک در وهله اول یه نعمته. چون شما رو وادار می کنه که از حالت تقلیدی بیرون بیاید و ایمان وعقاید خودتون رو محکم و با دلیل و منطق و بصیرت پی بگیرید. اینکه فکر می کنید ایمان تون ضعیف شده، شاید به همین خاطر بوده که به اشتباه فکر می کنید دارید کافر شدید. آدم به همین سادگی کافر نمیشه، خیلی ها حال شما رو دارن. حال نوبت انتخاب شماست که به استحکام عقاید خودتون بپردازید یا بی تفاوت باشید و بجای اینکه شما برای خودتون برنامه بریزید جوّ جامعه شما رو به این ور و اون ور بکشونه.

به هیچ وجه این حالت، حالت کفر نیست، یکی از ارکان کفر، عناد و لجاجته و حال که شما دارید در صدد اصلاح این حالت اقدام می کنید پس معلومه که نه تنها عنادی ندارید بلکه از این حالت بدتون میاد و دوست دارید حالتون خوب بشه. من حقیر هم چنین دوران و حالتی رو گذروندم، بعد متوجه شدم که این حالت هر چند ممکنه سخت باشه اما دیدم برای خودم برکاتی داشت که الان می تونم دیگران رو راهنمایی کنم

قوای شناختی شما رشد کرده و باید مکرر تغذیه بشه. احکام شرعی تقلیدی هستند اما عقاید شما باید بر اساس دلیل و منطق باشه، اون هم به حدی که به اقناع ذهنی برسید. و لو با ساده ترین استدلال. خیلی  از نوجوونها بی تفاوت از این برهه سنی و مرحله شک، عبور می کنند بدون اینکه بنای عقاید خودشون رو محکم بسازند و بچینند. این نووجونها در بزرگسالی به مشکل بر می خورند. با کوچکترین شبهه ای وا می رن، مغلوب تهاجم فرهنگی می شن و ...

2- اگر بخوام در یک عبارت جواب سوال شما رو بدم باید بگم که "شما باید روح تون رو بلند و قوی کنید". روح بلند که داشته باشید زود از کوره در نمی رید، از محیط تأثیرمنفی نمی پذیرید بلکه ممکن است بر دیگران اثر مثبت بذارید. گاهی ضعف در ایمان ناشی از اینه که کم کم به گناه تمایل پیدا می کنیم. که گاهی با "توجیه" دست به چنین ارتکابی می زنیم. مواظب ورودی های نفس و روحمون نیستیم. ورودی ها یعنی : دیدنی ها، شنیدنی ها، افکار و رفتارهای منفی..

شما که اینقدر به خودتون حساسید و بخاطر همین دغدغه با ما مکاتبه کردید، در طول روز مراقب باشید چی می گید، چی می کنید ، چی می شنوید و در آخر شب موقع خواب همین جور که دراز کشیدید برای خودتون محکمه بپا کنید. ببینید نتیجه این مراقبه روزانه چی بوده!؟ اگر کار خوبی کردید از خدا تشکر کنید که بهت چنین توفیقی داده و از خدا توفیق بیشتر بخواهید. اگر خطایی کردید از خدا معذرت بخواهید و خودتون رو سرزنش کنید. اگر اینطور عمل کنید و به توصیه های دیگه عرض می کنم توجه کنید روحتون بلند و همیشه زنده خواهد بود.

هم روحیه شکر گزاری باعث تحصیل حال خوب و انرژی مثبت میشه و هم سرزنش نفس و در منگنه قرار دادن اون . شکر گزاری نسبت به ریز ریز نعمتهایی که باهاش سرکار دارید و احتمال زیاد از اون غافلید. همین الان یه نگاه به بدن خودتون نگاه کنید و به بند بند اعضایی که دارید شکرگزار باشید.

روحتون رو باید قوی کنید و از این قوت روحی لذت ببرید.

یه مثال بزنم: اگر روح را به لاستیک وسیله نقلیه تشبیه کنیم خواهیم دید که وسیله ای مثل دوچرخه، که لاستیک باریکی دارد در مواجهه با دست اندازها، رعشه شدیدی به پیکر دوچرخه وارد می شود. اما تصور بفرمایید لاستیک تراکتور در مواجهه با همان دست انداز چگونه است!؟ بله، عین خیالش نیست.

3- چطور میشه روح رو قوی کرد؟

همانطور که بدن در اثر آفات و ویروسها ضعیف میشه و در اثر غذای مقوی، قوی میشه، روح هم همینطوره! در اثر غذای سالم قوی میشه و در اثر غذای مسموم (مثل گناه) ضعیف میشه.

غذاهای مسموم روح:

* جدای از اینکه پاداش کسی که از گناه دوری می کنه، بهشت و خوشبختیه، اما در این دنیا هم اثر دوری از گناه، آرامش روح و عدم استرس و احساس شخصیت و منزلت اجتماعیه. اما از اون طرف گناه، آدم رو کوچیک می کنه. در هر سن و سالی که باشه گناه باعث می شه ارزش خودش را قربانی هوسها و لذتهای زودگذر کنه! گناه خودش گناه میاره! و از اون طرف پاکی و عمل خوب، آدم رو به سمت پاکی می کشونه، لذت ایمان، ایمان و عمل مضاعف به دنبال داره!

* حتی المقدور اهل موسیقی نباشید و اگر هم هستید اهل موسیقی ملایم باشید. موسیقی بد، به شدت روح رو سست و تخدیر می کنه. و باعث می شه اراده رو ضعیف کنه .

غذاهای مقوی روح:

* تفکر در مورد خود و آفرینش، آدم رو بزرگ می کنه! آدم هر چقدر به کوچکی و ناچیزی خودش در این دنیا پی ببره، به همون اندازه روح خودش رو بزرگ کرده. توصیه می شه کتاب «توحید مفضّل» رو تهیه کنید تا با نگاه دقیقتری به خود و نظام آفرینش داشته باشید. و شما رو به تفکر واداره. کتابهای شهید مطهری هم می تونه شما رو در پیدا کردن خود و احیای قوه اندیشه شما کمک کنه

* به هیچ وجه فکر نکنید که خدا شما رو به حال خودش واگذاشته. خیر. اگر اینطور بود به شما روزی نمی رسوند. همین دم و بازدمی که دارید یعنی خدا به شما توجه داره و اجازه حیات داده و حالا نوبت شماست که شکرگزارش باشید و به سمتش برید. ارتباط با خدای بزرگ، روح آدم رو بزرگ می کنه. کسی که خدا را داشته باشه چیزی کم نداره. استرس و تشویش نداره. با کوچکترین مساله ای رنجور نمیشه! و کسی که خدا را نداشته باشه، هیچی نداره! هر چند همه امکانات زندگی رو داشته باشه. اگر می خواهید از معنویت غنی بشید حتما نماز اول رو داشته باشید نماز اول وقت معجزه می کنه. برای مدتی تست کنید اگر حالتون بهتر نشد (که می شود) رها کنید.

* ترک گناه و مخالفت با خواهشهای نفس، روح رو به شدت قوی می کنه. حضرت علی ع می فرماید : «و انما هى نفسى إروضها بالتقوى;(1) و من نفس خود را با پرهیزگارى پرورش مى دهم».

4- حدس می زنم یک شخص درونگرا و منزوی باشید. اگر به طور ساندویچی به دنبال حال خوب هستید حال دیگران رو خوب کنید. از حصار خودتون بیرون بیایید و ضمن تامین سیگنالهای خوب با روشهایی که بالا عرض شد، با بازدهی و خیرخواهی عملی نسبت به دیگران، برای خودتون انرژی مثبت کسب کنید. از جوّ جامعه منفعل نشید و نباید عدم تقیدات دینی اونها بر شما اثر بگذاره. پس با روشهایی که عرض شد سعی کنید متفاوت از دیگران باشید

اگر فکر می کنید جای سوالی باقی مونده باز هم در خدمت شما هستیم

پایان جلسه اول

پی‌نوشت:

1- نهج البلاغه, نامه 45, ص317