اخلاق همسرم

1402/03/17

با سلام واحترام خدمت شما کاربر محترم

از اینکه مشکل خود را با ما درمیان گذاشتید به خاطر حسن اعتمادتان کمال تشکر را می‌نمایم.

برای ارائه پاسخ جامع تر به شما کاربر محترم لطفاً به سوالات زیر  در حد توان پاسخ دهید.

در ابتداهیچ اشاره ای به سن خود و همسرتان  و میزان تحصیلات تتان ننموده اید؟
 چند سال است که ازدواج نموده اید؟
 چند فرزند دارید؟
وضعیت شغلی و مالی همسر شما چگونه است؟
 آیا به صورت مستقل زندگی می کنید یا در خانه پدر شوهر به صورت مشترک هستید؟
مرحله اول: بررسی آسیب‌های احتمالی زندگی اشتراکی با خانواده همسر
مرحله دوم: ارائه راهکارها و تکنیک‌های مدیریتی

یکی از بزرگ‌ترین مشکلات زوجین که باعث بحث و مشاجرات زیادی بین آن‌ها می‌شود و حتی می‌تواند منجر به اختلاف و جدایی شود، دخالت های بی مورد والدین در امور فرزندان خود است. اما غافل از اینکه این کار باعث تخریب زندگی بچه های خود می شود.

درواقع دخالت های آنان باهدف دشمنی یا کینه ‌توزی نیست، بلکه با نیت خیرخواهی و مصلحت آن‌ها دخالت می‌کنند، درحالی‌که نمی‌دانند که دارند باکارهایشان بنیاد و استقلال خانواده فرزندان خود را بر باد می‌دهند.

البته بی‌تجربگی و عکس‌العمل متقابل فرزندان در واکنش به ورود دخالت گونه والدین باعث ایجاد حساسیت و درنتیجه لجبازی و کینه و کدورت بین پدر و مادرها نسبت به عروس یا داماد خود می‌گردد.لازم است با درایت و هنرمندی خاصی به این قضایا فیصله داده و به دنبال راه کاری بهتر برای جذب همسر خود باشید.

معمولاً فرزندان به علت تامین مالی از طرف خانواده و ترس از دست دادن آن اقدام به این ارتباط می‌کنند

قطعاً یکی از فراینده‌های اصلی در ازدواج برای زوجین رسیدن به استقلال و رسیدن به آرامش است. هر چیزی که این آرامش را به هم بریزد مردود است و باید باتدبیر هنرمندی خاص آن را مدیریت کرد. چراکه ازیک‌طرف نمی‌شود خانواده‌ها را حذف کرد، از طرف دیگر نقش خانواده‌ها برای زوجین نقش حمایتی و پشتیبانی است و باعث بازدارندگی در خیلی از مشکلات در خیلی از مواقع می‌باشند. اصل انتظار از خانواده‌های همدیگر اصل عقلایی و بجا است و این‌یک رابطه دوطرفه باید باشد.

اصل استقلال زوجین حکم می‌کند که درهرصورت عزت‌نفس خود را حفظ نمایید، و برای خود و همسرتان  حد و مرز های را تعریف نمایید و تابع قوانین خودتان باشید.

مرحله دوم: ارائه راهکارها و تکنیک‌های مدیریتی

تکنیک های مقابله با دخالت اطرافیان در زندگی مشترک:

1- سعی کنید  محرک نباشید:

زمانی که برای هر امر کوچکی ازخانواده ها و دوستان تان کمک و مشاوره می خواهید، به آنها این احساس را می دهید که من نمی توانم زندگیم را اداره کنم.

گرفتن مشورت را صرفاً به مواردی محدود کنید که ضروری است. این به آنها نشان می دهد که باید استقلال شما را درک کنند و فقط در مواردی که مایل هستید به کمک شما بیایند.

2- فاصله خود را حفظ کنید:

حفظ ارتباط دوستانه همراه با احترام برای جلوگیری از دخالت اطرافیان در زندگی مشترک مهم است. شما همواره باید فاصله ای را در ارتباطات خود حفظ کنید. صمیمیت بیش از حد حریم ها را از بین می برد و مرز استقلال را نامشخص می کند.

حفظ حریم به این معنی نیست که با کسی قهر کنید، بدخلقی کنید یا دیدار نداشته باشید. فاصله دیدارها باید معقول و به نحوی باشد که به زمان و برنامه های زندگی شخصی شما آسیب نزند. ارتباط نیز باید همراه با محبت و احترام باشد.

3- با دید مثبت نگاه کنید:

همیشه بلافاصله بدترین برداشت را نداشته باشید. به اعمالتان فکر کنید. آیا واقعا این نصیحت درست است؟ آیا به نفعتان است؟ پس آن را به کار گیرید.
از نظر روانشناسی یکی از تفاوتهای بین زن و مرد تفاوت در نحوه دیدگاه بین زن و مرد نسبت به اطرافیان است. مادر مقدس ترین و حساس ترین رکن در افکار هر پسری است به طوری که اگر کسی بخواهد یا تلاش کند و یا همچنین اگر آن پسر برداشت کند که کسی می‌خواهد این رابطه را مختل کند با واکنش های متفاوت او روبرو می شود.

 ضمن این نقش مادر همسر در تحکیم روابط بین زن و مرد موثر است. هرچه این رابطه بین شما و مادر همسرتان عاطفی تر، مهربانانه، و صمیمی باشد به همان میزان روابط شما و همسرتان صمیمی، عاطفی و با دوام خواهد بود.

این به آن معنی نیست که شما نسبت به دخالت های تعمدی بی‌تفاوت باشید،حتماً برای خودتان مرزبندی های منطقی را داشته باشید؛ اما این راه حل به عنوان یک تکنیک در تقویت روابط بین شما و مادر همسرتان  به بهبودی و تقویت روابط کمک می‌کند.

لذا از حساسیت پرهیز کرده و از گرفتن تصمیمات آنی اجتناب نمایید.

4- بی خیال باشید:

شما نباید جواب هر چیزی و هر عملی را بدهید. با واکنش تند نشان دادن ریسک دعوا و دلخوری از سوی خانواده همسر و همسر را به جان می خرید. پس گاهی وانمود کنید که نشنیده اید و از آن عبور کنید. در مواردی نیز می توانید صرفا لبخندی بزنید و موضوع بحث را عوض کنید.

5- برای خودتان مرزبندی داشته باشید.

زمانی که با دخالت خانواده همسر روبه رو می شوید، با روی خوش به آنها نشان دهید که این مرز شخصی شماست. برای مثال، با احترام و خوشرویی به آنها بگویید «ایده خوبی است، با همسرم صحبت می کنم ببینم نظر او چیست».

بدین ترتیب، حرفی در راستای قبول یا رد ایده آنها نزده اید و همه چیز را به مشورت دو نفره موکول کرده اید.

6- اختلافاتتان را جار نزنید وبا کسی در میان نگذارید:

حریم خصوصی خانه شما باید تنها بین شما دو نفر (و فرزندان) باقی بماند. در حفظ این حریم و اطلاعات خصوصی تفاوتی بین خانواده همسر و خانواده خودتان وجود ندارد. زمانی که هر کسی را از اختلافات درون خانوادگی خود باخبر می کنید، به او این اجازه را داده اید که شما را قضاوت کند و برای شما راهکار تجویز کند

در حالی که همیشه این ریسک وجود دارد که خانواده با نگاهی جانب دارانه مشکل را تشدید کنند. برای حل اختلافات خود از مشاور کمک بگیرید.

 7-  اعتماد به نفس همسرتان را تقویت کنید:

اگر شما و همسرتان همه اطلاعات را به خانواده می دهید، باید سعی کنید اعتماد به نفس و استقلال شخصیتی را در خودتان رشد دهید. از طریق بیان عبارات و جملاتی از قبیل «تو آن قدر پخته هستی که خودت زندگی ات را مدیریت کنی»، می توانید باعث تقویت رفتارهای مثبت در او شوید.

8-  برای ایجاد فاصله و دوری صبور باشید:

اگر به عنوان آخرین راه دوری از خانواده و اطرافیان را چاره کار می دانید، برای این کار عجله نکنید. مهاجرت آنی به یک شهر یا محل دیگر به قصد دور ماندن از خانواه خود یا همسرتان   می‌تواند ضمن به هم ریختن نظم زندگیتان باعث افسردگی شمایاهمسرتان شود که به خانواده اش وابسته بود.

بهتر است در ابتدا در خانه ای با فاصله ای معقول از خانواده همسرتان زندگی کنید. به علاوه، از نظر زمانی، فاصله دیدار یا دفعات ارتباط با آن ها به هفته ای یک بار و در مدت زمان کمتر از ۳ ساعت محدود شود.

9-  با همسرتان بحث نکنید:

از همسرتان انتظار نداشته باشید که مقابل خانواده اش بایستد و به آنها تذکر دهد. این کار به دلیل رعایت احترام و علاقه به خانواده برای بسیاری از افراد دشوار است.

چنانچه نشانه هایی از وابستگی شدید عاطفی بین او و خانواده پیدا کردید که همراه با عدم استقلال فکری و بلوغ عاطفی است، بهتر است از مشاور متخصص کمک بخواهید.

بهتر است با خانواده همسرتان و خودِ همسرتان با احترام صحبت کنید و یک سری حد و مرزهایی را ایجاد کنید. سعی کنید به همسرتان اعتماد به نفس بدهید و کاری کنید که باور کند بدون در جریان گذاشتن خانواده‌اش نیز می‌توانید با هم مشکلات‌تان را بدون دعوا و جنگ یا ناراحتی حل کنید. به همسرتان عزت نفس و حس خوب بدهید تا برای تایید گرفتن بابت کارهایش، به خانواده وابسته نباشد، بلکه از شما تایید و توجه لازم را دریافت کند.

در پایان چنانچه باز هم در این زمینه سوالی داشتید می توانید در ادامه این پست ارسال بفرمایید.

موفق باشید