ازدواج مامان پسند را قبول ندارم

با سلام!
راستش من چند وقته یک مسئله ای خیلی ذهنمو مشغول کرده که دوس دارم به یه جواب و راه حل منطقی برسم و برسیم! ممنون میشم که مشاورین سایت و دوستان دیگر همکاری کنن چون می دونم مشکل خیلی از ما دختر خانوم های گله!
بنظر شما بهترین روش خواستگاری کردن چیه؟! مثلا دو تا خونواده ای که اصلا همدیگه رو نمی شناسن و توسط معرف قراره با هم آشنا بشن ، این آشنایی باید چطور شروع بشه؟ یعنی حتما باید مادر پسر اول بره بپسنده بعد اگه پسندشون شد!! آقا پسرشون رو بیارن واسه صحبت؟! اصلا کی این رسم غلط رو جا انداخته؟!
بیشتر این جلسات اول به هیچ نتیجه ای نمیرسه! خیلی ببخشید انقد رک میگم: خانومه میاد خونه دختر(دست از پا درازتر!) و تا اندرون دختر رو زیر نظر می گیره! بعد جالبه اصلا حرفی از پسرشون و خواستگاری و این چیزا نمی زنن که! و حتی از دختر هیچ سوالی نمی پرسن بدونن لاقل شرایطش چطوره ، چطور حرف می زنه ، برخوردش چیه!شاید واقعا اخلاق خوبی داشته باشه. ولی اونا فقط تک بعدی به قضیه نگاه می کنن .و میان فقط تماشا می کنن و یه سری حرفای معمولی با مادر دختر می زنن و خداحافظ و تمام! اصلا به شعور آدم بر میخوره!! واقعا اینا دختر رو چی فرض کردن؟! بنظرم این کار خیلی ناپسندیه و اصلا صورت خوشی نداره.
چرا نباید همون جلسه اول آقا پسر رو هم همراه خودشون بیارن؟ خب سلیقه مادر و پسر ممکنه زمین تا آسمون فرق داشته باشه. ممکنه خود آقا پسر بپسنده و تو همون جلسه خیلی چیزا دستگیرش بشه.تجربه بهم ثابت کرده چون یک دو باری که همون جلسه اول با حضور پسر بوده مشتاق جلسات بعد بودن. اصلا مگه مادر پسر میخواد با دختر ازدواج کنه که خانِ اول باید مورد پسند واقع شدن ایشون باشه؟!!
من از همون موقعی که به بلوغ رسیدم هیچ وقت ازدواج مامان پسند رو قبول نداشتم و همیشه از خدا خواستم اونی که قراره بیاد خودش بیاد نه اینکه بیارنش!.(البته این عقیده منه و شاید درست نباشه.) و تا جایی که امکان داشت از این خواستگاری ها سر باز زدم و قبول نکردم به جز دو مورد که اونا هم یکیشون سال قبل تو بیرون ازم به زور شماره گرفت که اصلا تماس نگرفتن! گذشت و گذشت تا امسال که خالم گفت همسایمون دنبال یه دختر خوب وفلان می گرده ازم خواسته یکی رو معرفی کنم که منو معرفی کرده بود. روزی که اومدن خونمون واقعا کُپ کردم! چون همون خانومی بود که سال قبل ازم شماره گرفته بود خخخخ:)و تو این یک سال و اندی دختر پیدا نکرده بود!! البته چون حافظه تصویریم خیلی خوبه ایشونو یادم مونده بود. من که حرفی نزدم نمیدونم ایشون منو یادش بود یا نه. خلاصه این هم گذشت و خدا رو شکر کردم که برنگشتن چون تصور اینکه اون خانوم مادرشوهرم میشد هم خنده دار بود!!
من همیشه دلم میخواست ازدواجم با یه اتفاق شروع بشه و دست تقدیر ما رو سر راه هم قرار بده...مثه خیلی از ازدواج های دیگه. آرزو که بر جوانان عیب نیست. هست؟! اگه دست خودم بود هیچ وقت کسی رو واس خواستگاری راه نمیدادم ولی پدرم خیلی دوس داره من و داداشم زودتر ازدواج کنیم تا خیالش راحت باشه...فکر می کنه عمرش کفاف نمیده(ان شاا... که سایه اش همیشه بالا سرمون باشه). بعدم ما دو تا ازدواج ناموفق تو خونوادمون داشتیم که البته هم خواهرم هم برادرم تو ازدواج مجددشون خدا رو شکر هیچ مشکلی ندارن و خوشبختن. بخاطر همین موردایی که من می پسندم اونا با سختگیری قبول نمی کنن:( بگذریم...
ببخشید پر حرفی کردم! حالا بنظر شما دفعه بعد اگه کسی واس خواستگاری خونمون تماس گرفت ما چی بگیم بهشون؟ زشته اگه بگیم جلسه اول با پسرتون تشریف بیارید؟؟ چون من تصمیم گرفتم دیگه مامانا رو تنها راه ندم خونه!! بنظرتون اونا چه برداشتی می کنن؟آیا حتما باید جلسه اول تو خونه باشه؟
آقایون سایت هم لطفا جواب بدین که چرا جلسه اول فقط مامانتونو می فرستین؟ خواسته خودتونه یا خانواده؟
با تشکر از همگی