سلام وقتتون بخیر
یه مشاوره ازتون میخواستم یه مرد شصت ساله که پدر هفت فرزند ودارای همسر میباشند و اعتقادات محکمی هم دارند وبا توجه به همین اعتقادات گمان میکنند به خاطر جهاد در راه خدا باید در این زمانه صیغه موقت داشته باشند تا حداقل بعضی از زنهای شوهرمرده یا طلاق گرفته به گناه دچار نشن و در این راه حاضر شدن از آبرو وفرزندان وهمسر خود بگذرن چی باید گفت چیکارباید کرد، متاسفانه همسرش هم تازگیا فهمیده ،شرایط روحی خوبی نداره ولی نمیخواد و نمیتونه حالا که پا به سن گذاشتن از همسرش بگذره واقعن نمیدونم به همچین مردی باید چی بگی تا قانع بشه و بفهمه کارش نادرسته ممنون میشم راهنماییم کنید.
---------------------
کاربران محترم مي‌توانيد در همين بحث و يا مباحث ديگر انجمن نيز شرکت داشته باشيد: https://btid.org/fa/forums
همچنين مي‌توانيد سوالات جديد خود را از طريق اين آدرس ارسال کنيد: https://btid.org/fa/node/add/forum
تمامي کاربران مي‌توانند با عضويت در سايت نظرات و سوالاتي که ارسال ميکنند را به عنوان يک رزومه فعاليتي براي خود محفوظ نگه‌دارند و به آن استناد کنند و همچنين در مرور زمان نظراتشان جهت نمايش، ديگر منتظر تاييد مسئولين انجمن نيز نباشد؛ براي عضويت در سايت به آدرس مقابل مراجعه فرمائيد: https://btid.org/fa/user/registe
این آقابهتره به جوونا کمک کنه ازدواج کنن تااینکه خودش جورشون روبکشه
با سلام به شما کاربر محترم
قبل از ورود به بحث باید عرض کنم که ازدواج موقت یکی حلالهایی است که در آموزه های دین آمده است، ولی طبعا برای هرکسی قابل توصیه نیست و نیازمند آن است که فرد موردنظر شرایط ازدواج موقت را دارا باشد. اینکه این آقا از روی باور و اعتقاد به اینکه می خواهد به زنان بیوه کمکی کرده باشد با آنها ازدواج موقت می کند، باید عرض کنم چنین نیت مقدسی منوط به ازدواج موقت نیست. یعنی ایشون می تونه به خیلی از خانمهای نیازمند کمک مالی کند بی آنکه نیاز به ازدواج موقت باشد. به علاوه اگر واقعا چنین دغدغه ای را داشته باشد، می تواند با راه اندازی شغل های خانگی، از جهت مالی آنها را به صورت پایدار توانمند کند.
نکته بعدی این است که اگر فرد با انجام ازدواج موقت دنبال این باشد که زنان مذکور به گناه نیفتند و ...، ولی توجهی به زندگی اولیه اش نداشته باشد که با این کارش چه لطمه و آسیبی متوجه آنها می کند، در آن صورت فلسفه ازدواج موقت و ان نیت و هدفی که دارد زیر سوال خواهد رفت. بخصوص اگر در این زمینه خانواده آقا ناراضی باشند و احتمال اینکه نظام خانواده متزلزل شود بالا خواهد بود و تزلزل نظام خانواده نیز می تواند باعث انحراف اعضای خانواده شود.
لذا بهتر آن است که ایشان اگر بناست کاری را انجام دهد سعی کند لطمه و آسیبی متوجه خانواده اش نشود. به ویژه در حال حاضر که همسرش متوجه این مسئله شده است، باید تمام تلاشش را بکند تا اطمینان خاطر همسرش را جلب نماید.
اما چه کسی باید درباره این مسئله با ایشان صحبت کند و احیانا اگر دچار خطای شناختی هست، به او کمک کند تا خطای شناختی اش در این مسئله حل شود؟ بهتر است فردی روحانی یا کسی باشد که نفوذ کلام داشته باشد و بتواند خطای شناختی اش را برطرف کند. لذا خیلی مهم است آن فرد هم از جهت سنی و هم اعتبار و احترام برای فرد موردنظر ارزشمند و قابل احترام باشد تا اثرگذاری مثبت اتفاق بیفتد در غیر اینصورت اثرگذاری لازم اتفاق نمی افتد.
موفق باشید.
سلام مجدد بله همه این مواردی که اشاره کردید درست هست ولی یک بخش قضیه مانده و اون اینه که میگن کسی که اینکارو انجام بده و مزه اون زیر زبانش رفته عملن نمیشه براش کاری کرد،و این طرف هم معتاد به این امر شده و فک نمیکنم به این راحتیا کنار بذاردش،در واقع جنبه شرعی کار ودرکنار اون معتاد شدنشون به این امر باعث شده یک وجه مثبت به قضیه بدن و احتمالن عذاب وجدانشون هم بابت این قضیه از بین بره
با این اعتیاد چه کار میشه کرد ؟
با سلام به شما کاربر محترم
ایشون در حال حاضر با دو مسئله مواجه هست: 1- خطای شناختی درباره کمک به بیوه زنان 2- ناراحتی و نارضایتی همسر و متزلزل شدن نظام خانواده
درباره مسئله اول همانطور که عرض کردم نیاز است یک فرد با نفوذ و آگاه دراین زمینه با او صحبت کند و احیانا ایشون رو از خطای شناختی خارج کند ترجیحا اگر آن فرد روحانی باشد می تواند در کنار توضیحات منطقی که می دهد، وعظ و توصیه های اخلاقی هم بکند. اینکه آیا این کار ایشون تبدیل به عادت و اعتیاد شده است یا نه، بحث دیگری است. ابتدا باید خطای شناختی ایشون برطرف شود، آن وقت مرحله بعدی بررسی می شود که آیا ایشون دچار اعتیاد در این مسئله شده یانه که تشخیص این مسئله با متخصص خواهد بود و اگر فرد پذیرفته باشد که اشتباه کرده و می خواهد جبران کند ولی عادت مانع از این کار می شود با مراجعه به مشاور می تواند اعتیاد به این کار رو هم درمان کند.
اما مسئله دوم که خیلی هم اهمیت دارد، ناراحتی و نارضایتی همسر و خانواده است. فارغ از مسئله اول، ایشون باید بتواند خانواده خودش را مدیریت کند و نارضایتی و ناراحتی آنها را برطرف کند. در واقع قدم اول این است که ایشون باید احیانا اعتماد از دست رفته همسر را جبران کند. لذا صرف حل مسئله اول، مسئله دوم خودبخود حل نخواهد شد. گرچه بین این دو مسئله ارتباط وجود دارد، و چه بسا ایشون به هردلیلی همچنان روی نظر خودش مبنی بر ازدواج موقت پافشاری داشته باشد، ولی باید تلاش کند تا نظام خانواده خودش از بین نرود و نسبت به نارضایتی و ناراحتی همسر و خانواده بی توجه نباشد!
بنابراین فردی که می خواهد نقش واسطه رو ایفا کند باید رویکردش ناظر به هر دومسئله باشد و یک انگیختگی لازم رو در فرد مذکور برای حل این دو مسئله ایجاد کند.
موفق باشید.
سلام
چرا فکر می کنید کارش نادرسته؟
چرا باید به خاطر کاری که درسته باید قانع بشه که انجامش نده. مطمئنید که فقط مشکل و بهونه یا دلیل این اقا فقط رسیدگی به به بی سرپرستاست؟ ناگفته نمونه این دلیل خودش یه دنیا دلیله.
پس به خاطر بازداشتن از کارای خوب دنبال قانع کردن نباشید.
به همسرت بگو که سالها همسریش را چه میکنی؟
احساس پوشالی مادریِ آن نامادری را چه میکنی؟
فرضا که بچه های تو عادت کنند به او، به سادگی!
آخر بگو با مادرانه های نکرده همسرت چه میکنی؟
به همسرت بگو با آن غریبه که بر او آوار می کنی!
سالهای دل پریشانی و بی سامانیَش را چه میکنی؟
شاید بخیل نباشد همسرت که تو سالی خوشی کنی!
پیش از خوشی بگو جوانی رفته اش را چه میکنی؟
گیرم که بر محال برای جوانیش کنی فکرچاره ای!
با قلب او که سالها اسیر خود کرده ای چه میکنی؟
حاشاکه جبران کنی گذشته اورا به وجدان خفته ای!
آینده ای که به پایت ریخت را ، خدایی چه میکنی؟!
28 مرداد 1400
دها حدیث و روایت که امده
درباب زوج دوباره چه می کنی؟
از ناله و فغان بیوه زنان و فسادها
از بی سروسامانی مردان چه می کنی؟
دنیا محل گذرو ساده می رود
تو با پاسخت به قیامت چه می کنی؟
سلام بر شما استاد بزرگوار
اینکه توی این دوره زمانه کسی به فکر پاسخ قیامت فرد دیگری باشه؛ خیلی ارزشمنده! بی نهایت ممنون و سپاسگزارم از شما.
من بارها نظرم رو در رابطه با ازدواج موقت و مجدد اینجا گذاشتم.(براتون چند تا لینک میگذارم، در صورت تمایل، میتونید ملاحظه بفرمایید)
بنده با اصل وضع ازدواج مجدد و موقت مخالف نیستم و به افرادی هم همین جا خودم پیشنهاد ازدواج موقت دادم.
ولی همانطور که بارها و بارها گفتم ازدواج موقت و مجدد شرایطی داره که اول باید اون شرایط رو احراز کرد.
برای مثال؛ این آقای محترم اگرچه اصل نیتی که داره نیت ارزشمندی هست و نشون میده که فرد بی تفاوتی نسبت به مشکلات و گرفتاریهای همنوع و جامعه اش نیست. ولی باید به مقتضای حسن معاشرت و سالها زندگی مشترک، حرمت موی سپید همسرش رو نگه میداشت و اول همسرش رو راضی میکرد و دل همسرش رو بدست می آورد و ایشون رو با خودش همراه میکرد. باید اگر هم مشکلی با همسرش داشت (از نظر تمکین و ...) اول اونو حل میکرد.
این عیناً ظلم به دین هست که به اسم دین با خانواده ات که سالها روت حساب باز کردن به گونه برخورد کنی(اگر نگیم با مقدس مآبی و خشک مقدسی) که همه را به هول و ولا و چاره اندیشی برای حفظ زندگیت بنداری، بعد هم همه رو به حساب دین بگذاری؟!
"هدف وسیله رو توجیه نمی کنه" شما نمیتونی تیشه به ریشه زندگی عزیزانت بزنی و زندگی زن و بچه ات رو از اصل و شاکله داغون کنی که زندگی غریبه ها رو نجات بدی! (اصلا اون چه نجاتیه که هر روز یکی رو متعه کنی و بعد رهاش کنی بری سراغ دیگری؟! آیا هدف از تشریع متعه رها شدن زنان بی سرپرست بوده؟!!!!
پس یک جای کار می لنگه؛ مسأله چیز دیگه است!!!!!!!)
گاهی ما نیت خوب داریم، ولی درست پیاده اش نمی کنیم. بعبارتی عمل ما "حسن فاعلی" داره ولی "حسن فعلی" نداره!
در اینکه ازدواج موقت حلال خداست هیچ شک و شبهه ای نیست و اتفاقا از نظر من بسیار هم حکم لازمی هست و هرکسی هم با ازدواج موقت مخالفت کنه؛ باید جامعه اش رو آماده پذیرش بالا رفتن آمار فساد و فحشا کنه.
بلاشک وقتی راه حلال رو سد کنیم، حرام از در و دیوار دیارمون بالا میره!
ولی کارایی و خوبی یک حکمِ خوب زمانی مشخص میشه که با جمیع شرایطش تحقق پیدا کنه و به خوبی اجرا بشه؛ برادر من!
وقتی یک حکم ارزشمند الهی رو بدون حصول شرایط اتخاذ می کنیم، سبب بدبینی به حکم الهی رو فراهم میاریم!
مسأله بعد این هست که اصل وضع ازدواج موقت به عنوان مُسکِّن موقتی و اطفاء غریزه در شرایط اضطرار با تنوع طلبی که تبدیل به اعتیاد به رابطه با افراد مختلف بشه مغایرت کلی و جزیی داره!!!!! (دقت بفرمایید؛ برادرم)
جالبه بدانید که مرجع عالیقدر، آیت الله مکارم شیرازی در نامه سرگشاده‌ای که به شیخ الأزهر، «احمد الطیب» در موضوع ازدواج موقت می نویسند؛ می فرمایند: "ما فتوا داده‌ایم که ازدواج موقت تنها در صورتی جایز است که ضرورت ایجاب کند، مثلا زمانی که فرد از خانواده‌اش دور است و بیم آن می‌رود که اگر از این حکم یاری نجوید، در دام فسق و فجور گرفتار آید، یا اینکه فردی مجرد است و با وجود نیاز مبرم جنسی، امکان ازدواج دائم برای او فراهم نیست! بر این اساس اگر ازدواج موقت را ازدواج ضرورت بنامیم، به خطا نرفته‌ایم!"
علی کل حال، جناب؛ نظر بنده این هست که هرکه با هر نیتی میخواد در این فقره قدم بگذاره؛ به جهت حساسیت عرفی و شرعی که داره باید خیلی با احتیاط قدم بگذاره و به گونه ای عمل کنه که مردم رو نسبت به دین خدا بدبین و دلزده نکنه!
یادمان نره که ازدواج موقت حکم خدایی است که به لحاظ مصالح والا و عالمانه ای تجویزش کرده و با هرگونه سوء استفاده منافات داره!
و همان خدا برای هیچ بنی بشری چنین حقی رو صادر نکرده که از احکام (مطلق احکام) به اسم دین و دیانت سوء استفاده کنند. امام صادق (علیه‌السلام) خطاب به شیعیان فرموده است: «کونُوا لَنا زَیْناً وَ لا تَکونُوا عَلَیْنا شَیْناً»؛ یعنی زینت ما باشید نه باعث ملامت و سرزنش ما. (۱)
بزرگوار؛ بنده در زندگی شخصی ام شاهد مراسمات خواستگاری بوده ام که همسر اول آقا خودشون به خواستگاری همسر دوم آقاشون آمدند و دو هوو همان اول همدیگه رو پذیرفتند و سالهاست دارند زندگیشون رو می کنند. دلیلش این هست که شوهرانشون از همون اول کارشون رو درست و اصولی انجام دادند. و همسر اول هر دو خانواده با طیب خاطر برای زن گرفتن شوهرش اقدام و همراهی کرد.
بله یکی از این آقایون ابتدا متعه انجام دادند؛ ولی وقتی دیدند فایده ای نداره و از درمان همسرشون نا امید شدند؛ تجدید فراش کردند.(ازدواج موقت با یکنفر؛ نه هر روز با یکنفر)
و البته زندگیهای زیادی هم دیدم که خیلیها حسرتش رو داشتند؛ ولی با اقدام بدون برنامه و ... آقا بهم ریخت!!!!!
همکاران همسر من اکثرا دستشون به دهنشون میرسه؛ میدونید چند خانواده بی سرپرست رو از طریق کمک مالی اداره می کنند؟! (اگر فقط هدف کمکه که راههای رسیدن به خدا در این زمینه بسیاره)
خلاصه جناب؛ همانطوریکه قبلا هم گفتم مخالفتی با حکم خدا ندارم ولی راهش این نیست.
اتفاقا من بعد از اینکه کارشناس محترم جواب دادن؛ جوابشون رو لایک زدم که توجهات به سمت پاسخ ایشون بره! وگرنه نه من بچه ام؛ نه کارشناسهای اینجا نیازی به این کارهای کودکانه دارند. ولی به مثابه قول "اصح" به نظر کارشناس، لایک زدم. و در نهایت اگر نظر مرا در مقابل نظر ایشون قول "قیل" بگیرید؛ دیگه مشکلی هم ایجاد نمی کنه! اگرچه خط به خط پاسخ کارشناس رو قبول دارم و باهاش موافقم! (مطالب دیگر کارشناس رو هم در رابطه با ازدواج موقت خوانده ام و قبول دارم.)
و کلام آخر برای اینکه شما دوست بزرگوار و دلسوز و مهربان من، استرس جوابهای منو نگیرید؛ شاید بهتر باشه که خدمتتون عرض کنم، درسته که بنده هیچوقت خودم را در حد طلبه ها و در جایگاه ایشان ندانسته و نمی دانم؛ ولی دیگه اونجوری هم نیستم که نسبت به کد طلبگی که دارم؛ احساس مسئولیت نکنم. بله؛ البته خودم معتقدم و همیشه در مورد خودم هم گفته ام:
تکیه بر جای بزرگان نتوان زد به گزاف
مگر اسباب بزرگی همه آماده کنی!
در این لینکها نظر من با نام کاربری "نمی دانم" چون سقراط و فقط حیدر امیر المؤمنین است؛ هست!
http://btid.org/node/170726
http://btid.org/node/159058
http://btid.org/node/157255
امیدوارم خداوند مهربان به ما حکمت بده که در هر شرایطی بتونیم حق رو از باطل، صواب رو از ناصواب و سره رو از ناسره تشخیص بدیم و با اشعری گری یا سوء استفاده از آموزه های دین خودمون و دیگران رو به غلط نندازیم و گرفتار نکنیم. در پناه قرآن محفوظ باشیم!
از شعر زیباتون ممنونم؛ بسیار خوش ذوق و خوش استعداد هستید؛ جناب!
یاعلی
_____________________
۱. بحار ج ۶۵ص ۱۵۱