استرس و اضطراب کودک

سلام؛ عرض ادب و احترام خدمت شما

از اینکه سؤال خودتان رو با مجموعه اندیشه برتر به اشتراک گذاشته و تلاش دارید مسائل مهارتی تربیتی فرزندان رو به شیوه صحیح و از طریق مشورت نمودن حل مسئله کنید از شما سپاسگزارم. سؤال شما رو مطالعه نمودم و این‌گونه متوجه شدم که شما نگران رفتارهای دخترخانم یک سال و نیمه‌تان در جمع‌های جدید و ارتباط با محیط هستید و به همین جهت به دنبال راهکار مناسب دراین‌خصوص هستید.

خواهر بزرگوار؛ احساس نگران بودن شما به‌عنوان یک مادر، همچون همه مادران در خصوص فرزندشان قابل‌درک هست ان‌شاءالله برای بهبود این موضوع نکاتی رو خدمت شما پیشنهاد می‌دهم:

- نکته اول اینکه توجه داشته باشید که اولین تجارب کودکان از عشق‌ورزی و تمایل به روابط دوستانه، از حدود سه‌سالگی هست که کودک در آن زمان معنای محبت و عشق‌ورزی به دیگران را بهتر درک می‌کند و آن را به اطرافیان خود ابراز می‌کند و در این دوران فقط دوست دارد با یکی دو نفر بازی کند.

- ابتدا بررسی‌های محیطی را انجام دهید که علت کم‌تحرکی او را پیدا کنید. مثلاً ببیند که در همه محیط‌ها این‌گونه هستند یا فقط در برخی از محیط‌ها؟ آیا ترسی و اضطراب خاصی دارند؟ یا منشأ خجالتی و کم رو بودن هست؟

- رابطه خودتان را بعد از تولد تا زمان حال با کودکتان بررسی کنید. مادر اصلی‌ترین نقطه اتصالی با کودک هست و در دو سال اول، بیشترین اعتمادسازی صورت می‌گیرد. درصورتی‌که این اعتماد به‌خوبی در فرزند شکل نگیرد، بی‌اعتمادی و ایجاد اضطراب و دلهره جایگزین آن می‌شود. این اعتمادسازی حاصل نمی‌شود مگر اینکه خوب به نیازهای زیستی و روانی او مثل غذاخوردن، میزان خواب کافی و محبت‌کردن توجه کافی وجود داشته باشد. مادر باید کاملاً در دسترس باشد که بتواند به‌خوبی نیازهای نوزاد خود را با دو قید «به‌موقع» و «به‌اندازه کافی» برآورده کند.

- از روش‌های تنبیهی، تهدید، توبیخ‌کردن، مقایسه‌کردن و برچسب‌زدن‌هایی مانند خجالتی، کم رو و... در مقابل او پرهیز کنید. مراقب باشید که هر بار که از شما یا اطرافیان این برچسب‌های منفی را دریافت کند، این خودپنداره و تصویر خودش از خودش با این باور شکل می‌گیرد که من همانی هستم که اینها به من می‌گویند و بعداً تغییر آن مشکل می‌شود.

- فرزندتان را مجبور نکنید بیش از حدی که راحت هست، از نظر اجتماعی برون‌گرا باشد. همه این موارد نیاز به گذر زمان هست. همیشه او را در جمع با روش‌های مختلف تشویق کنید. گاهی منشأ خجالتی بودن ناشی از شرم آنهاست که نمی‌دانند در کنار بزرگ‌ترها چگونه باشند. شما با زبانی کودکانه او را راهنمایی کنید و اگر مشکلی داشت راه‌حل بدهید.

- با بازی‌کردن‌های گفتگو محور، هیجان دار، قصه‌های هدف‌دار، اعتمادبه‌نفس او را افزایش دهید.

- رفتارهای جرئت‌مندانه را در جمع به او بیاموزید. مثلاً با هم کاردستی تهیه کنید و به دیگران هدیه کنید.

- او را به دیگر همسالان خودش بیشتر همراه کنید تا فضای ارتباط و گفتگوکردن کودکانه بیشتری داشته باشند.

در پایان: عشق‌ورزی و محبت که شما به فرزند خود می‌دهید، بهترین راهکار است. تا می‌توانید با او بازی کنید، در حین بازی او را در آغوش بگیرید، ببوسید و نوازش کنید و بیشترین زمان را با او برنامه‌ریزی کنید.

امیدوارم که موفق و سربلند باشید.