با سلام و خسته نباشید
ببخشید من ی پسر ۱سال۸ماه دارم و به فکر بچه دوم هستیم ،خواستم بپرسم آیا باعث صدمه روحی به فرزند اولم بشه؟بخاطره این میگم چون سنش خعلی پایین هست و آیا از نظر شما این تصمیم درستی هست؟زود نیس؟و تصمیم ما عجولانه نیس؟ از نظر روانشناسی و تجربه خواستم ازتون کمک بگیرم چون اطرافیان منو میترسونن و اینکه واقعا خودم خعلی دوست دارم ولی از یک جهاتی هم نگرانم ک نکنه این تصمیم اشتباه باشه و نتونم از پسش بر بیام.
---------------
کاربران محترم ميتوانيد در همين بحث و يا مباحث ديگر انجمن نيز شرکت داشته باشيد: https://btid.org/fa/forums
همچنين ميتوانيد سوالات جديد خود را از طريق اين آدرس ارسال کنيد: https://btid.org/fa/node/add/forum
تمامي کاربران ميتوانند با عضويت در سايت نظرات و سوالاتي که ارسال ميکنند را به عنوان يک رزومه فعاليتي براي خود محفوظ نگهدارند و به آن استناد کنند و همچنين در مرور زمان نظراتشان جهت نمايش، ديگر منتظر تاييد مسئولين انجمن نيز نباشد؛ براي عضويت در سايت به آدرس مقابل مراجعه فرمائيد: https://btid.org/fa/user/register
عرض سلام و ادب خدمت شما مادر گرامی ...
اینکه نسبت به امر تربیت و جوانب روحی فرزند خود اهتمام دارید بسیار امر شایسته و مورد تحسین است که خدا رو شکر، شما هم توجه لازم را در این زمینه داشته اید . یکی از سوالاتی که معمولا والدین می پرسند درباره فاصله سنی مناسب بین فرزندان هست. ان شالله در این زمینه به لحاظ دینی و پزشکی و روانشناسی ؛ پاسخ رو خدمتتون عرض خواهم کرد . که نگرانی شما در این زمینه هم برطرف شود. و لی قبل از اون ابتدا، نگرشی رو در این زمینه باید اصلاح کنیم .
و اون اینکه باید دقت داشته باشید؛ بعضی از اطرافیان ممکنه با بازخوردها وگاها دلسوزی های اشتباه ، موجب تغییر در عقیده و نظر انسان بشوند و توجهی هم به پیامدهای اون نداشته باشند، در حالیکه این را باید بدانید که هر مادری و در حقیقت هر فردی با فرد دیگر متفاوت هست و هر کسی شرایط خاص خودش رو به همراه دارد، لذا شما از این موضوع غافل نشوید وحتما آگاهی کافی رو در زمینه فرزند آوری با توجه به شرایط روحی و جسمانی خودتون داشته باشید که ان شالله بتوانید تصمیم درست رو بگیرید. و ما هم به شما کمک خواهیم کرد که با آگاهی پیدا کردن متوجه شوید که آیا این تصمیم عجولانه هست یا خیر .
به لحاظ دینی : نسبت به آموزه های دینی که داریم ، دین اسلام به اصل فرزند آوری وتعدد فرزند نگاه بسیار مثبتی دارد و با توجه به آثار و کارکردهای مادی و معنوی که در آن هست ، همواره به آن تشویق و ترغیب می کند. مثلا اینکه : فرزندان باعث هویت دادن به والدین، نوع دوستی و پیوند بیشتر عاطفی، تازگی و ایجاد شادی، کمک یار بودن والدین در دوران سالخوردگی وغیره اشاره کرد و قرآن کریم نیز به «حولین کاملین» یعنی دوسال شیر دادن مادر به فرزند اشاره دارد .
و نظر روانشناسان در این باره این است که : با توجه به مسائل روانشناختی مثل دلبستگی ایمن ، در ضمن رعایت فاصله سنی مناسب و فعال تر شدن نقش و حضور پدر و نیز برنامه ریزی و فراگیری مهارت ها در شیوه تعامل بین فرزندان توسط خود مادر؛ افزایش فرزند نه تنها سبب کاهش کیفیت تعامل والدین و فرزند و بروز مشکلات جدید نمی شود، بلکه داشتن خواهر یا برادر و تعامل با آنها به رشد عاطفی و اجتماعی، نشاط و حالات روانی ، احساس مثمر ثمر بودن، و تداوم حیات، کمک کرده و تا حدودی مساله فرزند پروری را هم برای خود والدین نیزآسان تر می کند. کودکان تا زمانی که فرزند دوم پدیدار شود، وجود شاد و امنی دارند. بعد از تولد فرزند دوم، اکنون باید محبت بین آنها تقسیم شود. در آخر مطلب هم شما رو به چند نکته مهم توجه خواهم داد .
و به لحاظ پزشکی، طبق پژوهش های انجام شده بعد از یک سال و نیم ، اگر مادر به لحاظ جسمانی و بدنی مشکلی نداشته باشد می تواند فرزند جدید داشته باشد . مگر اینکه مادر نیاز به تقویت بنیه و جبران ضعف های بدنی داشته باشد .
در نتیجه همه این توضیحات می توان گفت :
که بدن مادر از یک سال و هشت ماه بعد ازتولد فرزند اول ، خودش رو شروع به بازسازی میکنه و آماده میشه برای بارداری مجدد . و از طرفی هم طبق آیه قرآن کریم که به «حولین کاملین» اشاره دارد، دو سال که فرزند شیر خورد، در اینجا مادر می تواند برای بارداری بعدی اقدام کند . یعنی زمانیکه فرزند دوم بدنیا می آید فرزند اول نزدیک به سه سال خواهد بود .
مادر گرامی حال اینکه دو سال را پیشنهاد دادیم ، شما رو به چند نکته مهم توجه میدهم :
در روانشناسی مفهومی بنام ضربه عزل در سه سالگی داریم ؛ یعنی اینکه سه سالگی بهترین زمانی است که فرزند اول با آن مواجه شود؛ در حقیقت این ضربه عزل برای فرزند اول لازم است که از آن حالت خود محوری و کانون توجه والدین و محور همه بودن خارج شود . در نتیجه با آمدن فرزند دوم ، در حقیقت به تربیت درست فرزند اول خود کمک کرده اید که بهتر شکل بگیرد .
نکته دیگر اینکه : چون فرزندان در دوره های رشدی مجاور با همدیگر قرار می گیرند به رشد تربیتی و درک بهتر همدیگر کمک می کنند؛ مثلا زمانیکه فرزند اول شما چهار ساله شد بیشتر دوست دارد با فرزندان دیگری بازی کند و لذا زمینه حسادت او هم کمتر می شود
یا مثلا زمانیکه فرزند دوم شما سه ساله شد ، فرزند اول شما در حدود شش ساله خواهد بود و همچنان میبینیم بازهای رمزی بین آنها وجود دارد و این مطلوب است . ولی وقتی فاصله بین فرزندان زیاد شد در تربیت آنها هم تاثیرگذار و آسیب زا خواهد بود .
در آخر هم اگر در زمینه کسب مهارت های فرزند پروری مجددا سوالی مدنظر شما بود بفرمایید تا شما رو راهنمایی کنیم .
فرزند دار شدن یکی از موهبتهای خداوند متعال است، امیدوارم که درامر فرزند آوری و تربیت صالح آنها بصورت شایسته و بایسته موفق و پیروز باشید .