اعتبار حدیث فضیلت رد الشمس برای امام علی علیه السلام و امکان قضای نماز حضرت

متن ارسال شده یکی از کاربران: كتاب من لايحضره الفقيه به نقل از جُوَيرية بن مسهر: همراه امير مؤمنان، على بن ابى‏طالب عليه السلام، از جنگ نهروان برمى‏گشتيم تا آن كه به هنگام نماز عصر، به سرزمين‏بابِل رسيديم. امير مؤمنان، پياده شد و مردم هم پياده شدند.

على عليه السلام فرمود: «اى مردم! اين، زمينى نفرين‏شده است كه سه بار مورد عذابْ‏واقع شده و در خبر ديگر آمده كه دو بار، مورد عذاب، واقع شده سومى راانتظار مى‏كشد و اين، يكى از سرزمين‏هاى واژگون‏شده است. [نيز]

اوّلين سرزمينى است كه در آن، بت پرستيده شده است و بر هيچ پيامبر و وصىّ‏پيامبرى جايز نيست كه در آن، نماز بگزارد. هر كدام از شما كه مى‏خواهد درآن نماز بگزارد، بگزارد».

مردم به دو سوى رفتند كه نماز بخوانند؛ ليكن ايشان بر استر پيامبر خدا سوارشدو به راه افتاد. [پيش خود] گفتم: به خدا سوگند، از امير مؤمنان، پيروى‏خواهم كرد و امروز، در نمازم از او تبعيت خواهم نمود. بنا بر اين، پشت‏سرش به راه افتادم. به خدا سوگند، از پل سُوراء[1] نگذشته بوديم كه خورشيد، غروب كرد و من به ترديد افتادم.

[على عليه السلام‏] رو به من كرد و فرمود: «جويريه! آيا ترديد كردى؟».

گفتم: آرى، اى امير مؤمنان!

وى در جايى پياده شد و وضو گرفت. آن گاه، ايستاد و سخنى گفت كه نفهميدم [چه بود]. گويى عِبرى بود. آن گاه، ندا در داد: «نماز!».

به خدا سوگند، به خورشيدْ نگاه كردم كه از بين دو كوه، بيرون مى‏آمد و صدايى‏داشت.

او نماز عصر را خواند و من هم با او نماز گزاردم. وقتى از نمازْ فارغ شديم، شب، همان گونه كه بود، برگشت.

[على عليه السلام‏] رو به من كرد و فرمود: «اى جويرية بن مسهر! خداوند عز و جل مى‏فرمايد: «پس به نام پروردگار بزرگت، تسبيح بگوى» و من از خداوند عز و جل به اسم‏اعظمش درخواست كردم و او، خورشيد را برايم برگرداند».

روايت شده كه وقتى جويريه، اين واقعه را ديد، گفت: به پروردگار كعبه سوگند، تو وصىّ پيامبر صلى الله عليه و آله هستى.

( 1) جايى در عراق، جزو منطقه بابِل، نزديكِ وقف و حِلّه مَزْيَدى‏ها( معجم البلدان: ج 3 ص 278).