اعتماد به نفس ندارم

سلام بر شما خواهر نازنین

دوست عزیز یک درصد هم به توانایتون شک نکنید! شما هیچ چیز از افرادی که تصدیق رانندگی گرفتند و افرادی که صاحب موفقیت هایی شدند؛ کم ندارید. منتها گاهی اسباب و عواملی که باید دست به دست هم بده تا جریانی تحقق پیدا کنه؛ در آن زمانی که باید به هم برسند؛ نمیرسند. نه شما بد بودی، نه چیزی کم داشتی، نه بقیه برتر بودند، نه ... نه ... باور کن؛ فدات شم!
گاهی وقتی از استحباب و مزیتها و و و و... موضوعی گفته میشه، ما پیش خودمون فکر می کنیم حالا که برای ما موقعیتش فراهم نشده، خیلی از زندگی عقب افتادیم. از نظر خدا دور افتادیم و ...  و اون مساله رو آنقدر پیش خودمون بزرگ و بغرنج می کنیم و شاخ و برگ بهش میدیم که در زمینه های دیگر زندگی هم زمینمون میزنه! و احساس درماندگی می کنیم!
نمیخوام بگم هیچ خبری پشت ازدواج نیست. ولی تمام زیباییهای زندگی بر پایه ازدواج بنا نشده! دیروز مطلبی رو مطالعه میکردم، گفته بود نه تنها حضرت معصومه (س) بلکه فرزندان دیگر موسی بن جعفر (ع) هم بدلیل شرایط اختناقی که هارون الرشید فراهم کرده بود؛ موقعیت ازدواج پیدا نکردند. یعنی کسی جرأت نداشت به خواستگاریشون بره!
جای دیگری خوانده بودم کفوی برای حضرت معصومه (س) پیدا نشد؛ لذا ازدواج نکردند!

پس ما می بینیم که گاهی موقعیت ازدواج برای همان اهل بیتی (ع) که مؤکدا بر ازدواج توصیه کردند، هم فراهم نشده! 
و این مطلب نشان میده که اولا: تمام عوامل و اسباب تحقق ازدواج دست ما نیست. 
ثانیا: ازدواج و عدم ازدواج نشان برتری و خوب بودن و نورچشمی بودن کسی نزد خدا نیست. چرا که می بینیم گاهی بهترین خلایق خدا از ازدواج بی نصیب ماندند.

لذا شما این تأخیر رو در همه ابعاد زندگیتون وارد نکنید؛ طوری که خود را "هیچ" بپندارید و با وجود تحصیلات و اعتقادات خوب و ... مأیوس بشید که از پس رانندگی و فلان مورد و ... برنمیام! چرا نتونید؟ چه منطقی پشت این ناتوانی هست، جز یک حس منفی؟! 

فدات شم؛ نمیخوام بگم در ازدواج شما تأخیر نشده. بله؛ بهتر این بود که زودتر اتفاق می افتاد. ولی کی از آینده خبر داره که اصلا و ابدا در تقدیر شما هیچگونه ازدواجی رقم زده نشده؟! (از این ستون به اون ستون فرجه!)
پارسال همکار من 47 سالشون بود. با یکی از همکاران دیگرمون که ایشون استاد دانشگاه تهران بودند، ازدواج کرد. فامیل هم بودند! آقا، سالها ساکن تهران بود. برای مراسمات نزدیکان خودش هم به شهرستان نمی اومد. سالها بود از شهر و دیار خود بریده بود. حالا کی فکرش رو میکرد از تهران برگرده شهر خودش دختر بگیره و عطای تهران را به لقاش ببخشه؟! و اگر قرار بود با فامیل ازدواج کنه، چرا زودتر اقدام نکرد؟! چه مصلحتی پشت این تأخیر بود فقط الله اعلم!

میخوام بگم اونجوری هم نیست که شما از آینده ای که علمش فقط به دست خداست قطع امید کنید و پاک خودتون رو ببازید. چه بسا بهترین ازدواج در تقدیرتون باشه؛ چه کسی می داند؟! ان شاء الله که ملائکه آمین بگند.

عزیزم؛ شما برو کلاس آیین نامه رو با اطمینان ثبت نام کن. مطمئن باش هیچ کار خاصی برای شما نیست. باور کن دوسال دیگه در حالیکه ویراژ میرید، یادتون میاد که من بهتون گفتم "هیچ کار خاصی برای شما نیست." می خندید.
فوقش اگه بار اول هم قبول نشدید؛ خیلی خیلی خیلی عادیه. شما 10 جلسه آموزشی رو که رفتید هم، بهتر هست چند جلسه تمرینی هم اضافه برید که دستتون پر بشه! 
فقط مهم این هست که بعد از گرفتن گواهینامه فاصله نیندازید و پشت فرمون بنشینید. فقط بار اولش که میخواهید تنهایی رانندگی کنید یک کم استرس داره! بعدش برای خاور و کامیون و تریلی بوق میزنی من اول رد میشم. بوق دوم هم بمنزله تشکر میزنید. خخخخخ

امیدوارم که همیشه امیدوار و پرتوان و با اقتدار باشید؛ بهترین دوست من!

یاعلی