اعلام خطر آیت الله سیستانی....

اعلام خطر حضرت آیت الله العظمی سیّدعلی حسینی سیستانی نسبت به حرم حضرت امام رضا(ع) شخصی خدمت مرجع تقلید عالیقدر و بزرگوار آیت الله العظمی سیستانی رسید و از ایشان درخواست نصیحتی و یاموعظه ای کرد؛ ایشان یک جمله فرمودندکه بسیارجالب بود ونکته ای بس عمیق؛ فرمودندتافرصت هست خدمت امام کریم علی بن موسی الرضاشرفیاب شوید !!!! شخص پرسید بزرگوار؛حرم ایشان که درمشهدهست ودست شیعیان است !!! ایشان فرمودند مشهد درحلقه ای بسیارخطرناک از وهابیّون(سنّی های تندرو) وفرق ضاله قرارگرفته که اگربیدارنشوند قلب تپنده ایران بزودی ازدست شیعیان خارج خواهدشد.****************************شیعیان ایران و جهان باید زاد و ولد و فرزند بیشتری داشته باشند و گرنه تقریبا تا بیست سال آینده رهبری حکومت ایران به دست سنّی های وهّابی می افتد و سنّی های وهّابی مانند یهودی ها و مسیحیان تندرو شیعیان را قتل و عامّ می کنند. هر بچّه ای برای خود رزق و روزی جداگانه ای دارد، «وَیَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لَا یَحْتَسِبُ وَمَن یَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللَّهَ بَالِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِكُلِّ شَیْءٍ قَدْرًا»،و از جایى كه حسابش را نمى‏كند، به او روزى مى‏رساند، و هر كس بر خدا اعتماد كند او براى وى بس است. خدا فرمانش را به انجام رساننده است. به راستى خدا براى هر چیزى اندازه‏اى مقرّر كرده است. اینجاست كه خداى تعالى چنین بنده‏اى را به حكم" یَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجاً" از تنگناى وهم و زندان شرك نجات مى‏دهد، دیگر به اسباب ظاهرى دلبسته نیست و به حكم" وَ یَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لا یَحْتَسِبُ" از جایى كه او احتمالش را هم ندهد رزق مادى و معنویش را فراهم مى‏كند، اما رزق مادیش را بدون پیش بینى خود او مى‏رساند، براى اینكه او قبل از رسیدن به چنین توكلى رزق خود را حاصل دسترنج خود و اثر اسباب ظاهرى مى‏دانست، همان اسبابى كه دل به آن بسته بود، و از آن اسباب هم كه بسیار زیادند جز به اندكى اطلاع نداشت، و مثلش مثل كسى بود كه در شبى بس ظلمانى نور بسیار ضعیفى پیش پایش را روشن كرده باشد، و از ما وراى آن فضاى اندك بى‏خبر باشد، و لیكن خداى سبحان از همه اسباب خبر دارد، و او است كه اسباب و مسببات را پشت سر هم مى‏چیند، و هر طورى كه بخواهد نظام مى‏بخشد، و به هر یك از آن اسباب بخواهد اجازه تاثیر مى‏دهد تاثیرى كه خود بنده چنان تاثیرى براى آن سراغ نداشته. و اما رزق معنویش را- كه رزق حقیقى هم همانست، چون مایه حیات جان انسانى است، و رزقى است فنا ناپذیر- بدون پیش بینى خود او مى‏رساند، دلیلش این است كه انسان نه از چنین رزقى آگهى دارد و نه مى‏داند كه از چه راهى به وى مى‏رسد. و كوتاه سخن اینكه: خداى سبحان كه ولى و عهده‏دار سرپرستى بنده متوكل خویش است، او را از پرتگاه هلاكت بیرون مى‏كشد، و از طریقى كه خود او پیش‏بینى آن را نمى‏كند، روزى مى‏دهد، و چنین بنده‏اى به خاطر اینكه بر خداى تعالى توكل كرده، و همه امور خود را به او واگذار نموده، هیچ چیز از كمال و از نعمت‏هایى را كه قدرت به دست آوردن آن را در خود مى‏بیند از دست نمى‏دهد، خلاصه آنچه را كه امیدوار بود به وسیله سعى و كوشش خود به دست آورد همان را خداى تعالى برایش فراهم مى‏كند، براى اینكه او به وى توكل كرد، و كسى كه بر خدا توكل كند، خدا همه‏كاره او مى‏شود، و هیچ سبب از اسباب ظاهرى اینطور نیست، براى اینكه هر سببى را كه در نظر بگیرى یك بار كارگر مى‏افتد بار دیگر نمى‏افتد، ولى خداى تعالى این طور نیست،" إِنَّ اللَّهَ بالِغُ أَمْرِهِ"، چون خدا به كار خود مى‏رسد و تمامى امور در حیطه قدرت خداى تعالى است" قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِكُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدْراً" و وقتى حدود و اندازه هر موجودى را خداى تعالى معین مى‏كند، بنده متوكل هم یكى از موجودات است، او نیز از تحت قدرت خدا خارج نیست، پس اندازه‏ها و حدود او نیز به دست خدا است.