انشای ما و چینی ها

به نام خدا

انشای خود را آغاز می کنم. انشاء در باره ی ما و چینی ها. چینی ها خیلی خوب هستند. آنها ما را دوست دارند. ما هم آنها را دوست داریم.

وقتی که کشورهای بد در سازمان ملل علیه ما قطعنامه صادر می کنند، نماینده ی آن ها دست خود را بالا می گیرد و آن را وتو می کند. بعدأ ما به آنها نفت می دهیم. آنها به ما عروسک می دهند.

آن ها با نفت ما چراغ های خود را روشن می کنند. ما بچه ها با عروسک های آن ها بزرگ می شویم. آن ها با نفت های ما هی کار می کنند و هی کار می کنند و هی کار می کنند. ما با عروسک های آن ها هی بازی می کنیم و هی بازی می کنیم و هی بازی می کنیم. آن ها چه قدر خوب هستند. و اصلأ نمی گذارند ما دست به سیاه و سفید بزنیم. آن ها زحمت می کشند و با نفت های ما چیزهای خیلی زیادی درست می کنند و برای ما می فرستند.

آنها پارچه، لباس، ظرف، پلاستیک، تلویزیون، رو تلویزیون، زیر تلویزیون، فیش تلویزیون، کنترل تلویزیون، باتری کنترل تلویزیون، آتاری، سی دی، کامپیوتر، کیف، کفش، کاغذ، قلم، دفتر، نخ، سوزن و هرچه که فکر کنیم، از شیر مرغ تا جان آدمیزاد و همه و همه چیز درست می کنند و برای ما می فرستند. تا ما خسته نشویم و روزها تا ساعت ۱۲ ظهر بخوابیم و بعد از ظهرها برای تفریح و خرید به بازار برویم و شب ها تا ساعت ۱ و ۲ با چیزهایی که آن ها برای ما فرستاده اند بازی کنیم و سرگرم و خوش باشیم.

همکلاسی ام هم می گوید آنها خیلی ما را دوست دارند. آنها برای ما مهر،تسبیح و جانماز هم درست می کنند تا ما نماز بخوانیم. من به حرف همکلاسی ام فکر می کنم و می بینم که او هم درست می گوید. آنها خیلی ما را دوست دارند که حتی به فکر آخرت ما هم هستند.

آن ها آنقدر ما را دوست دارند که هر روز دلشان برای ما تنگ می شود. و برای رفع این دلتنگی، روی همه ی چیزهایی که برای ما می فرستند با جمله ی MADE IN CHINA یادگاری می نویسند.

و ما هم با دیدن این یادگاری به یاد آن ها می افتیم و باز دلمان برایشان تنگ می شود. و باز از آن ها می خواهیم که برای ما چیز بفرستند. آنها هیچ وقت ما را فراموش نمی کنند. من از انشای خود نتیجه می گیرم آنها ما را خیلی دوست دارند.