باسلام
درروایات امده که شخصی که مریض میشود و یا بلایی به سرش می اید مثلا دستش میشکند او پیش خدا ماجور است یااین بلاها کفاره گناهانش محسوب میشوند
با اینحال ایا ما باید از مصیبت ها، بیماری ها و... استقبال کنیم؟ چون موجب امرزش ما میشوند.؟
اگر این چنین است پس چرا اسلام دستورات بهداشتی برای پیشگیری و درمان بیماری ها دارد؟
-------------------------------------
کاربران محترم مي‌توانيد در همين بحث و يا مباحث ديگر انجمن نيز شرکت داشته باشيد: https://btid.org/fa/forums
همچنين مي‌توانيد سوالات جديد خود را از طريق اين آدرس ارسال کنيد: https://btid.org/fa/node/add/forum
تمامي کاربران مي‌توانند با عضويت در سايت نظرات و سوالاتي که ارسال ميکنند را به عنوان يک رزومه فعاليتي براي خود محفوظ نگه‌دارند و به آن استناد کنند و همچنين در مرور زمان نظراتشان جهت نمايش، ديگر منتظر تاييد مسئولين انجمن نيز نباشد؛ براي عضويت در سايت به آدرس مقابل مراجعه فرمائيد: https://btid.org/fa/user/register
ایا ما باید از مصیبت ها، بیماری ها و... استقبال کنیم؟
09:09 - 1399/12/20
http://btid.org/node/159802
با سلام خدمت شما.
اینکه نوشتید بلا و مصائب یا کفاره گناهان است یا درجات انسان رو میبره بالا درسته و روایات متعددی در این زمینه از معصومین وارد شده که دیگه برای ما یقینی هست.
در روایات هم اشاره شده که اگر این بلاها از جانب خدا باشه و انسان در اونا نقشی نداشته باشه این ثواب و نتایج رو داره؛ اما اگر انسان خودش عمدا کاری کنه که در این گرفتاری ها بیافته هیچ اجر و مزدی نداره و از قدیم هم گفتن: «خود کرده را تدبیر نیست». مثلا کسی بره و معتاد بشه و با این اعتیاد هزاران مشکل برای خود و خانواده خود ایجاد کنه، این فرد نه تنها اجری نداره بلکه گناه تمام اون افرادی که بهشون ضرر میزنه نیز بر گردنش هست.
به همین خاطره خودکشی، خودزنی و اضرار به نفس و اینکه خودت رو در معرض هلاکت قرار بدی در اسلام حرامه و قرآن کریم می‌فرماید: «وَلَا تُلْقُوا بِأَيْدِيكُمْ إِلَى التَّهْلُكَةِ [بقره/195] خود را به دست خود، به هلاکت نیفکنید! »
به همین خاطر رعایت تمام موارد بهداشتی و پیشگیرانه واجبه، هم چنین تمام مواردی که در هر تخصصی لازمه رو باید ما یاد بگیریم، مثلا اگر کسی بدون حساب و کتاب و بدون یادگیری علم لازم بازار و کسب و کار بره تو بازار و ورشکست بشه بدون شک خودش مقصره نه خدا، خوب اول باید مقداری در بازار می‌بود و راه و چاه و نحوه معاملات رو یاد میگرفت و بعد اقدام میکرد و در تمام زمینه ها همین مطلب هست.
حال با تمام این اوصاف اگر تمام موارد بهداشتی رو رعایت کرده و از خودش مواظبت کرده و تمام چیزهایی که لازم بوده رو فرا گرفته، اما بیمار شد یا مشکل دیگری براش پیش اومد که ظاهرا مقصر خود او نیست، اینجا اون روایات وارد میشه که اگر راضی باشی به رضای خدا و صبر کنی اجر مزد داره و اگر درد و رنجی برای انسان به همراه داشته باشه کفاره گناهان خواهد بود یا اجر و مزد خواهد داشت.
بنابراین انسان نباید به استقبال این موارد بره، بلکه باید تلاش کنه زندگی خوبی داشته باشه، وضع مالی خوبی داشته باشه، تندرست و سلامت باشه، اما در عین حالی که تلاش میکنه اگر دچار بیماری یا مصیبتی شد باید صبور باشه و خدا رو در همه حال شکر گزار باشیم.
سلام
روایت جالبی هست که دقیقا همین بحث رو مطرح کرده که متاسفانه نتونستم پیداش کنم.اما مضمونش تقریبا به این شکل بود که فردی در محضر امام معصوم از حال خودش میگه که من فقر رو از ثروت بیشتر دوست دارم و در ثروت بخشش میکنم و بیماری رو از سلامتی بیشتر دوست دارم و در سلامتی شکر.که امام در جواب میگن ما هر چی خدا بخواد بر همون راضی هستیم در بیماری شکر میکنیم و در فقر و نداری بخشش میکنیم.
غرض اون بخشی بود که امامان ما بر هر اتفاقی راضی بودند اگرچه در دعاها سلامتی رو هم میخواستند چون سلامت یه نعمته.اما گاهی اوقات این نعمت میره.که در دلیل رفتن نعمت میگن یا برای ترفیعه یا تنبیه.یعنی یا مقامتون رو بالاتر میبره یا گناه کردید و دارید تنبیه میشید.منظور هم اینه که در زمان بیماری ناراحت نشیم نگیم خدا چرا به ما نگاه نمیکنه .ما رو فراموش کرده انگار.یا چرا هر چی بیماری و مصیبت هست باید سر ما که ایمان هم داریم بیاد.چرا اونا که اصلا خدا رو باور ندارن کمتر مریض میشن و......برای اینکه موئمنان با این افکار ایمانشون ضعیف نشه حقیقت و پشت پرده ی ماجرا رو بما گفتن که بدونید برای اینه که مریض شدید یوقت فکر دیگه نکنید.
والا ادم برای رفتن نعمت که خوشحال نمیشه یا نشانه ی موئمن بودنش نیست .
دنیا یه قوائدی داره.که طبق اون همه ی ماجرا ها واقع میشه.این هم یکی از همون قوانینه.یعنی وقتی گناه بکنیم پشتش احتمال داره گرفتار بلایی بشیم که یکی از اون بلاها میتونه بیماری باشه.بعد این سوال ایجاد میشه که امامان ما هم بیمار میشدن یا افراد خیلی موئمن که گناهی هم نمیکنند بیمار میشن پس اون ماجرا چیه .که روایات دیگه توضیح دادن گاهی هم بلا بخاطر ترفیعه یعنی خدا بنده ای رو دوست داره و با این بیماری باعث میشه بنده اذیت بشه و همین اذیت هم براش مقام میاره.و بخدا نزدیک میشه.
اما اصل سالم بودنه .
همیشه موفق و سالم و با معرفت باشید
سلام دوست عزیز
نه منظور این نیست که شما بهداشت رو رعایت نکنید که مریض بشید و ازش استقبال بکنید چون گناهانتون رو می آمرزد!!!!!
اتفاقا اسلام وقتی آمد؛با تمدن اسلامی، تحول عظیمی در زمینه امور مربوط به بهداشت و سلامتی ایجاد کرد که چشمگیر و در زمان خودش منحصر به فرد بود. اگر شرایط قبل از اسلام یا اروپا رو در نظر بگیریم که در زمانی که مردم با حمام آشنا نبودند؛ اسلام احکام طهارت و نجاست را میاره که دنیای اسلام را متحول میکنه!
اینکه میگند از بلا و بیماری هم شکوه نکنید و ماجور هستید و .... اگه بخواهم براتون مثال بزنم مثل کسی میمونه که افسرده است و ارزوی مرگ میکنه در مقایسه با خداپرستان واقعی که برای رسیدن به رضوان الهی سراز پا نمی شناسند. خب این ارزوی مرگ کردن کجا و اون کجا؟!!!! این هم مثل همونه!
یعنی در مقام بندگی هرچه از دوست(خدا) رسد نیکوست؛ إلهِى رِضًى بِقَضائِکَ تَسلِیمًا لأمْرِکَ لا مَعبودَ سِواکَ یا غِیاثَ المُستَغیثینَ. [اى خداى من، من راضى به قضاء و حکم تو هستم و تسلیم امر و اراده تو مىباشم. هیچ معبودى جز تو نمىباشد اى پناه هر پناه جوئى.]
سعدی میگه:
بالله بگذارید میان من و دوست
نیک و بد و رنج و راحت از دوست نکوست
ان شاء الله که همیشه سالم و تندرست و در خدمت قران و اهل بیت ع باشید. امین
یاعلی