10:36 - 1402/03/18
باسلام
من با لجبازی پسرسه ساله ام چگونه برخورد کنم..؟؟؟؟
----------------
کاربران محترم ميتوانيد در همين بحث و يا مباحث ديگر انجمن نيز شرکت داشته باشيد: https://btid.org/fa/forums
همچنين ميتوانيد سوالات جديد خود را از طريق اين آدرس ارسال کنيد: https://btid.org/fa/node/add/forum
تمامي کاربران ميتوانند با عضويت در سايت نظرات و سوالاتي که ارسال ميکنند را به عنوان يک رزومه فعاليتي براي خود محفوظ نگهدارند و به آن استناد کنند و همچنين در مرور زمان نظراتشان جهت نمايش، ديگر منتظر تاييد مسئولين انجمن نيز نباشد؛ براي عضويت در سايت به آدرس مقابل مراجعه فرمائيد: https://btid.org/fa/user/register
انجمنها:
http://btid.org/node/247824
عرض سلام و احترام و خوشامدگویی دارم خدمت شما کاربر گرامی
از اینکه به مجموعه تخصصی تبلیغ اعتماد فرمودید و همچنین بابت طرح مسئله خود با ما از شما متشکریم.
ناراحتی شما را درک میکنم. مادران و پدران بسیاری نسبت به لجبازی و جیغ و به قولی قشقرق کودکان خود گلایه میکنند. بنابراین درک میکنم که شما از برخی رفتارهای فرزند دلبندتان ناراحت و یا شاید خسته باشید. از این رو میخواهم به نکات و مطالب زیر توجه بفرمایید.
تمام کودکان در حال کشف پدیدههای اطراف خود هستند و برای این کار به هر کاری دست میزنند که ممکن است برای بزرگترها دردسرآفرین باشد. معمولاً سن بین 2 الی 5 سالگی به دلیل اینکه استقلال کودکان به طور طبیعی زیاد میشود و میتوانند به تنهایی کارهایی انجام دهند و همچنین به دلیل رشد مهارتهای حرکتی و ... رفتارهایی از خود نشان میدهند که اطرافیان را اذیت کند. نوع رفتار اطرافیان سبب میشود که کودک لجباز شود یا رفتارهای غیر طبیعی از خود نشان دهد. البته که حدی از نافرمانی و بهانهگیری و به قول شما لجبازی در کودکان طبیعی است که اگر زیاد بود باید به نوع رفتار خود بیشتر توجه بفرمایید. اکثر اختلالات و مشکلات رفتاری کودکان و یا در سنین بالاتر نوجوانی همهاش به نوع ارتباط اطرافیان خصوصاً والدین دارد.
به طور کلی پیشنهاداتی را در قالب چند نکته خدمت شما عرض میکنم:
1-خودمراقبتی داشته باشید؛ ابتدا توصیه من به خودمراقبتی از خودتان است. اینکه شما نسبت به سلامتی جسم و وران خود اهمیت بدهید هم برای سلامتی شما مناسب است و هم برای صبوری در مقابل رفتارهای طبیعی کودکتان نیاز است. مثلاً زمانی را برای خودتان بگذارید و به استراحت بپردازید و یا با همسرتان به تفریح هر چند کوچک بروید. اگر فکر میکنید زود خسته و بیحوصله و یا دچار حالات افسردگی و اضطراب میشوید حتماً به جلسه مشاوره حضوری مراجعه داشته باشید و این موارد را با او در میان بگذارید.
2- روی تقویت ارتباط خود با کودکتان تمرکز کنید؛ ارتباط خوب و حسنه با کودک موجب آرامش خاطر کودک میشود. سعی کنید او را درک کنید و به او بیشتر محبت و توجه نشان دهید. اگر میخواهید او را با خود و اصول تربیتی خود هماهنگ کنید دقت داشته باشید که این ارتباط حسنه به شما کمک میکند. از طرفی کودتان در این سن عواطف و احساسات را میتواند تا حدی تشخیص دهد. بنابراین از حالات چهره شما احساسات شما را میفهمد و این در او اثر مثبت یا منفی میگذارد. اگر او را مورد توجه قرار دهید او از شما محبت و توجه دریافت میکند و احساس آرامش میکند اما اگر از شما دریافتی بیتوجهی و عدم محبت داشته باشد او احساس اضطراب و عدم پذیرش از شما را دارد. بنابراین سعی کنید به او «توجه نامشروط» داشته باشید. یعنی اینکه همیشه در هر صورتی به او محبت و توجه داشته باشید.
3- با او بازی کنید؛ بازی علاوه بر سرگرمی کودک، باعث رشد مهارتهای حرکتی و اجتماعی و ... میشود و همچنین شما میتوانید در قالب بازی به او آموزشهایی بدهید و حرکات و رفتارهای او را جهت مثبتی بدهید.
4- او را هیچگاه عصبی نکنید.
5- آزادی؛ اجازه دهید خودش غذا و لباس و اسباب بازی و ... انتخاب کند.
6- توجه به نیازها؛ به نیازهای فیزیولوژی و روانی او توجه ویژهای داشته باشید. اجازه ندهید برای اساسیترین نیازهای خود به زحمت بیفتد. نیاز فیزیکی مثل خواب و تغذیه و نظافت و محیط امن و... گرسنگی قشقرق کودکان را بیشتر میکند. همچنین نیاز روانی مثل توجه و محبت و امنیت و آزادی ... گرفتن آزادی از هر شخصی او را لجباز میکند. بنابراین به این نکته آزادی توجه ویژه داشته باشید.
7- جهتدهی مطلوب داشته باشید؛ در ابتدای درخواستهای او، اگر امکان دارد درخواست او را تأمین کنید و اگر شرایط نیست؛ مثلاً جسم خطرناکی را میخواهد، میتوانید رفتار او را جهتدهی مثبتی کنید. مثلاً از شیوه حواسپرتی و یا بازی با اشیای دیگر و ... استفاده کنید.
8- با او صحبت کنید؛ میتوانید در قالب بازی و نقشبازیها و یا داستان با او گفتگو داشته باشید. کودکان نیاز دارند دیگران با آنها صحبت کنند و این را نوعی توجه میدانند.
9- توجه داشته باشید اگر نیاز و درخواست کودک به زمان مناسب تأمین نشود کودک رفتارهای لجبازی از خود نشان میدهد و به این رفتار عادت میکند. مثلاً والدینی با اولین درخواستهای کودک مخالفت میکنند و کودک برای اجابت درخواست خود متوسل به زور و گریه میشود. در این صورت والدین مجبور میشوند درخواست او را اجابت کنند. در این صورت کودک یاد میگیرد که باید با بهانه و لجبازی و گریه به نیاز خود برسد و همیشه این رفتارها را تا بزرگسالی ادامه میدهد.
چنانچه سؤالی بود در خدمتم. انشا الله موفق باشید.