سلام خدا قوت.من پسری سیزده ساله دارم که از کلاس اول دبستان تا به حال برای مدرسه ودرس وتمرین مشق بیگانه بوده تو این چند سال چه حرص های که نخوردیم متاسفانه سه سال هست که آموزش مجازی شده وبدتر از بدتر سال اول که مجازی شد کلاس پنجم بود پابه پایش نشستم وموقع امتحانات متاسفانه کمکش میکردم فکر کردم کارم اشتباه هست واین طوری چیزی یاد نمیگیره سال قبل که ششم بود حاضری را میزد و بیرون وبا گوشی بازی میکرد خواهش وتمنا دعوا صحبت کردن هیچ کدام فایده نداشت به طوری که کتاب ششم چون استفاده نشده نو هست وحتی در امتحانات نهایی هم شرکت نکرد از مدیر مدرسه خواستم که تکرار پایه بشه قبول نکردن وگفتن بیشتر بچه ها این طوری هستن و باید به کلاس بالاتر بره امسال هم که هفتم هست تو شاد حاضری را میزنه وبعد با گوشی بازی مانگرافت میکنه هرچی التماسش کنم یا با ناراحتی صحبت کنیم فایده‌ای نداره میگه دوست ندارم درس بخونم تک فرزند هست خیلی وابسته به گوشی و بازیهای موبایلی دیگه هیچ را چاره‌ای ندارم مدام در خلوت گریه میکنم.ازپدرش خجالت میکشم نتوستم پسری تربیت کنم که از بزرگتر حرف شنوی داشته باشه.خواهش میکنم راهنمایی بفرمایید اولا چکار کنم که به درس وفرا گیری علاقه مند بشه و وابستگیش از گوشی کم بشه به نماز هم بی اهمیت هست میگه هنوز وقت نماز خواندم نرسیدن.خیلی بی مسءولبت هست اگر کار کوچکی تو خونه ازش بخوام میگه من نوکر شما نیستم.ببخشید این طوری میگم گاهی اوقات آرزوی مرگ میکنم چرا نتونستم پسرم را خوب تربیت کنم.
ببخشید عذرخواهی میکنم خیلی طولانی شد.
----------------------
کاربران محترم مي‌توانيد در همين بحث و يا مباحث ديگر انجمن نيز شرکت داشته باشيد: https://btid.org/fa/forums
همچنين مي‌توانيد سوالات جديد خود را از طريق اين آدرس ارسال کنيد: https://btid.org/fa/node/add/forum
تمامي کاربران مي‌توانند با عضويت در سايت نظرات و سوالاتي که ارسال ميکنند را به عنوان يک رزومه فعاليتي براي خود محفوظ نگه‌دارند و به آن استناد کنند و همچنين در مرور زمان نظراتشان جهت نمايش، ديگر منتظر تاييد مسئولين انجمن نيز نباشد؛ براي عضويت در سايت به آدرس مقابل مراجعه فرمائيد: https://btid.org/fa/user/register
با سلام به شما کاربر محترم
نگرانی شما بابت تحصیل و آینده فرزندتون قابل درک است و وضعیت فعلی فرزند 13 ساله شما هم حاصل یک فرایند چند ساله است. طبیعتا تغییر وضعیت ایشون هم نیازمند گذر زمان است به شرط اینکه آنچه به شما گفته می شود رو رعایت کنید. فرزند شما با چند مسئله مواجه است: 1- سهل انگاری و عدم علاقه او به درس و تحصیل 2- بی مسئولیتی او در خانه 3- استفاده زیاد از حد از گوشی موبایل
یادم هست که قبلا هم (یک ماه مانده به آغاز تحصیلی) همچین سوالی رو مطرح کرده بودید و نگران وضعیت تحصیلی فرزندتون بودید. در آنجا هم بنده درباره نحوه استفاده از گوشی و کنترل و قوانینی که باید برایش درنظر بگیرید صحبت کردم.
در قدم اول باید عرض کنم این احساس خودسرزنشی که شما به عنوان یک مادر بابت عدم موفقیت خود در تربیت فرزندتون دارید رو باید توجه داشته باشید که نباید ادامه بدید؛ چرا که چنین فرایندی در آینده باعث میشه که احساس خیلی بدی پیدا کنید و از خودتون بیزار بشید و مانند دومینو اعتماد به نفستون پایین بیاید و در ادامه امید به زندگی تون کاهش یابد. بنابراین خودسرزنشی رو کنار بگذارید و برای اصلاح این روند اقدام کنید. چه بسا خود شما نیاز به آموزش در این باره داشته باشید. با آموزش هست که می تونید یاد بگیرید که چگونه در حوزه تربیت موثرتر عمل کنید.
نکته بعدی این است که به مسئله صفر و یک نگاه نکنید! درسته که فرزندتون در حوزه درس و تربیت علاقه ندارد و با افت تحصیلی مواجه است. اما همه تربیت به موفقیت در درس و تحصیل برنمی گردد بلکه بخشی از تربیت هست. چه بسا شما در جهات دیگر تربیت فرزندتان موفق باشید. پس سیاه و تاریک به مسئله نگاه نکنید. بسیاری از خانواده ها وضعیتشون به همین ترتیب است؛ یعنی اونها هم در تربیت جایی موفق بودند و در جای دیگر ناموفق اند. اما با مشاوره و آموزش می توان نقاط ضعف موجود رو اصلاح کرد. پس امیدوار باشید که به تدریج بتونید خلأهای موجود رو با توکل بر خدا پر کنید.
یکی از اشکلاتی که شما در رابطه خود با فرزندتون دارید به سبک فرزندپروری شما برمی گردد. باتوجه به توضیحاتی که دادید، شما از سبک تربیتی سهل گیرانه و گاها طرد کننده و مستبدانه استفاده می کنید و همین سه نوع سبک فرزندپروری بیشترین ضرر را روی تربیت فرزند می گذارد.
سبک‌های فرزندپروری در واقع به ترکیب استراتژی‌هایی که برای رشد فرزند خود اتخاذ کرده‌اید اشاره دارد. در ادامه به انواع سبک‌های فرزند پروری اشاره می کنم. هر کدام از این سبک‌ها در چهار زمینه‌ی نظم، ارتباط، انتظارات و بیان احساسات و عواطف با هم متفاوت هستند. پژوهشگران چهار نوع سبک فرزندپروری را به صورت زیر نام گذاری کرده‌اند:
1. سبک مستبدانه: دارای کنترل بالا و محبت کم
2. سبک سهل گیرانه: دارای کنترل کم و محبت زیاد
3. سبک طردکننده: دارای کنترل کم و محبت کم
4. سبک مقتدرانه: دارای کنترل زیاد و محبت زیاد
جهت اختصار تنها سبک مقتدرانه رو توضیح می دهم. اگر شما بتوانید رفته رفته، سبک تربیتی خودتون رو تغییر بدهید و به سمت سبک تربتی مقتدرانه پیش بروید، بهتر می‌تونید در نوع تربیت فرزندتون موثر عمل کنید و برای افت تحصیلی اش و مسائل دیگرش گام مهمی رو بردارید.
والدین دارای سبک مقتدر، تلاش زیادی برای ایجاد و حفظ یک رابطه مثبت با کودکشان می‌کنند. آن‌ها در تربیت کودک قانون وضع می‌کنند و پیامد عدم رعایت قوانین را اجرا می‌کنند. اما احساسات کودک را در هر موقعیت در نظر می‌گیرند. در سبک مقتدرانه به احساسات کودک توجه و ارزش داده می‌شود، اما این موضوع روشن می‌شود که در نهایت والدین مسئول تربیت هستند.
والدین دارای سبک مقتدرانه، وقت و انرژی زیادی را صرف جلوگیری از مشکل رفتاری پیش از وقوع آن می‌کنند. آن‌ها همچنین از استراتژی‌های مثبت برای تربیت استفاده می‌کنند. برای مثال دلایل قوانین را توضیح می‌دهند و از پاداش و تشویق استفاده می‌کنند. به طور کلی سبک مقتدرانه این نشانه‌ها را دارد:
- قوانین مشخص است و دلایل آن توضیح داده می‌شود.
- ارتباط زیاد و مناسب با درک فرزند است.
- این والدین مراقبت کننده و حامی هستند.
- انتظارات و اهداف بالا و روشن در خانواده وجود دارد.
حالا شما به عنوان مادر بررسی کنید که در کجاها در تربیت، خلأ و مشکل دارید؟ آیا قانونمندی در خانه مشکل دارد؟ آیا قاطعیت ندارید و نمی توانید از تشویق و محرومیتها به درستی استفاده کنید؟ آیا محبت زیاد می کنید ولی کنترل کمی روی فرزندتون دارید؟ آیا از محبت کم استفاده می کنید و تنها از طریق زور می خواهید حرفتون رو به کرسی بنشونید؟ وقتی این سوالات رو از خودتون می کنید بهتر می تونید بفهمید که مشکل کار دقیقا کجاست؟
اگر نیاز به راهنمایی بیشتر در این زمینه هستید، ما در کنارتان هستیم تا بتونید به خوبی سبک تربیتی خودتون رو اصلاح کنید.
اما درباره افت تحصیلی فرزندتون باید عرض کنم هیچ بچه ای با زور و تنبیه و کتک، سر به راه و درس خوان نمی شود، برای اینکه فردی در زمینه تحصیلی موفق باشد باید علاوه بر بهره هوشی مناسب، رغبت و انگیزه کافی هم داشته باشد. اگر فضای درس خواندن، از سوی مدرسه کنترل هوشمندی نداشته باشد بخصوص در وضعیت فعلی که مدارس عمدتا مجازی شده است و کیفیت تحصیل پایین آمده، بالطبع روی عملکرد تحصیلی دانش آموز اثر منفی خواهد گذاشت.
در این زمینه قاطعیت والدین خیلی مهم است و فرزند باید بداند انجام تکالیف وظیفه اوست. عدم انجام وظایف، پیامدهایی را بدنبال دارد از جمله محرومیت! برای اینکه حرفتان تاثیرگذار باشد. ببینید چه چیزهایی روی فرزندتون موثر است؟ تا براساس اون بتونید روی فرزندتون تاثیرگذار باشید. منظورم اینه که شخصیت فرزندتون چگونه است؟ آیا کم محلی شما روی اون تاثیرگذار است؟ آیا اگر گوشی موبایل رو از دسترسش خارج کنید به عنوان محرومیت تاثیرگذار است؟ از اون طرف برای تشویق او چه کارهایی انجام بدید حاضر است حرف شنوی داشته باشد؟ اینها رو باید پیدا کنید و از این اهرمهای رنج و لذت جهت کنترل رفتار فرزندتون استفاده کنید.
در کنار این کار توصیه می کنم ارتباط فرزندتون رو با دوستانی که همسن و سالش اند و از جهت تحصیلی بهتر هستند بیشتر کنید. چراکه فرزندان به ویژه نوجوانان بیش از هرکسی از همسن و سالان خودشون تاثیر می پذیرند.
موفق باشید.
با عرض سلام یک دنیا تشکر که پیامم اهمیت دادین خدا خیرتون بده با عرض شرمندگی یه مشکل دیگه که با پسرم داریم این هست که شبها تنهای نمی‌خوابه هرچی باهاش صحبت کردیم فایده‌ای نداشته حتماً باید دستش تو دستم باشه تا خوابش ببره واین هم مقصرش خودمون هستیم چون تک فرزند هست به موقع و به وقتتش از خودمون جداش نکردیم.
با سلام به شما کاربر محترم
اینکه توصیه میشه بچه ها بعد از یک سنی توی اتاق مستقلی بخوابند، بخاطر دلایل بسیار مهمی است که توی تربیت فرزند اثر مستقیمی دارد. اولین خاصیت این کار باعث استقلال طلبی بچه می شود تا جایی که میزان وابستگی او به والدینش کمتر می شود و یک شخصیت مستقلی پیدا می کند. تصور کنید اگر فرزند 13 ساله شما همین روند رو ادامه بدهد، فکر می‌کنید چه زمانی می تواند مستقل شود، سربازی برود، ازدواج کند و ...؟ این مستقل بودن رابطه مستقیمی با مسئولیت پذیری او و تصمیم گیری هایش برای زندگی خودش از جمله اقدام به سربازی، کار و اشتغال و ازدواج دارد. معمولا افراد مستقل خیلی زودتر از همسن و سالان خودشان دوره های رشد اجتماعی رو سپری می‌کنند و به راحتی با موضوعاتی مانند سربازی، کار، ازدواج و ... کنار می آیند و نسبت با سایرین برای چالش های زندگی آماده تر هستند.
پس اینکه فرزندتون در جای مخصوص خودش بخوابد اهمیت دارد، بماند که زن وشوهر نیز برای خواب نیاز به محل مخصوص خود دارند که بسیار روشن هست و توضیح نمی خواهد. اما چگونه می توان جای خواب فرزندتون رو تغییر بدهید؟ باید آرام آرام و به صورت تدریجی این کار رو بکنید. اولا لازمه که علت این کار رو برایش توضیح بدهید تا کم کم آمادگی ذهنی پیدا کند. اگر هم مقاومت کرد، بهتر است علت رو جویا بشید که دقیقا به چه علت دوست ندارد در اتاق مخصوص به خودش بخوابد؟ آیا ترس دارد؟ آیا به خوابیدن در کنار شما عادت کرده است؟ یا ... وقتی علت رو جویا شدید، اون وقت بهتر می تونید مسئله رو حل کنید! یه مورد داشتیم که آقاپسر بخاطر تلویزیون که در محل پذیرایی یا نشیمن بوده، پیش والدینش می خوابید که با تغییر جای تلویزیون این مسئله برای آن خانواده حل شد. شما هم باید بررسی کنید که دقیقا چه عللی باعث میشه که آقاپسرتون مستقل و تنها نخوابد.
ثانیا فرایند خوشایند سازی رو برای اینکه در اتاق مخصوص به خودش بخوابد فراهم کنید؛ مثلا اگر تختخواب ندارد، برایش تختخواب با سلیقه خودش تهیه کنید. محیط اتاق خواب رو کمی آرامش بخش و جذاب تر کنید؛ مثلا استفاده از نورهای شبانه با فیلترهای رنگی مختلف می تواند هم جذابیت داشته باشد و هم اگر فرزندتون از تنها خوابیدن ترس دارد، کمتر شود.
اگر نکته یا ابهام و سوال دیگری در این زمینه داشتید، بنده در خدمت شما هستم.
موفق باشید.