بزرگی و وسعت علم انبیای الهی

07:33 - 1400/06/29

سلام و خدا قوت
یکی سوال کرده که میگن انبیاء و ائمه اطهار علیهم السلام زبان حیوانات رو میدونستن و باهاشون حرف میزدن. چطور بوده؟ مثلاً برا بزغاله صدای بزغاله رو در می آوردن و بزغاله هم جوابشون رو میداده یا جور دیگه بوده؟ دقیقاً همین ها رو فرستادن و گفتن ببین واضح و دقیق فقط یه جا اومده که امام علی علیه السلام در کنار عمار با زبان عربی خود چیزی گفتن و عمار نگاه کرده و کسی نبوده و...
حالا اینجور که معلومه حیوانات هم زبان انبیاء و ائمه اطهار علیهم السلام رو بلد بودن و در کل حیوانات زبان انسان ها رو بلدن یعنی؟ این امتیاز برا کی میشه؟

------------------------
کاربران محترم مي‌توانيد در همين بحث و يا مباحث ديگر انجمن نيز شرکت داشته باشيد: https://btid.org/fa/forums
همچنين مي‌توانيد سوالات جديد خود را از طريق اين آدرس ارسال کنيد: https://btid.org/fa/node/add/forum
تمامي کاربران مي‌توانند با عضويت در سايت نظرات و سوالاتي که ارسال ميکنند را به عنوان يک رزومه فعاليتي براي خود محفوظ نگه‌دارند و به آن استناد کنند و همچنين در مرور زمان نظراتشان جهت نمايش، ديگر منتظر تاييد مسئولين انجمن نيز نباشد؛ براي عضويت در سايت به آدرس مقابل مراجعه فرمائيد: https://btid.org/fa/user/registe+635

http://btid.org/node/183471

Plain text

  • تگ‌های HTML مجاز:
  • آدرس صفحات وب و آدرس‌های پست الکترونیکی بصورت خودکار به پیوند تبدیل می‌شوند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
2 + 13 =
*****
تصویر زاهدی مقدم محمد

با سلام و احترام

در پاسخ به سؤال شما می گوییم:

نکته اول: از آیات و روایات زیادی استفاده می شود که انبیاء و امامان معصوم علیهم السلام زبان حیوانات را بلد بودند و خداوند فهم و علم آن را به ایشان داده است از این رو به راحتی می توانستند با حیوانات سخن بگویند چنان که سلیمان با هدهد و مورچه تکلم کرد. امامان نیز به طریق اولی می توانستند با پرندگان تکلم و زبان آنها را بفهمند چنان که امام صادق(ع) از قول امیرمؤمنان می‌فرماید که ما نیز سخن گفتن پرندگان و هر موجودی که در خشکی و دریا باشد را می‌دانیم. مشهورترین قصه در این باره قصه امام کاظم علیه السلام است که آن حضرت سخن یک جفت کبوتری را که در حال تکلم با یکدیگر بودند شنید و پس از آن برای دیگران که از تبسم حضرت سؤال نمودند نقل کرد. روایات زیادی وجود دارد که از سخن گفت حضرت علی علیه السلام با کبوتر، مار و ... امام رضا با گنجشک، امام صادق علیه السلام با کبوتر و ... یاد کرده اند.

نکته دوم: باید بین «نُطق» (که مخصوص آدمی است، چون وابسته به قدرت تفکر است) با «صدا» فرق نهاد. حیوانات به هنگام خشم، رضایت، درد، گرسنگی، اشتیاق به فرزندان خود و... صداهایی از دهان‌شان بر می‌خیزد که برخی به معنای آن آگاهند. در ماجرای حضرت سلیمان با «هُدهُد» آن حضرت مطالبی را رد و بدل می‌کرد و توسط آن پیام به «بلقیس» پادشاه قوم سبأ می‌فرستاد، که نشان می‌دهد افزون بر تولید «اصوات» حیوانات می‌توانند به قدرت خدا در حالتی سخن هم بگویند، یعنی منظور خود را بفهمانند، چه از راه سخن و نطق، و چه با حالت و حرکات. از این رو طبق آیه ای 16 سوره نمل که درباره ماجرای سلیمان و هدهد است سلیمان می‌توانست الفاظ خاصی را که پرندگان برای انتقال مطالب به کار می‌برند، تشخیص داده و بفهمد و با آن ها سخن بگوید.

نکته سوم: چنان که بیان شد نطق همیشه با الفاظ و با صوت نیست . هر موجودی به تناسب حیات و ظرفیتش نطق خاصی دارد . به صورت های معینی با دیگر همنوعان یا غیر همنوعانش ارتباط برقرار می کند . درک و فهم این ها که اهل بیت با چه نوع تکلمی با حیوانات سخن می گفتند چه بسا از توان انسان خارج باشد و جز به اراده الهی نتواند این ها را درک کرد.

نکته چهارم: ان چه در سؤال شما مهم است این است که معصوم قدرت تکلم با حیوانات را به اذن خداوند دارند و با زبان همه حیوانات و نیز انسانها در تمام عالم آشنا و تکلم می کنند. این تکلم معصوم با حیوانات حاکی از جایگاه و قدرت والای آنهاست که خداوند به آنها عطا نموده است.

ان شاء الله موفق باشید.