تأملی در برخی آداب دینی

روایت از معصوم برای خواندن آیت الکرسی به جهت شفاء چشمان داریم. ولی در خصوص کیفیت انجام آن که انگشان را بر روی چشم بگذاریم روایتی یافت نشده است. اما دلیل این سیره ی عملی مومنین شاید به خاطر نقلی است که از سید بن طاووس رسیده است: «نور چشم شخصى ضعیف شد. در خواب، شخصی را دید که به او می گوید این کلمات را بخوان: «أُعِیذُ نُورَ بَصَرِی‏ بِنُورِ اللَّهِ الَّذِی لَا یُطْفَى‏؛ پناه می دهم روشنى چشم خود را به نور خدا که خاموش نمی شود. سپس دست هاى خود را بر چشمان خود بمال و به دنبال آن آیه الکرسى را بخوان. راوى گوید: پس، آن مرد چنان کرد، چشم هایش خوب شد و به دفعات، دیگران نیز این را تجربه کرده و از آن نتیجه گرفتند.»[1] پس انجام دادن این عمل اگر چه استحبابی ندارد، ولی به امید ثواب مانعی ندارد.
پی نوشت
[1] کفعمی، المصباح(جنه الأمان الواقیه و جنه الإیمان الباقیه)، ص ۱۷۶، قم، دار الرضی (زاهدی)، چاپ دوم، ۱۴۰۵ق.