سلام طاعات وعباداتتان قبول من خواستم بدانم وقتی فرزند دبستانی ما گوش به حرف ما نمی دهد وهرچه برایش توضیح می دهیم که این طرز رفتار وگفتارت اشتباه است، گناه است، عقوبت دنیوی واخروی دارد هیچ توجهی نمی کند وظیفه ی ما چیست؟ اگر برای جلوگیری از مشاجره و زدوخورد وگناه کبیره ی بد اخلاقی روش تغافل را پیش بگیریم ، در این صورت آیا مسئولیت شرعی در قبال تربیت اونخواهیم داشت؟
-------
کاربران محترم مي‌توانيد در همين بحث و يا مباحث ديگر انجمن نيز شرکت داشته باشيد: https://btid.org/fa/forums
همچنين مي‌توانيد سوالات جديد خود را از طريق اين آدرس ارسال کنيد: https://btid.org/fa/node/add/forum
تمامي کاربران مي‌توانند با عضويت در سايت نظرات و سوالاتي که ارسال ميکنند را به عنوان يک رزومه فعاليتي براي خود محفوظ نگه‌دارند و به آن استناد کنند و همچنين در مرور زمان نظراتشان جهت نمايش، ديگر منتظر تاييد مسئولين انجمن نيز نباشد؛ براي عضويت در سايت به آدرس مقابل مراجعه فرمائيد: https://btid.org/fa/user/register
سلام علیکم
از حضور شما و اعتماد به ما تشکر میکنم.
طاعات و عبادات شما هم قبول درگاه الهی باشد.
لطفا در خصوص سوالی که مطرح فرمودید توضیحات بیشتری بفرمایید اینکه فرزند شما دختر است یا پسر و چند سالشون هست؟ نمونه هایی از رفتار و گفتارهای اشتباه او که باعث ناراحتی شما شده را ذکر کنید، و بفرمایید تا الان در قبال این رفتارهای او شما چگونه برخورد می کرده اید؟ روشن شدن موضوع و اصل مشکل در نوع راهنمایی ها خیلی مهم است.
رفتار سایر اعضای خانواده همچون پدر و مادر یا برادران و خواهران و دیگر اطرافیان او در قبال مسایل دینی از جمله همان مسایلی که برای شما دغدغه ایجاد کرده چگونه است؟
آیا در مدرسه دوست و رفیقی دارد که از او الگو می گیرد و رفتارهایش شبیه رفتارهای او شده باشد؟
لطفا پاسخ سوالات بالا و هر توضیحی که به نظرتان برای راهنمایی بهتر لازم است بگویید و در سوالات ذکر شده وجود ندارد بیان بفرمایید تا راهنمایی های لازم خدمتتان ارائه شود.
موفق باشید
باعرض سلام مجدد فرموده بودید راجع به مشکلم با فرزندم بیشتر توضیح بدهم. من پسر ده ساله ای دارم که سر مسائلی مثل مسواک زدن،به موقع دستشویی رفتن ونگه نداشتن آن،داد نزدن توی خانه و آزار ندادن همسایه ها،سلام کردن به فامیل وآشنا با ادب حرف زدن وفحش ندادن،دعوا نکردن با همکلاسی ها، به موقع بیدار شدن وحاضر شدن برای مدرسه و.... هرروز دعوا وکتک کاری دارم.چون اصلا گوش به حرفها وتوضیحات من نمی دهد .لجبازی می کندواز انجام کارها وحرفهای زشتش لذت هم می برد. وقتی بااو قهر می کنم آنقدر التماس میکندو اصرار می کند تا او راببخشم و قول می دهد که دیگر رفتار وگفتار زشتش را ترک کند اما به محض اینکه رضایتم را جلب کرد دوباره همان کارها را انجام میدهد و انگار نه انگار که همین چند دقیقه قبل قول داده بود خوب باشد.
او تک فرزند است ورابطه اش با پدرش خوب نیست.پدر او در عسلویه کار میکند و هر دو هفته یکبار یک هفته مر خصی می آید حقیقت اینکه پدرش خیلی سربه سرش می گذارد و با شوخی های نابه جا او را زیاد عصبانی می کند ومعتقد است که از این طریق می خواهد با او رفیق صمیمی باش ومن هرچه به پدرش می گویم این راهش نیست بدتر حرمتهابین ما واو شکسته شده ،قبول نمیکند وچون پسرمان از تاریکی و تنهایی می ترسد من واو در یک اتاق می خوابیم ،پدرش می گویدبه همین دلیل او لوس شده وبه من وابسته شده و اخلاقش بد شده است.
با هیچ کدام از هم کلاسی هایش رابطه دوستی ندارد ومی گوید من از هیچ کدامشان خوشم نمی آید ودر مدرسه هم با آنها دعوا می کند .
سلام
رفتارهای مطلوب و نامطلوب کودکان عموما از چند مساله نشات میگیره یکی خلق و خو و سرشت (یعنی همان ویژگیهایی که از بدو تولد دارند مثلا خود شما شاید دیده باشید که برخی کودکان بعد از تولد خیلی ناآرام و ناسازگارند و برخی دیگر بسیار آرام و سازگار که این مساله به خاطر سرشت و خلق و خوی فرد است که با آن متولد میشه) و دیگری تحت تاثیر محیط و اطرافیان و خصوصا نوع رفتار والدین، می باشد.
شما علاوه بر اینکه باید به هردو این مساله توجه داشته باشید برای تغییر وضعیت موجود لازم است در نوع رفتارهایی که انجام میدهید و در واقع پاسخ هایی که به رفتارهای کودک می دهید توجه بیشتری داشته باشید و با اصلاح و تغییر آن، رفتار کودک را نیز تغییر دهید. بنابراین نقش پدر و مادر در امر تربیت فرزند بسیار اساسی خواهد بود.
در جایی که مادری یا پدری برای مشکل تربیتی فرزندش به مشاور مراجعه میکند در اولین قدم به نوع رفتار پدر و مادر با فرزند و با یکدیگر به عنوان همسر پرداخته میشه و این به خاطر نقش مهم پدر و مادر در امر تربیت است. پس سعی کنید در این زمینه پدر را با خود در امر تربیت فرزند هماهنگ کنید. با هم مشورت کنید و راهکارهای صحیح را با مشورت با هم پیدا کنید.
نکته بعد این است که در برابر کودکان مخصوصا اگر کودک کمی بدقلق و یا ناسازگار باشد باید صبر کرد و تحمل را بالا برد، بی جهت نیست که در روایات داریم که بهشت زیر پای مادران است چرا که اجر صابران آن هم برای تربیت فرزندانی که قرار است نسل بشریت باشند با خداست و اجری که با خدا باشد بسیار زیاد است.
بنابراین در قدم اول باید در تربیت فرزندان صبر و بردباری داشت و در قدم دوم رعایت اصول و تکنیکهای فرزند پروری را آموخت و متناسب با آنها جلو رفت.
یکی از مسایل مهم در تربیت فرزند آشنایی با سبکهای فرزند پروری است. سبکهای فرزند پروری سهل گیر، سخت گیر، مقتدرانه، غفلت کننده، چهار مدل سبک فرزند پروری هستند که هر کدام دارای ویژگیهایی در نوع رفتار والدین نسبت به توقعات از فرزندان و نوع پاسخ دهی به نیازهای کودکان هستند. توصیه میکنم برای روشن شدن این مبحث حتما در این زمینه مطالعه داشته باشید و با انتخاب سبک فرزند پروری مقتدرانه که مهمترین و سالم ترین سبک فرزند پروری است بسیاری از مشکلات را برطرف نمایید.
نکته بعد این است که شما همانطور که بیان کردید بیایید رفتارهایی که میخواهید در فرزندتون را تغییر بدهید لیست کنید مثلا بنویسد 1-مسواک زدن منظم 2- داد نزدن 3- سلام کردن و... حال بدون عجله و بدون اینکه انتظار داشته باشید فرزندتون یک شبه همه اینها را انجام دهد یکی یکی اونها را با برنامه ریزی تقویت کنید و بعد وارد گزینه بعد شود.
که هر کدام از اینها با روش سبک فرزند پروری مقتدرانه میتوانید ایجاد کنید البته استفاده از تکنیکهای خاص برای هر کدام از تغییر رفتارها لازم خواهد بود.
برای اینکه بتوانید به صورت عینی و مشخص و کاربردی با راهنمایی های گام به گام جلو برویم لطفا فعالیت های زیر را انجام بدهید سپس بازخوردی بدهید تا در ادامه برنامه را دنبال کنیم:
1:در مورد انواع سبک های فرزند پروری و ویژگیهای آنها در اینترنت جستجو کنید و مطالعه نمایید و خلاصه نویسی نمایید.
2:پنج مورد یا بیشتر از نقاط قوت و رفتارهای مطلوب فرزندتون هر چند اندک هم باشد یادداشت کنید.
3: رفتارهایی که دوست دارید فرزندتون انجام بده یا آنها را ترک کنه را به صورت یک لیست و با شماره گزاری یادداشت نمایید.
موفق باشید.