توبه باید چگونه باشد

با سلام و احترام

صرف انجام ندادن گناه، توبه به شمار نمی‌آید چون در برخی زمان‌ها انجام ندادن گناه به خاطر آن است که زمینه آماده نشده است.

مولای متقیان امام علی(علیه‌السلام) در حدیثی می‌فرمایند: توبه بر چهار پایه استوار است: پشیمانی با قلب، طلب آمرزش با زبان، عمل به وسیله اعضا و جوارح، و اراده و تصمیم جدی بر اینکه به گناه و آلودگی گذشته بازگشت ننماید.

بنابراین، توبه صرفاً یک لفظ نیست، نخست باید قلب از گناه پشیمان و متنفّر شود، بعد با زبان، شعار ترک گناه را برای دیگران و تلقین به نفس را برای خویش استمرار بخشد، سپس اعضای بدن و عناصر فعّال وجودی،‌به جای گناه و تباهی به حوزه اعمال صالح و نیک وارد شود تا فرد، دیگر آن عنصر قبلی نباشد و بالاخره، دیگر هیچ گاه تصمیم بازگشت به زشتی و تباهی و آلودگیهای قبلی، نداشته باشد.

در این زمینه نیز شکی وجود ندارد که یادآوری گناهان گذشته بیشتر از همه انسان را پشیمان کرده و سبب تنفر از آن می‌شود به همین خاطر یادآوری آن نه تنها بد نیست، بلکه می‌تواند انسان را نیز در بازگشت نکردن به گناه کمک کند.