تکلیف شیعیان گنهکار

09:18 - 1400/01/14

باسلام .آیا هرکسی که شیعه اسمی باشد واهل رعایت حلال وحرام نباشد وحتی دربعضی موارد نیز تکذیب احکام الهی کندنیز مشمول شفاعت پیامبر واهل بیت اوست واهل بهشت است؟

-------------------------------------
کاربران محترم مي‌توانيد در همين بحث و يا مباحث ديگر انجمن نيز شرکت داشته باشيد: https://btid.org/fa/forums
همچنين مي‌توانيد سوالات جديد خود را از طريق اين آدرس ارسال کنيد: https://btid.org/fa/node/add/forum
تمامي کاربران مي‌توانند با عضويت در سايت نظرات و سوالاتي که ارسال ميکنند را به عنوان يک رزومه فعاليتي براي خود محفوظ نگه‌دارند و به آن استناد کنند و همچنين در مرور زمان نظراتشان جهت نمايش، ديگر منتظر تاييد مسئولين انجمن نيز نباشد؛ براي عضويت در سايت به آدرس مقابل مراجعه فرمائيد: https://btid.org/fa/user/register

http://btid.org/node/160470

Plain text

  • تگ‌های HTML مجاز:
  • آدرس صفحات وب و آدرس‌های پست الکترونیکی بصورت خودکار به پیوند تبدیل می‌شوند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
5 + 8 =
*****
تصویر به تو از دور سلام

سلام بر شما کاربر گرامی

خیر. شیعه بودن به اسم نیست. بلکه به عمل هست. شیعه یعنی پیرو. شیعه کسی هست که پیروی و همراهی و اطاعت صادقانه از ولی امر داشته باشه. شیعه بودن بعد از مسلمان بودن است. مسلمان، یعنی کسی که به اصل توحید معتقد است و شیعه، یعنی کسی که علاوه بر اعتقاد به توحید، به اصل ولایت نیز اعتقاد دارد.
 امام صادق(ع) شیعه واقعى را چنین معرفى مى کنند: "شیعتنا اهل الورع والاجتهاد و اهل الوفاء والامانة و اهل الزهد والعباده، اصحاب احدى و خمسین رکعة فى الیوم واللیلة، القائمون باللیل، الصائمون بالنهار، یزکون اموالهم و یحجون البیت و یجتنبون کل محرم. _ شیعیان ما اهل پارسایى و سخت کوشى [در عبادت ] هستند، اهل وفادارى و امانت دارى اند. اهل زهد و عبادت اند. آنانند که در شبانه روز ۵۱ رکعت نماز مى گذارند. شب ها را به عبادت سپرى مى کنند و روزها را به روزه دارى. زکات اموال خود را مى پردازند و به حج مى روند و از هر حرامى دورى مى کنند. (بحارالانوار، ج ۶۸، ص ۱۶۷ - میزان الحکمه، حدیث ۹۹۳۱) البته احادیث معرفی شیعه زیاد هست.

ولی اکثرا ما محب هستیم نه شیعه! در روایت آمده که عده ای خدمت حضرت رضا(ع) رسیدند و خود را شیعه آن حضرت معرفی کردند. امام رضا(ع) چندین روز اجازه ی ورود به خانه را به آنها نداد تا اینکه علّت را سؤال کردند حضرت در جواب فرمود شما ادّعا کردید که شیعۀ ما هستید ولی من آثار شیعه را در وجود شما و صورت و پوشش شما نمی بینم. عرض کردند اگر ما شیعه نیستیم پس چه هستیم؟ آقا فرمودند شما از محبین و دوستداران ما هستید.

برخی میگویند فردی که مؤمن کامل است، شیعه نامیده می شود. چون ایمان هست که بالاتر از اسلام است. و در قرآن و در روایت امده : عده‌ای از اعراب بادیه نشین آمدند خدمت پیغمبر اکرم (ص) و گفتند : آمنا یا رسول الله ، ما ایمان آوردیم : آیه قرآن نازل شد : « قالت‌ الاعراب آمنا قل لم تؤمنوا و لکن قولوا اسلمنا و لما یدخل الایمان فی‌ قلوبکم » (حجرات،14) یعنی گروهی از اعراب بادیه نشین آمدند نزد تو ( پیغمبر ) و گفتند ما ایمان آوردیم . به آنها بگو : شما نگوئید ما ایمان آوردیم ، بگوئید ما اسلام آوردیم . اسلام آوردن یعنی شهادتین را به زبان آوردن ، ولی‌ ایمان مربوط به دل و قلب است ، مربوط به اعتقاد باطن است. هنوز ایمان‌ در دل شما مردم نفوذ نکرده است . 

آقای مطهری میگه: ایمان ، واقعیت و حقیقی است مربوط به روح انسان، نه مربوط به بدن انسان ، نه مربوط به‌ پیشانی انسان که اثار سجده داشته باشد یا نداشته باشد ، و نه مربوط به‌ زبان انسان که متذکر خدا باشد یا نباشد . بلکه به ریشه این امور که‌ عبارتست از یک حالت قلبی و فکری واعتقادی مربوط است.

اونوقت کسی که به باور و اعتقاد و ایمان قلبی رسیده باشه و مؤمن واقعی باشه، شیعه است. که مومن واقعی 103 صفت دارد که "مِن صفت المومن اَن یکون: جَوَّالَ الْفِکْرِ- جَوْهَرِیَّ الذِّکْرِ- کَثِیراً عِلْمُهُ -عَظِیماً حِلْمُهُ- جَمِیلَ الْمُنَازَعَةِ- کَرِیمَ الْمُرَاجَعَةِ- أَوْسَعَ النَّاسِ صَدْراً- وَ أَذَلَّهُمْ نَفْساً ..... .

اندیشه اش بسیار متحرک وپویاست –ذاتا متذکر وبه یاد خداست –علم ودانشش فراوان –بردباریش بزرگ_ خوش برخورد در کشمکش –بزرگوار در بازگشت وپذیرش –سعه صدرش از همه بیشتر –ونفسش از همه خاکسار تر است.... .

ولی البته ناامیدی از هر گناهی بدتر هست. 

دوست عزیز، مؤمن باید همواره در حالت خوف و رجا باشه! 

یعنی هم ترس از خدا داشته باشه و تقوای الهی پیشه کنه و هم به رحمت خدا امیدوار باشه! هم اعمال عبادی و تکالیف شرعیش رو انجام بده و هم امیدوار به پذیرششون باشه!

حضرت علی (ع) می فرماید: " لَا تَأْمَنَنَّ عَلَى خَيْرِ هَذِهِ الْأُمَّةِ عَذَابَ اللَّهِ لِقَوْلِهِ [سُبْحَانَهُ وَ] تَعَالَى- فَلا يَأْمَنُ مَكْرَ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْخاسِرُونَ‏ وَ لَا تَيْأَسَنَّ لِشَرِّ هَذِهِ الْأُمَّةِ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ لِقَوْلِهِ تَعَالَى- إِنَّهُ لا يَيْأَسُ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْكافِرُونَ‏. _ هرگز بر خوبان این امت هم از عذاب خدا ایمن مباش،زیرا خدای متعال فرموده: ((خود را از مکر خداوند ایمن ندانند جز زیانکاران.» و هرگز بر بدان این امت هم از رحمت خدا نومید مباشی، که خدای متعال فرموده: «از رحمت خدا نومید نشوند جز کافران». (نهج البلاغه، حکمت 377)

امیدوارم در جرگه شیعیان باشیم. آمین

یاعلی