حرف زدن با نامحرم و پشیمانی و توبه

جمع بندی مطلب: https://www.btid.org/fa/news/136149

با سلام به شما کاربر محترم

پاسخ اجمالی:

توبه و پشیمانی از گناه، توفیقی است که انسان را از گناه پاک و پاکیزه می‌کند و انسان بعد از توبه مورد عنایت خدا قرار می گیرد. بنابراین باتوجه به پشیمانی و عذاب وجدانی که از گذشته خود دارید، فرصت را برای توبه و بازگشت به سوی خدا دریابید. مسلما خداوند توبه کاران حقیقی را دوست می‌دارد. برای توبه آدابی وجود دارد که خوب است آنها را انجام دهید.

پاسخ تفصیلی: 

جای امیدواری است که متوجه اشتباه خودتان شدید و در صدد جبران هستید. درخصوص اظهار پشیمانی در پیشگاه الهی، دستور خاصی ندارد. مهم عزم بر ترک گناه و ندامت و پشیمانی درونی است. اگر کسی به این حالت دست یافت، حقیقت توبه در او محقق شده و مراحل دیگر توبه برای رسیدن به مراتب بالاتری از کمالات است.
باید بدانید که گناه هر چه باشد، قابل توبه است. توبه از آن در درگاه الهی پذیرفته می شود، به شرط آن که توبه حقیقی باشد؛ یعنی از عمق دل توبه کنید و قصد تکرار اشتباه گذشته خود را نداشته باشید.  قرآن کریم مى فرماید: «ای بندگانی که بر خود اسراف و ستم کردید! از رحمت خدا مأیوس نشوید که خدا همه گناهان را مى آمرزد؛ زیرا او بسیار آمرزنده و مهربان است.»[زمر/ 53]
اما در عین حال توبه آداب خاصی دارد که باید آن را از مستحبات توبه دانست که عبارتند از:
1. سه روز روزه گرفتن 
2. غسل توبه
3. خواندن چهار رکعت نماز

دراین باره رخدادی در زمان پیامبر اتفاق افتاد که در روز یکشنبه ماه ذی‏قعده رسول‏خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) به یارانش فرمود: کیست که بخواهد توبه کند؟ گفتند: همه می‏‌خواهیم توبه کنیم، حضرت فرمود: غسل کنید و وضو بگیرید و چهار رکعت نماز بخوانید. در هر رکعت پس از حمد، سوره «قل هو الله» را سه مرتبه و «قل اعوذ برب الناس و قل اعوذ برب الفلق» را یک مرتبه بخوانید، پس هفتاد مرتبه استغفار کنید و آخرش بگویید: «لا حول ولا قول الا باالله العلی العظیم»، نیز این دعا را بخوانید: «یا عَزِیزُ، یا غَفّارُ، اغْفِرلی ذُنُوبِی وَ ذُنُوبَ جَمِیعِ الْمُؤْمِنینَ وَالْمُؤْمِناتِ فانه لا یغْفِرُ الذُّنُوبَ اًّلاّ أنْتَ» هر کس از امت من این عمل را به‏ جا آورد، از آسمان ندا می‌آید که توبه‌‏ات پذیرفته و گناهانت آمرزیده شد. اصحاب گفتند: اگر کسی این عمل را در غیر این ماه به ‏جا آورد، چگونه است؟ حضرت فرمود: مثل همان است که بیان کردم. این کلمات را جبرئیل در شب معراج به من یاد داد.[1]

پی‌نوشت:
[1]. سيد على بن موسى بن طاوس، إقبال الأعمال، دار الكتب الإسلامية تهران، 1367 هجرى شمسى، ص 308.