بنام خداوند بخشنده و مهربان
نور آمد از مغرب وَ مشرق گشت روشن
شـــد زنده از نو خاطــراتِ خوب بهمــن
آمـــد دوباره روزِ خاطــــرخــواهیِ مـــا
خورشیــد آمـــد سرفــــرازانه به میهـــن
یادش بخیــــر ایّام خـــوب همـــدلی هـــا
رفـــت ازدرونِ خانه دیو، آمـــد پَشــوتَن
آن سالهـــا ملّـــت یکی شــد، دستِ واحد
تا ریشه کن گــردید ذلّـــت از تو و مـــن
بر گُل نشستنـــد آن زمستـان بوته زاران
آلالــه هـــا رقصیــــده با لاله وَ ســوسـن
روزِ خـدا را نام از رهبـــر به جا مـــانـد
از او چـــراغِ مهــــرِ ملّـت هست روشـن
وابستگی درد اســت، از لطفِ شهیــــدان
شُد گورِ سـردش مَدفَـــنِ امیـــالِ دشمــــن
شیطان به خـــوابـــش باز میبینـــد تفــوّق
در وقتِ لازم هــرجـــوانی یک تَهَمتَــــن
در مهـــربانی وَ سخــاوت بی نظیــر اسـت
فرزندِ این میهن که در عَـــزم است آهــن
اینجاست ایران سـرزمیـــنِ شیــرمـــردان
از بانوان است این بزرگی هـــا به دامــن
ایـــرانی و خفّــت؟ ندارد یــاد تـاریــخ،!
دوراســـت از مــا ذلّت و هر روز مُردن
شــادی وَ آرامــش مبـــارک بــاد بــر مـا
بیست و دو بهمن برای مـاست خـــرمـــن
احمدیزدانی(کوتوال)