خدای معرفی شده در قرآن، عقلایی و قابل فهم

اولا: صفحات تاریخ پر است از جنایت و بیرحمی مسیحیان بر ضد مسلمانان(در اندلس) و حتی هم کیشان خود؛ چنانکه ویل دورانت می نویسد: «همين گروه بی‌نظم و ترتيب بودند كه اغلب به يهوديان آلمان هم هجوم بردند، به تقاضاهاى مردمان و كشيشان محل، هیچ ‌گونه ترتيب اثرى ندادند و شهوت و خونريزى را در جامه دین ‌داری پنهان ساختند و چند صباحى بدل به جانوران درنده شدند.»[ويل دورانت، تاريخ تمدن، ص792] البته در حال حاضر نیز دولتهای مسیحی، همان راه و روش را ادامه می دهند. مثل آمریکای جنگ افروز که روسای دولت آن، گرایش به مسیحیت دارند و با کمک برخی دولت های مسیح اروپایی، بدنبال آتش افروزی در دنیا هستند. اما در عین حال فریاد حقوق بشر آنها گوش عالمیان را پر کرده است. مثل علمای اهل کتاب در صدر اسلام که قرآن در وصف آنها می فرماید: «چگونه شما مردم را به نيكوكارى دستور مى ‏دهيد و خود را فراموش مى‏ كنيد و حال آنكه كتاب خدا را مى‏ خوانيد، چرا انديشه نمى ‏كنيد؟» بنابراین نامیدن مسیحیت به عنوان دین مهرو محبت، دروغی بیش نیست و بخشیدن گناهان توسط کشیشان در قبال گرفتن هدیه، بدعتی است که توسط دستگاه کلیسا بوجود آمده است، و نتیجه اش این شده است که عده ای توهم کنند که طبق دین مسیحیت، خدا مهربان است و گناهان را می بخشد؛ در حالی که طبق قاعده عقلایی، مهربانی خدا، حساب و کتاب دارد.
دوما: در مقابل دیدگاه افراطی مسیحیت نسبت به خدا، دین اسلام، دیدگاه کاملا عقلایی ارائه می دهد. «بدانيد كه خدا هم عِقابش بسيار سخت و دشوار است و هم بسيار بخشنده و مهربان است.»(مائده/98) بر طبق این آیه و آیات دیگر، خداوند نسبت به اهل ایمان(توبه/128) و توبه کاران(آل عمران/89) بسیار مهربان است، ولی نسبت به کافران و افراد شرور و بدکار، و مصر بر نافرمانی او، مهربان نیست؛ زیرا در این حالت، مهربانی دلیل عقلی ندارد. آیا عاقلانه است با کسی که مردم را از راه پاکی و درستی باز می دارد و آنها را به طرف اعمال منافی عفت و سایر رذایل اخلاقی و غیر انسانی سوق می دهد، مهربانی شود؟ آیا عاقلانه است با کسی که حاصل دسترنج دیگران را سرقت می کند، و یا دیگران را استثمار می کند، مهربانی شود؟
سخن آخر اینکه، مهربانی خداوند در قرآن، حساب شده و عقلایی است و آن را نباید با مهربانی خداوند در دین مسیحیت که مبنای عقلانی ندارد، مقایسه کرد.