دخترم انگشت خود را می مکد چه کنم؟؟؟

سلام عرض می کنم خدمت شما همراه محترم. از اینکه به ما اعتماد کرده و سوالتون رو با ما در میان گذاشتید متشکرم.

نگرانی شما در مورد اینکه این عادت در فرزندتون بمونه، قابل درک هست. توجه داشته باشید که انگشت مکیدن در کودکان در دوران نوزادی وبه گفته روانشناسان تا حدود سه سالگی، طبیعی قلمداد میشه و به نوعی یک  رفتار انطباقی در کودک هست. کودک یا نوزاد، برای انطباق خودش با محیط و گاه کنترل اضطرابش ازش استفاده میکنه. اما اگر که بالای 2 سال و به خصوص بالای 3 سال این مسئله ماندگار باشه، وبه نوعی تبدیل به یک عادت شده باشه، جای پیگیری داره.

 معمولاً انگشت مکیدن، نشانه‌ای از اضطراب در کودکان هست. ما روانشناسان، وقتی این علامت رفتاری رو در کودکی می بینیم ، باید اول سعی کنیم که یک بررسی داشته باشیم درمورد شرایط کودک، رابطه مادر و کودک ، مراحل رشد کودک تا این سن و... تا بتونیم علت و ریشه اضطراب کودک رو پیدا کنیم و کمک کنیم که اضطراب کودک کنترل و به مرور حذف بشه تا عادت های بد رفتاری ،از جمله انگشت مکیدن که ناشی از اون اضطراب هست هم رو به کاهش گذاشته و نهایتاً حذف بشه، انشاالله.

نگران نشید که چه اتفاق خاصی ممکنه برای فرزندتون افتاده باشه که اون رو دچار اضطراب کنه. توجه به نکات ساده، اما مهمی که در ادامه خدمتتون عرض میکنم، میتونه شما رو نسبت به این مساله آگاه و برای حل اون، کمک کنه.

نیاز اساسی کودک که در هر سنی مورد توجه هست، ۱.نیاز به دوست داشتنی بودن و ارتباط با مادر و۲. دو نیاز به استقلال و خودمختاری هست .عدم توجه و عدم ارضای این دو نیاز اساسی و فطری در کودک، می تونه منجر به ایجاد اضطراب در کودک بشه که کودک اون رو با رفتارهای مختلفی نشان میده در این مورد بسیار مهم هست که با توجه به این که کودک شما نوپا و در سن کنجکاوی و سن استقلال خواهی هست، شما متناسب با توانایی های سنی که داره،  استقلالش رو به رسمیت بشناسید یعنی اینکه فضای خانه را کاملا امن کنید و اجازه بدید که در فضای امن خونه ، بتونه کشف کنه، بتونه به همه چیز دست بزنه و تجربه کنه، باهر وسیله ای که خواست (که معمولا دراین سنین، بیشترتمایل به وسایل واقعی دارن تا اسباب بازی) بازی کنه. بکن نکن و منع شدن، تا حد امکان و جز در موارد ضرورت و خطر، نداشته باشید.ادراین سن میتونه که غذاشو خودش بخوره، فضای امنی برای فراهم کنید و اجازه بدید که خودش غذاشو بخوره و بهش اعتماد کنید که میتونه به اندازه ی نیازش خودشو سیر کنه. به توانمندی فطری که خداوند در وجود همه کودکان، در هر سنی قرار داده، اعتماد و باور داشته باشید. فقط به عنوان حامی و همراه هوای کودک رو داشته باشید ولی تا جایی که ضرورتی نداره و خطری نیست مداخله نکنید. مداخله‌های بیش از حد، گاهی حمایت‌های بیش از حد، باعث میشه که جلوی تجربه کردن و رفتار آزادانه کودک گرفته بشه . این کار، میتونه  ناخواسته و ناخودآگاه در کودک احساس دوست نداشتنی بودنِ ایجاد کنه. یعنی پیامی که به کودک به شکل ناخودآگاه منتقل میشه این باشه که (مامان منو دوست نداره که بهم آزادی نمیده و بهم اعتماد نمی کنه که میتونم خودم  کارامو بکنم و نیاز به استقلال من رو نمیبینه) و همه اینها، شاید خیلی به نظر ساده بیاد ولی میتونه باعث ایجاد اضطراب در کودک بشه. اگر مادر این بحث نیازهای اساسی رو مورد توجه قرار بده و اونها رو به شکل مناسب ببینه در کودک، این کمک می کنه که (حس دوست داشتنی بودن توسط مادر)  در کودک ایجاد بشه و اضطراب کودک مدیریت بشه و در نتیجه رفتاری که ناشی از اضطراب باشه، در کودک کاهش پیدا کنه وکم‌کم حذف بشه. البته که نیاز به کمی صبر و حوصله شما داره و نیاز هست که در مورد انگشت مکیدن زیاد تذکر ندید، دستش رو بیرون نکشید یا دیگه رفتارهایی که حواس کودک رو پرت میکنه، انجام ندید.آنچه که مهمه، همین نکته هست که خدمتتون عرض کردم. با کمی صبر و حوصله و کمی زمان دادن و مهمتر ازاون، اعتماد کردن شما به توانمندی کودکتون و دیدن نیاز اساسی کودک به قدر کافی (نه بیش از حد ونه کمتر از حد) کمک میکنید به اینکه این رفتار در کودکتون حذف بشه.

 توجه داشته باشید که نگرانی شما نسبت به این قضیه، به این صورت که در ظاهر رفتاری انجام نمیدید برای مثلا منع کردن کودک یا پرت کردن حواسش، اما در ذهنتون مدام درگیر این قضیه باشید، که نکنه عادت کنه، دندونش کج بشه و مسائلی از این دست،  میتونه ناخواسته و ناخودآگاه (به واسطه ارتباط عمیق بین مادر و کودک وجود داره) به کودکتون منتقل بشه و باعث نگرانی و اضطراب در کودک بشه . پس در درجه ی اول ارامش خودتونو حفظ کنید و به فرزندتون اعتماد کنید. ارامش شما هم قطعا به فرزندتون منتقل میشه و خیلی کمک کننده هست.

موفق باشید