دخترم هیچ صحنه یا تصویر تحریک امیزی ندیده تا به حال....

سلام مجدد خدمت شما همراه گرامی.

درک می‌کنم که داشتن فرزند نارس و ضعیف که در معرض آسیب و بیماری‌های مختلف است، چقدر برای شما سخت و نگران‌کننده بوده است. قطعاً شما نگرانی‌ها و اضطراب‌های زیادی را به‌عنوان مادر تجربه کردید، و شاید حتی احساس گناه از اینکه نتوانستید از نوزادتان مراقبت کنید. خدا را شکر که فرزندتان این مراحل را به‌سلامت پشت سر گذاشت و شما نیز آرامش را تجربه کردید، اما توجه داشته باشید که این احساسات منفی و نگرانی زیادتان، موجب حساسیت زیاد و درنتیجه مراقبت افراطی شما از کودکتان و ناتوان دیدن او در ذهنتان شده است و همین مسئله، به‌صورت ناخواسته و ناخودآگاه، روی فرزندتان تأثیر گذاشته و به‌نوعی  اضطراب شما به او منتقل شده است.

به‌نوعی کودک، حتی از سنین پایین، اینکه مادر این‌قدر به‌خاطر او ناراحت و در رنج است را حس می‌کند و احساس منفی که به او منتقل می‌شود، او را نیز درگیر می‌کند. اما نگران نباشید، الحمدلله همهٔ آن تجربه‌های سخت و تلخ، هم برای شما و هم فرزند دلبندتان تمام شده است. در آنچه مهم است، تعامل از این به بعد شما با فرزندتان است. هرچه بیشتر بتوانید ذهن خود را رها کنید و فرزندتان را به‌عنوان یک انسان سالم توانمند و مستقل از خودتان ببینید و باور کنید، این آرامش درونی شما، هم از طریق احساس و هم از طریق رفتارتان به فرزندتان منتقل شده و آرامش او را نیز تأمین می‌کند.

 اینکه فرمودید وقت‌هایی که شما در دیدش نباشید، به‌ویژه موقع بیدارشدن از خواب، یا وقت‌هایی که کاری برخلاف نظرش انجام دهید، این کار را انجام می‌دهد، می‌تواند به دلیل اضطرابی باشد که در این شرایط تجربه می‌کند. به‌نوعی، ترس و اضطراب از اینکه، شما دوستش نداشته باشید و او را تنها گذاشته باشید که البته علت این نگرانی و اضطراب کودک، جای بررسی بیشتر دارد.

- درمورد اینکه فرمودید موقع غذا خوردن، کارتن می‌بیند، متأسفانه این مسئله، کار نادرستی است که زیاد دیده می‌شود. والدین از ترس سیرنشدن و بیمار شدن کودک، حاضر می‌شوند که با هر روش و شاید به‌نوعی باج دادن به کودک، به او غذا بخورانند. این مسئله، از دو جهت نادرست است و توصیه می‌کنم که حتماً اصلاح شود.

 ۱. درمورد اصرار به غذا خوردن که خود این اصرار، به‌نوعی باعث مقاومت و لجبازی کودک می‌شود. چون هم استقلال کودک زیر سؤال رفته و هم درک او نسبت به گرسنگی‌اش. وقتی شما بدون دغدغه و نگرانی، به فرزندتان به‌عنوان یک کودک ساله اعتماد می‌کنید و دست از اصرار برمی‌دارید، خواهید دید که به‌مرور، او خودش، به سمت غذا خواهد آمد. تنها کاری که شما لازم است انجام دهید، رهاکردن اوست و اینکه زمان غذا خوردن، از او نیز، مانند باقی اعضای خانواده دعوت کنید که بر سر سفره بیابد، ولی اصرار نکنید و کمی تنقلات و مواد غذایی سالم در دسترس او قرار دهید، تا بتواند در صورت لزوم با آنها، ضعف احتمالی‌اش را رفع کند. یا هروقت غذا خواست، بدون سرزنش و یا ابراز ناراحتی و البته بدون تشویق اضافی، همان غذایی که سر سفره با شما نخورده را، در اختیارش بگذارید. در مورد زمان، چگونگی غذا خوردن و...او را آزاد بگذارید. نگران نباشید، این رفتار، باعث عادت‌کردن کودک به بی‌نظمی در غذا خوردن و یادنگرفتن آداب غذا خوردن، نخواهد شد؛ بلکه پیام اعتماد شما را به کودک منتقل کرده و به‌مرور مقاومتش را کم خواهد کرد.

۲. برای مدتی (حداقل دو ماه) به طور کامل و مطلق، تلویزیون، موبایل  و به‌طورکلی فضای مجازی و صفحات الکترونیک را قطع کنید. خود فضای مجازی، به دلیل نوع تأثیراتی که بر کودک دارد، می‌تواند باعث ایجاد یا تشدید اضطراب و علائم اضطرابی در کودک شود. نگران نباشید و به کودکتان فرصت دهید که خودش، برای زمان‌هایی که با فضای مجازی پر می‌شد، جایگزین مناسب بیابد.

- متأسفانه، بخش قابل‌توجهی از بدغذایی‌های کودکان، ریشه در همین اصرارهای از سر نگرانی و مقاومت‌های کودک دارد که با رهاکردن، حل خواهد شد.

- در مورد اینکه فرمودید هنوز نیز مایعات را با سرنگ می‌خورد، توصیه می‌کنم دیگر این کار را نکنید و اصراری برای شیر خوردن او نداشته باشید که مجبور شوید با سرنگ به او بخورانید. شاید کودکتان، از این راه، برای جلب‌توجه شما استفاده می‌کند یا اینکه، این نیز نوعی مقاومت باشد. به‌هرحال، قطعاً فرزند شما که در این سن، قطعاً می‌تواند به‌راحتی مواد غذایی مختلف را بخورد، شیر را نیز می‌تواند بدون نیاز به چیزی، به‌راحتی بخورد.

- شیر را در لیوان، در اختیارش بگذارید و برای خوردن آن، هیچ اصراری نکنید. حتی اگر نخورد و اگر از شما تقاضا کرد که با سرنگ به او بدهید، خیلی راحت و با اطمینان خاطر، به او بگویید که دیگر بزرگ شده و می‌تواند به‌راحتی با لیوان شیر بخورد. در مقابل اصرار یا رفتارهای احتمالی‌اش، واکنش خاصی نداشته باشید. اما او را تنها نگذارید و همدلی داشته باشید.

- برای خوابیدن او نیز، نیازی نیست که هر شب لالایی بخوانید، بلکه متناسب با تمایل و شرایط خود، گاهی لالایی و گاهی روش‌های دیگر و گاهی هم هیچ کاری نکردن را در پیش بگیرید. حتی در مورد توانایی راحت و بدون نیاز به شما خوابیدن هم به فرزندتان اعتماد کنید.

- درست است که حضور پدر و تعامل و ارتباط پدر با کودک، بسیار خوب و کمک‌کننده است، اما متأسفانه گاهی به‌خاطر شرایط و مشغله‌ها، این امکان وجود ندارد. نگران این مسئله نباشید. هر زمان که پدر حضور و شرایطش را داشت، با میل و رغبت با فرزندش ارتباط بگیرد، آن نیاز به ارتباط عمیق پدر فرزندی را در کودک ارضا می‌کند و خوب است. اما متناسب با شرایط، مثلاً در زمان تعطیلات، خوب است که از همسرتان کمک بگیرید، تا در صورت نیاز، خودتان، متناسب با تمایل و علاقه‌تان، ذخیرهٔ انرژی داشته باشید.

- گاهی این  کارها را می‌توانید با چاشنی بازی و خنده و غریزهٔ مادرانه‌تان قاتى کنید تا همراهی  کودک را راحت‌تر جلب کنید.

با آرامش و پذیرش خودتان و توجه به توانمندی‌های فطری و خدادادی دخترتان، و توجه جدی به توصیه‌هایی که خدمتتان عرض شد، حتماً مسئلهٔ دخترتان حل خواهد شد.

در خدمتتان هستیم. موفق باشید