باسلام و عرض ادب و احترام.
دوتاسوال چند وقتی هستش ذهنم رو مشغول کرده.
و اون هم در مورد آیه ی ۳ سوره ی تحریم هستش.
چه چیزی را پیامبر ص برای خود حرام کرد؟
چرا پیامبر ص حلال خدا را حرام اعلام کرد که خدا در سوره ی تحریم اعلام کند که حرامت نیست. آخه پیامبر ص از روی هوا و هوس صحبت نمیکند.
------------------
کاربران محترم ميتوانيد در همين بحث و يا مباحث ديگر انجمن نيز شرکت داشته باشيد: https://btid.org/fa/forums
همچنين ميتوانيد سوالات جديد خود را از طريق اين آدرس ارسال کنيد: https://btid.org/fa/node/add/forum
تمامي کاربران ميتوانند با عضويت در سايت نظرات و سوالاتي که ارسال ميکنند را به عنوان يک رزومه فعاليتي براي خود محفوظ نگهدارند و به آن استناد کنند و همچنين در مرور زمان نظراتشان جهت نمايش، ديگر منتظر تاييد مسئولين انجمن نيز نباشد؛ براي عضويت در سايت به آدرس مقابل مراجعه فرمائيد: https://btid.org/fa/user/registe
با عرض سلام و خسته نباشید
برای روشن شدن موضوع، ابتدا به شأن نزول آن توجه می کنیم؛ در شأن نزول این آیه ـروایات زیادی بیان شده است ازجمله این روایت که مورد قبول بیشتر مفسران شیعه است و این گونه آمده است که «پیامبر اکرم(صلیاللهعلیهوآله) نزد یکی از همسرانش به اسم «زینب بنت جحش» بود و در آنجا مقداری عسل خوردند؛ چون عایشه شنید، حسادت زنانه، او را بر آن داشت که با حفصه قرار گذاشتند که اگر حضرت نزد هر یک از آنها آمد، به او بگویند که شما صمغی بدبو خوردهای؟
وقتی پیامبر(صلیاللهعلیهوآله) نزد حفصه آمد، به ایشان گفت که ضمغ خوردهای؟ بعد از آن، حضرت قسم خورد که دیگر عسل نخورد و به همسرش حفصه گفت به کسی نگو؛ مبادا به گوش مردم برسد و بگویند چرا پيامبر غذاى حلالى را بر خود تحريم كرده؟ و يا از كار ایشان در اين مورد و يا مشابه آن تبعيت كنند، و يا به گوش زينب برسد و او دل شكسته شود. ولى سرانجام او اين راز را افشا كرد، و بعدا معلوم شد اصل اين قضيه توطئه بوده است.»
معلوم است كه اين تحريم، تحريم شرعى نبود، بلكه به طورى كه از آيات بعد استفاده مىشود سوگندى از ناحيه پيامبر(صلیاللهعلیهوآله) ياد شده بود و مىدانيم كه قسم خوردن بر ترک بعضى از امور مباح گناهى ندارد، بنابراين جمله «چرا بر خود تحريم مىكنى؟» به عنوان عتاب و سرزنش نيست، بلكه نوعى دلسوزى و شفقت است. درست مثل اين كه ما به كسى كه زحمت زياد براى تحصيل درآمد مىكشد و خود از آن بهره چندانى نمىگيرد، مىگوئيم چرا اينقدر به خود زحمت مىدهى، و از نتيجه اين زحمت بهره نمىگيرى؟
و اگر در پایان آیه این گونه آمده است که «خداوند غفور و رحيم است» اين عفو و رحمت نسبت به همسرانى است كه موجبات آن حادثه را فراهم كردند كه اگر توبه حقیقی كنند مشمول آن خواهند شد.
جهت مطالعه بیشتر به لینک زیر مراجعه فرمایید
https://btid.org/fa/news/140470