دوری راه اذیتم می کند

سلام...  

خانم محترم اینو بدون بدون عشق ایثار امکانپذیر است،  اما بدون ایثار عشق امکانپذیر نیست!!! پس همینطور که شوهرت واست ارزش قایله و تو هم واسش همونطور باش...  یه ایثار دو طرفه...  مطمئن باش که این زن و شوهرن که به درد هم میخورن...  بقیه ماه یادوماه بهشون سر بزنی کافیه.... 

سلام خواهر گرامی.وقتتون بخیر
من شرح حالتونو خوندم و میبینم یجورایی اینده من ممکنه باشید برای همون ازتون سوالی دارم.
من خاسگاذی ی دختره رفتم ک شهرش قبلا شهر من بوده اما رفتن ب مشهد.دو ساعت راه هست بین شهرامون.حالا ایشونم مخالفت میکنه با اینک بیاد شهر من و منم بخاطر کارم گفتم نمتونم بیام شهر شما در حال حاضر قول هم نمتونم بدم.اگ ایشون الان بهم بله بگه بعدا مث شما نمیشه؟ممنون

سلام
به قول دوستان توی این بی شوهری شما هم خوشی زده زیر دلتون ها! اونقدر کسها رو میشناسم که توی الفبای صمیمیت و ارتباط با همسرشون موندن و نه راه پیش بلدن و نه راه پس دارن. خود من اصرار دارم که دختری که میخوام بگیرم از فرهنگ شمالی باشه، اصلا امروز یه دختر شمالی خوب پیدا کنم داماد میشم. اما این رو هم میدونم ک اگه زمانی از فرهنگ دیگه ازدواج کردم این تفاوت فرهنگی با کوتاه اومدن و ایجاد اشتیاق توی یادگیری فرهنگ طرف مقابل قابل گذشت میشه.

دختر جان اگه شوهر نکرده بودی گریه میگردی که چرا شوهر ندارم 
الان که شوهر فرشته داری بازم گریه و زاری 

اصن مدل دختر جماعت همینه 
بهانه ای میخواد واسه نق زدنو ناشکری ......................

خوبه هر ماه خانوادتو میبینی 
خوشی زده زیر دل شما 
یا علی 

نزدیک مادر و فامیل بودن مهم تره یا یه شوهر عالی داشتن؟!

با سلام و تشکر از شما بابت اعتمادتان به گروه مشاوران «رهروان ولایت»؛
نکات جالبی را پیرامون همسرتان فرموده بودید: "پسری مودب خانواده دار تحصیل کرده با موقعیت کاری و مالی بسیار خوب و از هر لحاظ عالی و بی عیب و نقص است و پس از دو سال ایشان همچنان بهترین مردی هستند که می‌توانستم روزی برای ازدواج انتخاب کنم و تمام تلاشش، راحتی و آسایش و خوشحالی من است. همسرم مثل فرشته خوش قلب و مهربان است و آنقدر به من و خانواده‌ام خوبی کرده که گاهی شرمنده‌اش می‌شوم"
با توجه به نکات فوق باید خدمتتان عرض کنم: «خوش به سعادت شما که چنین همسری را دارید! و مطمئن باشید بسیاری از دخترها آرزوی داشتن چنین شوهری را دارند پس قدر ایشان را بدانید.»
از شما درخواست می‌کنم به این اوصافی که در مورد ایشان نام بردید واقعا توجه بفرمائید و بدانید شما سال‌های تنهائی و کهن سالی خودتان را باید با این مرد سپری کنید نه با خانواده او و یا حتی والدین خودتان، پس توجّه به فرهنگ خانواده ایشان و یا دوری از خانواده خودتان نباید عاملی محسوب گردد برای بی‌مهری شما به ایشان.
شما اقرار داشتید که ایشان بهترین مردی هستند که می‌توانستید روزی برای ازدواج انتخاب کنید!
پس آیا واقعا شایسته است به خاطر اینکه از منزل مادر خود دور هستید به این ازدواج شک پیدا کنید و بفرمائید: "هر لحظه احساس می‌کنم کاش نزدیک خانه مادرم یا فامیلم بودم.حتی رفتارم باهمسرم عوض شده وازین بابت به شدت احساس عذاب وجدان می‌کنم".
قبول داریم که هر دختری دوست دارد، کنار مادر خود باشد؛ اما این کنار مادر بودن باید به چه قیمتی تمام شود؟!
علاوه بر اینکه شما فرمودید در حال حاضر، هر ماه خانواده خود را ملاقات هم می‌فرمائید!
خواهر گرامی؛ اکنون در دنیایی زندگی می‌کنیم که افراد خیلی راحت و با هزینه‌ای پایین، می‌توانند با عزیزان خود در هر جای دنیا که باشند، ارتباط صوتی و تصویری برقرار کرده و جویای حال آنها شوند و غم دوری را حقیقتا حس نکنند؛ شما نیز می‌توانید از این امکانات بهره ببرید و در کنار ملاقات ماهانه‌ای که با خانواده خود از نزدیک خواهید داشت، از این طریق نیز در باقی ایام ماه با آنها ارتباط برقرار نمائید.
در کنار این مسئله حفظ قرآن، مطالعه کتاب، کلاس‌های آموزشی و از همه مهمتر وجود فرزند هم، می‌تواند شما را از این تنهائی و دلتنگی‌ای که نسبت به خانواده خود دارید خارج سازد.

امیدوارم خوشبخت باشید.