دیگه دارم به مرز خودکشی می رسم

با سلام و عرض تشکر از سؤالی که مطرح نموده‌اید.
انسان وقتی در شرایط بلاتکلیف قرار می‌گیرد خیلی به او سخت می‌گذرد و قطعاً شما نیز از این بابت تحت فشار هستید.
برای خروج از این شرایط بهترین کار این است که با یک برنامه‌ریزی عاقلانه به یک تصمیم درست برسید و ما دراین‌باره نکات مهمی را خدمتتان تقدیم می‌کنیم.
1.با وجود اشتباه عملکردی والدینتان باید بدانید که پدر و مادر شما به‌عنوان دلسوزترین افراد برای شما هستند و خیر شما را می‌خواهند.
2.برای ازدواج با یک نوجوان 16 ساله حرف اول این است که شناخت کافی لازم است  و معمولاً شناخت‌های مجازی شاخت کاملی به حساب نمی‌آیند. آیا شما از تمام شرایط او آگاهی دارید؟ آیا شما اطمینان دارید که او می‌تواند و توانایی آن را دارد که شما را در جنبه‌های مختلف زندگی خوشبخت کند؟
3.به نظر شما برای ازدواج دوست‌داشتن به تنهایی کافی است؟ آیا می‌شود با دوست داشتن صرف قبول کرد که یکی مناسب ازدواج است؟ نمونه‌های زیادی را سراغ داریم که دوست داشتنشان به خوشبختی آن‌ها کمکی نکرده است.
4.آیا شما خود را آماده ازدواج می‌بینید؟ طبیعتاً ازدواج غذا پختن و خانه‌داری و ... دارد، ازدواج مسائل و تعارضاتی دارد که باید توان حل آن وجود داشته باشد و پر است از مسئولیت که اگر درست انجام شود شیرین است و رشد دهنده  و اگر انجام نشود می‌تواند آسیب‌زننده باشد. طبیعتاً رفتارهایی مانند خودزنی و ... شما را از آمادگی‌های ازدواج دور می‌کند.
4.پشتوانه خانواده برای ادامه مسیر ازدواج و زندگی زناشویی خیلی اهمیت دارد که باید حتماً آن را نیز در نظر بگیرید.
حال با توجه به این نکات به عقیده ما بهترین و عاقلانه‌ترین کار این است که به بررسی عقلانی فضا بپردازید که هر چه در این مسیر بهتر گام بردارید شما را به خواسته و انتخاب درست خواهد رساند. برای این کار ما پیشنهاد می‌کنیم از مسیر یک مشاور کارآزموده و امین وارد شوید که او در صورت آماده بودن شما و مناسب بودن آن پسر، راه راضی کردن والدینتان را نیز هموار خواهد ساخت و در این زمینه به شما کمک خواهد داد. طبیعی است که اگر اثبات شود که شما و ایشان آمادگی لازم را ندارید باید آینده خود را به یک دوست داشتن صرف گره نزنید بلکه بروید و آمادگی لازم را کسب کنید نه اینکه روابط را بدون امنیت کافی ادامه دهید.
 با تشکر از صبر و حوصله شما