راه جبران حق الناس

سلام و عرض ادب خدمت شما کاربر گرامی

خیلی خوبه که به خود و آینده خودتون اهمیت میدید و در صدد جبران  گذشته بر اومدید.

همانطور که می دانید خدا بر حریم و آبروی مومن بسیار اهتمام دارن. به شدت نهی شده از عملی که باعث بشه انسان آبروی خودش یا دیگری رو ببره.

امام صادق علیه السلام می‌فرمایند: المومن اعظم حرمة من الکعبه [1] (حرمت مومن از کعبه هم بالاتره).

اما اینطور نیست که اگر من آبروی کسی رو بردم دیگه باید فاتحه ام رو بخونم. خیر. این از رحمت و مهربانی خدا به دور هست که کسی که از کرده خود پشیمان شده راهی برای جبران نباشه. همانطور که خدا به آبروی مومن اهمیت می ده، توّابین و کسانی که تمایل به تعالی دارند را هم دوست دارند. چنانچه خود خدا در قران می فرماید  «اِنَّ اللهَ یُحِبُّ التَّوّابینَ وَ یُحِبُّ المُتَطَهِّرین [2] خدا توبه کنندگان و پاکان رو دوست دارد»

 باید به مغفرت الهی امیدوار بود چرا که همین امید مایه حرکت و رسیدن به خوشبختی است. باز هم خود خدا می فرماید : « قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنْفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ ؛[3] بگو اى بندگانم كه زياده بر خويشتن ستم روا داشته‏ايد، از رحمت الهى نوميد مباشيد، چرا كه خداوند همه گناهان را مى‏بخشد، كه او آمرزگار مهربان است‏ »

اما در مورد سوال شما این رو باید توجه داشت  در هر گناهی (چه غیبت چه تمسخر چه..) برای گناهی که مرتکب شده اید توبه و استغفار لازم است.

در قضیه تضییع حقوق دیگران بخصوص تمسخر راه جبران این است که رضایت و حلالیت طرف مقابل رو جلب کنید. هر چند سخته اما باید خودتون رو در این ورطه (حلالیت طلبی) بندازید. چون توهم بزرگ بودن و سخت بودن حلالیت طلبی (بهر دلیلی) از خود حلالیت طلبی خیلی بزرگتر هستش. پس خدای نکرده شرم و حیا و یا منیّت شما رو از این کار بازنداره. چرا که عمر یه باره و مردن یه بار. و برگشتی در کار نیست.
در حق الناس ، رضایت خدا از کانال رضایت اشخاص میگذره. پس در وهله اول رضایت بگیرید هیچ چیزی جای رضایت و حلالیت رو نمی گیره. اگر هیچ دعا و استغفاری هم نکنید اما رضایت طرف مقابل رو دست بیارید کافیه.
 آدما معمولا در مقابل ابراز بخشش دیگران و معذرت خواهی انعطاف نشون میدن . چون این دوره زمونه کسی که چنین روحیه متواضعانه ای داشته باشه یه گنج محسوب می شه و طرف مقابل، معمولا چنین کسی رو تحویل می گیره.

در وهله دوم اگر نپذیرفت  برای طرف مقابل از خدا برایش طلب مغفرت کند . براش چه پنهانی و چه آشکارا دعا کنید و ایشون رو در جریان این دعاگویی قرار بدید. و آبروی رفته رو در جمع با تعریف و تمجید از او بازیابی کنید. تا که شاید خداوند لطفی کنند و دل ایشون رو به شما متمایل کنند و در این دنیا یا اون دنیا شما رو ببخشند.

خلاصه : پس چیزی که در غیبت و تمسخر هست اینه که رضایت طرف  رو جلب کنید.اگر نپذیرفت در حضور کسانی که در جمعشون غیبت یا تمسخر صورت گرفته، از اون شخص تعریف کنید. تحویلش بگیرید. براشون دعا و استغفار کنید.

یک استثناء: گفته شد اگر از شخص مورد نظر حلالیت بطلبید و شخص بپذیرد کافی است. اما بخصوص در مورد غیبت اینگونه است که اگر شخص مقابل از اینکه بفهمد شما غیبتش کردید اذیت شود یا روابط بین شما تخریب شود لازم نیست بگویید شما رو غیبت کردم. بلکه در حقش دعا و استغفار کنید، در جمع تعریف و تمجیدش کنید. هر چند حلالیت به نحو کلی (و لو طرف مقابل نداند این حلالیت برای چیست) به نظر بعضی مراجع کافی نیست اما خالی از لطف هم نیست.

موفق باشید

پی‌نوشت:

1- الخصال ج1 ص27
2- سوره بقره، آیه 222
3- سوره زمر، ایه 53