مدرسه ما متاسفانه خیلی از دانش اموزان بچه طلاق هستند
یکی از اونا که با نامادری زندگی می کنه دختر بچه ای هست ۱۲ ساله واختلال یادگیری هم داره
دیروز نامادریش اومد مدرسه یه صحبتهایی کرد که خیای متاثر شدیم
خیلی معذرت میخام شرمنده اینو میگم
گفت چندین مرتبه مشاهده کرده که اون بچه در حال خودارضایی بوده با وسایل ......
البته این بچه هر بار با گریه و دادو فریاد از پدرش مبخاد که اونو بفرسته پیش مادر اصلیش و خونه ناپدریش
حالا خدا میدونه اینا رو ازماهواره یا کجا دیده
چون خودش گوشی نداره
سوالم این بود چطور و از چه راهی باب صحبت رو با بچه باز کنیم که متوجه نشه نامادری برامون خبر اورده
میخاییم کمکش کنیم
ممنون میشم راهنمایی کنید
شرمنده که باز صحبت کردم
---------------------
کاربران محترم مي‌توانيد در همين بحث و يا مباحث ديگر انجمن نيز شرکت داشته باشيد: https://btid.org/fa/forums
همچنين مي‌توانيد سوالات جديد خود را از طريق اين آدرس ارسال کنيد: https://btid.org/fa/node/add/forum
تمامي کاربران مي‌توانند با عضويت در سايت نظرات و سوالاتي که ارسال ميکنند را به عنوان يک رزومه فعاليتي براي خود محفوظ نگه‌دارند و به آن استناد کنند و همچنين در مرور زمان نظراتشان جهت نمايش، ديگر منتظر تاييد مسئولين انجمن نيز نباشد؛ براي عضويت در سايت به آدرس مقابل مراجعه فرمائيد: https://btid.org/fa/user/registe
عرض ادب و ارادت؛ از طرف یک کاربر سلام
دوست عزیز؛ اگه بتونید پدرش رو متقاعد کنید که با مادرش دیداری داشته باشه، کمک بزرگی بهش کردید.
اگه پدرش قبول کنه و مادرش رو به مدرسه دعوت کنید؛ یکساعت هم مادرش رو ببینه؛ کار بزرگی انجام دادید.
من اینکارو خودم انجام دادم. یکی از بچه های طلاق ما از پدرش میترسید. پدر آمد دخترش رو در مدرسه ببینه.(چون مادر اجازه دیدار نمی داد) ولی بچه از پدرش میترسید.
چند جلسه با دختر صحبت کردم و راضیش کردم که پدرش رو ببینه. جلسه اول به بچه گفتم از پنجره طبقه بالا بابات رو ببین. گریه میکرد میگفت دستم رو بگیر. دستش یخ بود. رنگ به رخ دختر 17_18 ساله نبود.(اینقدر میترسید.) مادرش رو هم با هزار دردسر راضی کردم که اجازه بده گهگداری بچه، پدرش رو ببینه. و بعدها، هر از چندی پدر می آمد مدرسه؛ اتاق خودم رو در اختیارشون میگذاشتم و با هم خلوت پدری و دختری انجام میدادند. اولین جلسه ای که دختر تونست با پدرش دیداری داشته باشه و ارتباط بگیره؛ بعد از اینکه پدرش رفت. سرش رو گذاشت روی شونه ی من و از خوشحالی گریه می کرد. هق هق میزد... گریه و خنده اش قاطی شده بود. گفتم حالت خوبه؟ میگفت بعد از 17 سال، حالم امروز خوب شد.
راضی کردن مادر اون بچه کار راحتی نبود.
پس از اینکه رضایت داد؛ خیلی ازشون تشکر کردم. و در حد وسع خودم براش سنگ تمام گذاشتم. چون واقعا هم بنظرم آدم بزرگی بود که قبول کرد و همین پذیرشش کار بزرگی بود. چون بعضی مادرها خوب که بچه به خاک سیاه نشست؛ اونوفت از خر شیطون پایین میان که اونموقع نوشدارو پس از مرگ سهرابه!
دوست عزیز؛ اگر این توانایی رو داری که اولیاء رو راضی کنی، بچه ها با پدر و مادر اصلی خودشون ارتباط برقرار کنند؛ حتما این ثواب رو از خودت دریغ نکن.
دوست عزیز؛ شاید هیچوقت در زندگی اون بچه، خیرخواهی مثل شما، پیدا نشه که واسطه بشه و این ترسها، اضطرابها و... و... و موانع رو از میان برداره. شاید هیچ وقت دیگه اون بچه نتونه ارتباط درستی با پدر و مادر خودش برقرار کنه!
شاید هیچ کس توی زندگی بچه تأثیرگذارتر از شما نباشه؛ باور کنید؛ خانم!
زندگی مثل فیلمهایی که نشون میدن که بچه ای صد سال بعد از هرگز، میفهمه پدر و مادر واقعیش افراد دیگری بودند، میگرده و پیداشون میکنه و چایی نخورده باشون فامیل میشه و تو بغلشون میپره؛ نیست!
فیلم نامه نویس ها هم شاید مثل خیلیهای دیگه از آرزوهاشون می نویسند...
خداکنه پدر این بچه هم قبل از اینکه خدانکرده دخترش به خاک سیاه بنشینه از خر شیطون پیاده شه!
همه آدمها یکروزی از لجبازیهایی کردند، دست برمی دارند؛ ولی خدا کنه اونروز خیلی دیر نباشه!
یاعلی
با سلام به شما کاربر محترم
از اینکه صادقانه سوالتون رو مطرح کردید و در این زمینه نسبت به دانش آموزان مدرسه دغدغه مند هستید قابل ستایش!
اینکه دنبال کمک به دخترخانم مذکور هستید ارزشمنده. اگر در زمینه مشاوره تخصصی کافی داشته باشید میشه از طریق مشاوره در این زمینه به او کمک کنید در غیر اینصورت بهتر است ایشون رو به یه مشاوره ارجاع بدهید.
درباره صحبت در این زمینه باید عرض کنم این موضوع بسیار حساس و مهمه و ورود ناشیانه در این زمینه می تونه مشکل رو حادتر کنه بخصوص تحریک بیش از حد احساس گناه برای یه دختر ۱۲ ساله باتوجه به وضعیت خانوادگی اش می تونه سطح اضطراب و نا آرامی اش رو بیشتر کنه.
در قدم اول باید از طریق محبت و توجه نشان دادن به او اعتمادش رو جلب کنید. بعد از اینکه تا حدودی تونستید اعتمادش رو کسب کنید، طبعا او شروع می کند از زندگی خودش به شما گفتن و... .
با توجه به توضیحاتی که درباره وضعیت خانوادگی دانش آموز گفتید، می توان حدس زد که دانش آموز سطحی از اضطراب و افسردگی و ناراحتی را در درون خانواده تحمل می کند که با بررسی میزان نشاط و وضعیت سبک زندگی اش طی گفتگو می توان به قطعیت در این زمینه رسید.
گرچه ما نمی دونیم که علت گرایش دانش آموز به خودارضایی چیه، ولی نباید از این نکته غافل شد که خود استرس و اضطراب و افسردگی نیز می تواند عاملی برای کشیده شدن دانش آموز به این انحراف در جهت تسکین خود (ولو کاذب) باشد. لذا کاهش سطح استرس و اضطراب می تواند مقدمه کمک و راهنمایی شما به دانش آموز و خانواده اش باشد.
اینکه دانش آموز برای مادر خود بی قراری می کند، می تواند از نشانه های اصلی ناراحتی و نگرانی او باشد که اگر بتوانید در این زمینه از طریق خانواده دانش آموز دسترسی دانش آموز به مادرش رو فراهم کنید تا حدودی زیادی می توانید ناراحتی ها و نگرانی های دانش آموز رو کم کنید.
اگر شما به عنوان یه مشاور یا راهنما بتونید ریشه اضطراب و استرس و ناراحتی دانش اموز رو تشخیص بدهید و برای رفع اون اقدام کنید، می توانید سطح بالایی از اعتماد او را به خودتون جلب کنید و این زمینه ای می تواند باشد تا وارد اصل مشکل که خودارضایی اوست بشوید. یعنی دانش آموز نسبت به شما احساس امنیت و اعتماد می کند و مشکلش رو به راحتی با شما مطرح خواهد کرد.
شما برای شروع در این مسئله نیز می تونید درباره این انحراف به او آموزش بدهید بدون اینکه بخواهید او را متهم به این کار کنید. بهش بگید می خواهم درباره یه موضوعی باهات صحبت کنم که دونستنش برای تو و همسن وسالان خودت لازمه اون وقت شما درباره گناه بودن خودارضایی و عوارضش صحبت می کنید. همین مقدار که بدونه این کار اشتباهه کافی است. بعد از این اگر ارتباط درمانی بین شما و ایشون شکل گرفته باشد، از شما در این زمینه کمک خواهد گرفت که چگونه این کار رو ترک کند.
جهت رعایت اختصار از بیان راهکارهای ترک خودارضایی فاکتور می گیرم، ولی اگر در این زمینه توضیحات بیشتری می خواهید که چگونه خودارضایی رو ترک کند، حتما با ما مکاتبه کنید.
موفق باشید.