رحلت حضرت زینب سلام الله علیها

در سالگرد رحلت حضرت زینب هستیم چند تا نکته راجع ایشون خواستم بنویسم.

حضرت زینب علاقه ی زیادی به امام حسین علیه السلام داشتند که همه میدونیم و معروفه.از ماجرای هایی که نقل شده راجع دوران کودکی یا شرط ازدواج خانم و ....که تکرار نمیکنم اما چیزی که شاید کمتر بهش توجه بشه علت این علاقه و ارادت حضرت زینب بود .اگر چه رابطه  خواهر برادری بود ولی این علاقه ورای این حرفها بود که خانمی به برادرش علاقه داشته و در جنگ برادرش کشته میشه.نظیر این حوادث همیشه بوده.خیلی پیش میاومده که خواهر برادرش رو در خون ببینه اما کسی اونها رو یاد نمیکنه.و زنی بخاطر اسارت هم بزرگ نمیشه.اصلا این روال جنگهای اون زمان بوده که مردان رو میکشتند و زنها رو به اسارت میگرفتند.تازه در مورد این کاروان بحث کنیزی هم مطرح نشد.در حالی که در موارد مشابه زنها بعنوان کنیز فروخته میشدن.از طرف دیگه در همون قافله غیر از خانم زینب زنهای دیگه ای هم بودن که در کنار حضرت زینب در همان شرایط به اسارت گرفته شدند.یکی همسرش شهید شد یکی پسرش یکی برادرش.و....

اما همچنان کربلا با خانم زینب شناخته میشه نه زنهای دیگه.

حقیقت ماجرا اینه که ضمن اینکه خانم زینب بیشترین نسبت رو با شهدا داشتن ارامترین و صبور ترین زنها بودند.وقتی مردان یک به یک میرفتن میدان حضرت دو تا پسر خودش رو هم فرستاد برن که همین نکته خودش مهمه.هیچ لزومی نداشت این دو تا بچه هم کشته بشتن.با بچه ها که کاری نداشتن.میتونست بچه های خودش رو نفرسته میدان.اما جوری بچه ها رو تربیت کرده بود که جان دادن در رکاب حضرت اباعبدالله رو افتخار بدونن.هیچ مادری از بچه هاش نمیخواد که برید در راه برادر من کشته بشید.اصلا همچین مادری مورد سرزنشه.که چرا بچه های بیگناه رو فدای برادرت میکنی.اونم در جنگی که شکست قطعیه.پس موضوع برادر بودن مطرح نیست.بحث بحث ولایت معصوم رو درک کردنه.نه محبت خانم به امام حسین خلاصه میشد در خواهر برادری و نه بچه هاش رو بخاطر برادرش فرستاد میدان.بلکه همه ی این عشقها بخاطر مفهوم عمیق ولایت پذیری بود..چه بسا اگه خانم فقط رو حساب اینکه برادرش داره کشته میشه به بچه هاش میگفت شما هم برید پیش مرگش بشید امروز اصلا نامی از حضرت نبود.ادم که بچه ی خودش رو قربانی نمیکنه اونم بخاطر برادرش.اما چون برای انجام تکلیف بود ارزشمنده.شاید ما انقدر این رو شنیدیم که توجه نکنیم دقیقا چه اتفافی اونجا افتاد.دو تا پسر نوجوان رو با دست خودش فرستاد برن اجازه بگیرن برن کشته بشن.بعد فکر کنیم خب برادرش رو بیشتر دوست داشت.نه این خلاف عقله خلاف غریزه ست و هیچ کس همچین روحیه ای نداره.هیچ مادری برادر خودش رو بیشتر از بچه ی خودش دوست نداره.این قابل درک نیست.اما اینکه انقدر به ولایت معرفت داشته باشه که عقیده ش بهش بگه از بچه هات بگذر در  راه ولایت دیگه اصلا بچه کلا در برابر ولی قابل توجه نباشه.جالب اینجاست که بعدها هم هیچ جا نقل نشده که خانم برای بچه های خودش عزا داری کنه.حتی وقتی جنازه ی بچه هاش رو اوردن پیش شهدا نرفت بیرون بچه هاش رو ببینه اما برای برادر زاده یعنی حضرت علی اکبر روضه خوانی کرد بالای سر جنازه.حقیقتا درک مطلب سنگینه و نمیشه فهمید این چه معرفتیه که انسان رو اینگونه عاشق بکنه که پسر ولی عصر خودش رو عزیز تر از بچه های خودش ببینه.

در مورد خانم لیلی شنیدید میگن از لحظه ی شهدات پسرش تا وقتی در مدینه بود همه ش اسم شیر خوارش رو میاورد .گرچه یه بزرگواری تعبیر خوبی داشت.ایشون میگفت خانم لیلی هم بخاطر حیا خجالت میکشید امام حسین رو صدا بزنه و بچه رو بهانه میکرد.

غرض اینکه عرض ادبی کرده باشیم خدمت خانم زینب کبری و معرفت درک نشدنی ایشون که حقیقتا کتابها باید نوشته بشه هم در شکوه ولایت و هم در شخصیت خانم زینب کبری.حالا بماند که کل کربلا با صبر و شهامت خانم بود که زنده ماند والا همه چی بر علیه امام حسین ع داشت رقم میخورد .تلاش خانم زینب اونهم در میان اسرا و همینطور امام سجاد علیه السلام اگه نبود کربلاهم در کربلا دفن میشد.