برادر من کارشناسی دارد به نظرم به واسطه ارتباطی که با برخی افراد داشته نزدیک به پنج سال به نوعی تفکرش تغییر کرده ... هر چی خودش قرآنوتفسیر می کنه قبول داره میگه خودم می تونم بهتر تفسیر کنم و میگه در حال نماز خوندن می تونیم حرف عادی بزنیم و چیزای دیگه اینا نمونش بود و ما هم خیلی نصیحتش می کردیم در حدی که پدرم عاقش کرد و ما هم بهش گفتیم که اگه بخواد به این حرفاش ادامه بده دیگه برادر خواهر نداره و ما رو فراموش کنه البته خیلی مرحله مرحله نصیحتش می کردیم دیگه دیدیم فایده نداره این کارو کردیم به نظر شما این روش درستیه باید باهاش ارتباط داشته باشیم یا نه؟خیلی براش دعا کردیم و نذر ونیاز کردیم ولی چیزی نشد ..رفتار درست باهاش چیه؟
------------------------
کاربران محترم مي‌توانيد در همين بحث و يا مباحث ديگر انجمن نيز شرکت داشته باشيد: https://btid.org/fa/forums
همچنين مي‌توانيد سوالات جديد خود را از طريق اين آدرس ارسال کنيد: https://btid.org/fa/node/add/forum
تمامي کاربران مي‌توانند با عضويت در سايت نظرات و سوالاتي که ارسال ميکنند را به عنوان يک رزومه فعاليتي براي خود محفوظ نگه‌دارند و به آن استناد کنند و همچنين در مرور زمان نظراتشان جهت نمايش، ديگر منتظر تاييد مسئولين انجمن نيز نباشد؛ براي عضويت در سايت به آدرس مقابل مراجعه فرمائيد: https://btid.org/fa/user/registe+635
رفتار برادرم خیلی تغییر کرده نمی دونیم چطور باهاش برخورد کنیم؟
13:36 - 1400/06/25
http://btid.org/node/183159
باسلام خدمت شما کاربر گرامی:
از اینکه به فکر برادرتون هستید و دوست دارید بهترین روش برای برخورد با او را انتخاب کنید بسیار خوشحالیم.
متاسفانه امروزه با باز شدن دروازه های اطلاعات به روی افکار خالی جامعه و نبودن ملاک ها و راهنما برای تشخیص دادن صحیح از اشتباه، آسیب های زیادی به اعتقادها و باور ها وارد می شود که گاهی با درست برخورد نکردن با این انحراف ها نه تنها کار به سمت درستی نرفته بلکه بدتر می شود.
در نوجوانان و جوانا بهترین راه برای تذکر دادن اشتباهات و انحرافتاشون همراهی کردنشون هست. و بدترین روش میتونه همین روش هایی باشه که شما داشتید یعنی نصیحت و یا تقابل و گارد.
ما وقتی جوان را طرد کنیم و یا از خودمون خسته کنیم مطمئنا به صلاح و درستی رو نمیاره و با ادامه این روش او هم بدتر میشه.
گاهی شخص میبینه که مورد توجه در خانه قرار نمیگیره و کسی حاضر نیست نظراتش را بشنوه و بهش اهمت نمیده، جذب فرد یا افراد و گروه های خاصی میشه و چون اونجا جایگاه ویژه ای براش تعریف میشه و بهش بها و ارزش میدن اون فضا را مورد دقت قرار میده و چون اون افکار و باورها تونسته هر چند کاذب و و گذرا خواسته هاش را براورده کنه و حسش را ارضا کنه، سعی میکنه بیاره داخل خونه و به رخ بکشه.
با هر بار گارد گرفتن اطرافیان بیشتر شروع میکنه دفاع کردن به دو دلیل:
هم به نوعی انتقام بگیره و بیشتر به رخ بکشه
هم سعی می کنه از خوبی هاش بگه و چون خیلی ازش نمیدونه و دونسته هاش هم سطحی هست سعی میکنه بیشتر بره طرفش و عمیق تر بهش بپردازه.
لذا تقابل شما و اینکه خواستید به صورت مستقیم قانعش کنید افکارش اشتباه هست خودش یه تراژدی بوده که نتونسته بهتون کمک کنه.
به محض برخورد با این افکار باید به فکر جلب توجه و جذبش می افتادید. به عنوان مثال پدر بزرگوارتون به جای عاق کردنش براش دعا می کرد و عاقبت به خیری برادرتون براش می شد یه الویت.
مطمئنا طرد کردن این افراد با ابزارهایی مثل اینکه دیگه برادر ما نیستی و فرزند ما نیستی و متعلق به این خونه نیستی شخص را به انحرافات بیشتر و خطرناک تری سوق میده.
اولین و اخرین گزینه برای شما جذب و توجه به ایشون هست. شنیدن سخنان و صحبت هاش و استقبال از بیان کردنشون و در یه محیطی ارام و با تسلط به مبانی اعتقادی و معارف دینی در جاهایی پاسخش را دادن و در نهایت حفظ احترام و ابراز علاقه و محبت به ایشون.
موفق باشید.