من 3 ساله که ازدواج کردم و الانم یه پسر یه ساله دارم.با کسی ازدواج کردم که هیچ شناختی در موردش نداشتم.بعد ازدواجم خیلی خوشحال بودم که با کسی ازدواج کرده بودم که خیلی دوسم داشت میرفت بیرون زود میخواست بیاد خونه که پیشم باشه ولی رفته رفته انگار دلشو زدم طوری شد که فقط بخاطر اینکه ناراحت نشم اومد خونه.تا وقتی که بچه به دنیا بیاد نسبتا خوب بود ولی از وقتی که بچه به دنیا اومد حتی دوس نداشت بیاد پیشم بشینه حتی همیشه بچه رو بهونه میکرد میگفت برو خونه مامانت اینا بمون.طوری شده بود که دیگه بهش شک میکردم که چرا نمیخواد من بیام خونه وقتی ام بهش میگفتم میگفت نمیخوام حوصله ات سر بره.الانم همیشه دوس داره خودش تنهایی بره بیرون وقتی میاد خونه اصلا حرف نمیزنه وقتیم بهش میگم چقد عوض شدی بهم میگه گشنه موندی چیزی کم داری دیگه میخوای چیکار کنم برات؟! با حرفاش خیلی منو میرنجونه.با این کاراش خیلی بهش بدبین شدم دیگه نمیتونم دوسش داشته باشم موندم چیکار کنم
سلام خسته نباشین ممنونم از راهنماییتون.در ج سوال شما باید بگم که درسته از وقتی که بچه به دنیا اومده خیلی مشغول بچه ام و طبیعتا مثل قبل همیشه نمیتونم به خودم برسم ولی خیلی بهش محبت میکنم فقط میخوام کاری کنم که خوشحال بشه ولی اون بقدری بی ذوق ج محبتامو میده که از محبتم بهش پشیمون میشم حتی موقعی که خیلی به خودم میرسم با اون موقعی که به خودم نرسیدم براش فرقی نمیکنه بعضی وقتا به خودم میگم بخاطر کی به خودم برسم واسه اون که فرقی نمیکنه.الان احساس میکنم از زنای چاق خوشش میاد وقتی با اون زنا ارتباط داره خیلی خوب باهاشون صحبت میکنه.خب من از اول لاغر بودم چیکار آخه میتونم بکنم؟میخواستم ببینم منظورتون از اینکه به رفتارهای همسرم زیاد حساس باشم چیه؟با این شرایط چه جوری میتونم براش یکنواخت نباشم؟
میدونین چیه عزیزم الان دیگه زمونه ای نیست که آقایون خیلی قدرشناس زحمات همسرشون در منزل باشن. من خودم خیلی سنتی فکر میکردم اما اینو به وضوح از خیلی از مردا و پسرای فامیل شندیم که توی مباحث خانوادگی گفتن ما دوست نداریم خانم بوی قورمه سبزی بده!!البته این مثل هست و در مثل هم همیشه مناغشه...اما کلا فکر نکن اگه تمام انرژیتو بزاری برای کار خونه و پخت و پز و غیره و در عوض به خودت نرسی پوستی شاداب نداشته باشی یا لباس مرتبی نپوشیده باشی،همسرت قدر بدونه و بگه خوب ایشون برای خونه زحمت کشیده!!!در همه چیز اعتدالو راعایت کن. اگه به خودت برسی ظاهری زیبا داشته باشی، سرحال و شاداب باشی ایشونم به سمت شما جذب میشه....الان چاق باشی میگن لاغر، لاغر باشی میگن چاق!!!خونه دار باشی میگن زن اجتماعی و شاغل، شاغل باشی میگن به خونه زندگی نمیرسه!! اما در کل زندگی یعنی گذشت و از همه بیشترم خانوما باید گذشت کنن.توام ناارحت نباش عزیزم.خوش بحالت که لاغری بدون عذاب وجدان هرچی دوست داری بخور:-)))))))))))))کمی ام چاق میشی.
گاهی وقتا بچه رو بزارین پیش مادرتون و یک ساعتی رو به باشگاه و شنا برین. برای خودتونم بسیار عالیه...
اما منظورم از کامنت قبل:منو ببخشید که انقدر رک میگم.اصلانم قصد ناراحت کردن یا بدبین کردن شمارو ندارم، اما وقتی همسرم به من اصرار کنه که برم خونه مادرم بخابم یا فک کنه تمام وظیفه همسریش به تامین مایحتاج مالی من خلاصه میشه و اندکی به محبتهای من عکس العمل نشون نده، کمی همسرمو تحت نظر میگرفتم. رفت و آمدش، تلفنهاش، محل کارش و قرار ملاقاتهاش...البته نه جوری که خودش متوجه بشه یا حساسیت ایجاد کنی چون این دردسرش بیشتره. با هیچکسم در این مورد مشورت نکن چون میشه یک کلاغ و چهل کلاغ....
سلام دوست عزیز
همسرتون بدون دلیل میخاد برین خونه مادرتون بمونین؟اونوقت چرا شما این مسئله رو جدی نمیگیرین؟عزیزم این تغیر ناگهانی همسرتون یا به دلیل اینه که شما زیاد سرگرم بچه شدین...یا اینکه مثل سابق محبت نمیکنین چون خسته این، ممکنه ظاهرتون عوض شده باشه یا به خوبی قبل به خودتون نرسین...اگه هیچکدوم از اینا نیست و مشکل مالی هم ندارین کمی بیشتر به رفتارهای همسرتون حساسیت نشون بدین...
پاسخ اجمالی:
1. همسرتان به شما علاقه داشته است، پس می‌بایست دید که چه چیزی سبب شده، این محبت کم شود.
2. این که بخواهیم سریعا ایشان را متهم نماییم که احتمالا ریگی به کفش دارد، هرچند راحت ترین کار ممکن است؛ منتها صحیح نمی‌باشد.
3. در عملکرد عاطفی خود دقت و تلاش بیشتری داشته باشید تا ان شاءالله محبت فراموش شده، جانی تازه پیدا نماید.
با سلام و تشکر از شما بابت اعتمادتان به کارگروه مشاوره «رهروان ولایت»؛
فرمودید: "با کسی ازدواج کردم که هیچ شناختی در موردش نداشتم"؛ منظورتان از عدم شناخت دقیقا چیست؟ اگر منظورتان شناخت به معنای حقیقی و به تمام زوایای اخلاقی و رفتاری ایشان باشد که باید عرض نمائیم این شناخت معمولا قبل از ازدواج برای هیچ کس ایجاد نمی‌شود! اما اگر منظورتان شناخت اجمالی است؛ متاسفانه این تقصیر از جانب خودتان بوده و می‌بایست در جلسات خواستگاری آن مسائلی که برای‌تان مهم می‌بود را جویا می‌شدید تا حداقل برای خودتان اتمام حجتی را ایجاد می‌کردید.
فرمودید: "خیلی دوستم داشت میرفت بیرون زود میخواست بیاد خونه که پیشم باشه؛ ولی از وقتی که بچه به دنیا اومد حتی دوس نداشت بیاد پیشم بشینه"؛ چیزی که به نظر می‌رسد این می‌باشد که همسرتان به شما علاقه‌مند بوده؛ اما سوال اینجا است که چرا محبت ایشان به شما، خصوصا بعد از به دنیا آمدن فرزندتان کاهش پیدا کرده؟!
آیا شما واقعا به وظیفه همسری خود درست عمل نمودید؟!
آیا زمانی که در کانون توجّه ایشان بودید، محبت ایشان را به بهترین نحو ممکن پاسخ می‌دادید؟!
راحت‌ترین کار این است که اکنون همسرتان را که از مباحث ما بی‌اطلاع بوده و هیچ راه دفاعی ندارد را متّهم نمائیم و بگوئیم شاید ریگی به کفش دارد! اما این حکم، صحیح نیست و ممکن است با این تهمت، ماجرا را از این که هست پیچیده‌تر نمائیم و آخرت خود را نیز نابود کنیم.
رسول خدا(صلىاللهعلیهوآله) فرمودند: «مَن بَهَتَ مؤمنا أو مؤمنه أو قالَ فیهِ ما لیسَ فیهِ أقامَهُ اللّهُ تعالى یومَ القیامه على تَلٍّ مِن نارٍ حتّى یخرُجَ مِمّا قالَهُ فیهِ[1] هر فردی بـه مـرد یــا زن مؤمن بهتانی زند یا درباره او چیزى بگوید كه حقیقت ندارد خـداوند در روز رستاخیز او را بـر تلّى از آتش نگه دارد تا از حرف خود درباره او برگردد»
لذا پیشنهاد میکنم ابتدا رفتار خود را یک بررسی کامل داشته باشید و ببینید آنچه در زنده نگاه داشتن این عشق، لازم است را درست انجام داده‌اید؟!
توجه داشته باشید که بهبود ویژگی‌های رفتاری و اخلاقی، یكی از روش‌های مفید برای جلوگیری از كمرنگ شدن عشق و علاقه می‌باشد. اگر سعی نمائید كه هر روز صفات و ویژگی های مناسبی از خودتان نشان دهید، یقینا هرگز برای همسرتان یكنواخت و خسته كننده نمی‌شوید؛ اما اگر دارای یك شخصیت ثابت و بدون تغییری بوده باشید، قطعا بعد از مدتی برای همسرتان خسته كننده خواهید شد.
سعی بفرمائید به موضوعاتی كه برای همسرتان اهمیت دارد، توجه زیادی داشته و برایشان عشق و احترام ویژه‌ای قائل باشید.
در این رابطه اگر بازهم مطلبی باشد در خدمت خواهم بود.
امیدوارم خوشبخت باشید.
----------------------------------------------------------
پی‌نوشت:
[1]. شیخ حر عاملی، وسائل الشیعه، ج12، ص288، ناشر: مؤسسه آل البیت علیهم السلام، چاپ اول