زود رنج شدم

08:14 - 1401/04/07

سلام من ۱۴ سالمه خیلی زود عصبانی میشم حتی کوچکترین حرف ها هم اذیتم میکنه و خیلی بد اخلاقی میکنم میدونم ماله بلوغه اما همه میگن اگه از الان خودتو درست نکنی این اخلاقت همیشه برات میمونه اما نمیدونم چجوری خودمو اصلاح کنم

----------------
کاربران محترم مي‌توانيد در همين بحث و يا مباحث ديگر انجمن نيز شرکت داشته باشيد: https://btid.org/fa/forums
همچنين مي‌توانيد سوالات جديد خود را از طريق اين آدرس ارسال کنيد: https://btid.org/fa/node/add/forum
تمامي کاربران مي‌توانند با عضويت در سايت نظرات و سوالاتي که ارسال ميکنند را به عنوان يک رزومه فعاليتي براي خود محفوظ نگه‌دارند و به آن استناد کنند و همچنين در مرور زمان نظراتشان جهت نمايش، ديگر منتظر تاييد مسئولين انجمن نيز نباشد؛ براي عضويت در سايت به آدرس مقابل مراجعه فرمائيد:  https://btid.org/fa/user/register

http://btid.org/node/212866
تصویر روئین تن مهدی

سلام خدمت شما کاربر گرامی

ضمن تشکر از اعتماد شما به مجموعه و تبریک به شما از اینکه در  آستانه ورود به بهشت تکلیف هستید. از این بابت میگم «بهشت» چون کسی که حس کنه در این دنیا به حال خودش واگذاشته شده و خودش رو در قبال خدا و خود و دیگران بی تکلیف و بی مسولیت بدونه، دچار پوچی و سردرگمی میشه و از لذتهای واقعی زندگی محروم خواهد شد.

زودرنجی و کم حوصلگی از تبعات دوران نوجوانی است که اگر بتوانید این دوران رو مدیریت کنید به تدریج تا سن 24 سالگی از این تبعات کاسته شده تا اینکه به ثبات میرسه.

یکی از خصوصیاتی که در دوران نوجوانی نمود پیدا می کند سعی برای تحصیل استقلال و حس بزرگی، و همچنین انزوا و گوشه گیری که ناشی از درونگرایی نوجوان برای پیدا کردن خود و موقعیت و شخصیت اجتماعی خود است.

همین خصوصیات و پدیده های در حال رشد است که نوجوان رو دچار زودرنجی و کم حوصلگی می کند. لذا نوجووان نباید فکر کند که این عارضه ناشی از یک مشکل درونی است. خیر، طبیعی است و از عوارض رشد است.

نوجوون چون به دنبال حس بزرگی و استقلال است از امر و نهی و در محدودیت واقع شدن از جانب دیگران رنجیده خاطر می شود. نوجوان از اینکه در درون خود مشغول کنکاش و کلنجار برای شناختن و پیدا کردن خود است و انرژی و توجه وافری رو در این حیطه صرف می کند، از وارد شدن عامل دیگری نظیر تحت کنترل بودن از جانب بزرگسالان، ناخرسند خواهد بود.

نوجووان چون حس بزرگی می کند توقع دارد که دیگران خواسته های او رو تامین کنند، و چون بعضا والدین نمی توانند توقعاتش رو بجا بیاورند دلخور شده و از درون دچار تعارض خواهد شد (اینکه من بزرگ شدم پس چرا دیگران به من توجهی نمی کنن)، نوجوان چون حس استقلال و حس شخصیت اجتماعی برای خود قائل است، از اینکه کسی به او ایراد و نقدی وارد کنه، با یک اشتباه محاسباتی فکر می کنه که شخصیت او مورد خدشه واقع شده لذا دچار رنجش خواهد شد. با کوچکترین مساله ای، دچار تنش خواهد شد. نوجووان چون تا حدودی خودش رو از عیب و نقص مبرا می دونه، نقد پذیر نیست. احیانا به اشتباه، خودش رو مرکز توبیخات و انتقادات دیگران می بیند، و تا حدودی با نگرش منفی که به اطرفیان خود دارد، حس تنهایی به او دست خواهد داد.

برای تعدیلِ فرایندِ رسیدن به ثبات و همچنین متعادل شدن تبعاتی چون زودرنجی راهکارهای ذیل پیشنهاد میشه:

1- نقاط مثبت و منفی خودتون رو بهتر بشناسید، استعدادهای خودتون رو لیست کنید، خوداگاهی نسبت به استعدادهای خود، باعث افزایش اعتماد به نفستون خواهد شد. بپذیرید که ایراداتی دارید که باید اصلاح شود (حال چه با کنکاش خودتون چه با تذکر خیرخواهانه دیگران)

2- انتظارات خودتون رو از نزدیکان و بخصوص والدین متعادل کنید، توقعات شما به همراه قوه تامل باشه ، نه به همراه احساسات! واقع بین باشید نه بر اساس جوّ موجود و دیدن همسالان

3- به این نکته توجه داشته باشید که بزرگسالان بخصوص والدین از شما بزرگترند، و از تجربیات بیشتری نسبت به شما برخوردارند، لذا به تجربیات والدین که احیانا در قالب امر و نهی هستند احترام بگذارید. به عنصر "تجربه" به دید یک گنج نگاه کنید که چه بسا افراد عمری رو برای پیدا کردن اون هزینه کرده اند. این پیشفرض که دیگران خیر شما رو می خواهند باعث میشود که دید مثبتی به دیگران داشته باشید، دیگران رو نه مانعی بر سر راه، بلکه یاوری در مسیر خواهید دید. از همین خاطر بعضی سختگیریهایی که تا الان به دید بد نگاه می کردید به فال نیک خواهید گرفت.نه تنها رنجیده نخواهید شد بلکه شاکر خواهید بود.

4- با تحصیل انرژی مثبت، خودتون رو از حصار منفی رها کنید. به دید و بازدید برید. با قوم و خویشان خود صله رحم کنید. بخشی از تشکل شخصیتی شما در این فضاها اتفاق می افته، بخاطر همین در این فضاها احساس خرسندی خواهید کرد. به دیگران خوبی کنید تا حالتون خوب بشه، به والدین خود احترام بگذارید، دست مامان و باباتون رو ببوسید، خودتون رو بشکنید و خودتون رو هزینه اونها بکنید، مطمئن باشید از درون شادمان خواهید شد.

5- اطلاع از تبعات زود رنجی که باعث انزوا و از دست دادن پشتیبانی اجتماعی خواهد شد، تا حدودی می تونه به لحاظ شناختی شما رو کنترل کنه

6- در آخر،روح شما برای تعالی بسیار مستعد هست. توجه به معنویت و ارتباط عاشقانه با خدا، روح شما رو بزرگ خواهد کرد، به خودشناسی زودهنگام دست پیدا خواهید کرد، آستانه تحمل شما بالاتر خواهد رفت. چون با خودشناسی و این ارتباط معنوی، ضمن تحصیل آرامش، به ارزش پنهان درونی خودتون بهتر واقف خواهید شد و ارزش وجودی خودتون رو هزینه مسائل ناچیز و موقتی نخواهید کرد.

برنامه ای برای خودشناسی داشته باشید و با این هدف، از معنای زندگی، لذت عمیق ببرید.

اگر باز هم می بینید که این بحث نیاز به مکاتبه بیشتری هست در همین صفحه با ما در ارتباط باشید.

 

موفق باشید