14:55 - 1393/04/08
ستایش می کنم خداوند را،برای تکمیل نعمت های او و تسلیم بودن برابر بزرگی او و ایمن ماندن از نافرمانی او.و در رفع نیازها از او یاری می طلبم؛زیرا آنکس را که خدا هدایت کند،هرگز گمرا نگردد،و آن را که خدا دشمن دارد،هرگز نجات نیابد و هر آنکس را که خداوند بی نیاز گرداند،نیازمند نخواهد شد.
پس ستایش خداوند گرانسنگ ترین چیز است و برترین گنجی است که ارزش ذخیره شدن دارد،و گواهی می دهم که جز خدای یکتای بی شریک معبودی نیست،شهادتی که اخلاص آن آزموده و پاکی و خلوص آن را باور داریم و تا زنده ایم بر این باور استواریم،و آن را برای صحنه های هولناک روز قیامت ذخیره می کنیم،زیرا شهادت به یگانگی خدا،نشانه استواری ایمان،بازکننده درهای احسان،مایه خشنودی خدای رحمان و دور کننده شیطان است.
خطبه 2 نهج البلاغه
انجمنها:
http://btid.org/node/32201
حمد باد خداوندى را كه سخنوران در ثنايش فرو مانند و شمارندگان از شمارش نعمتهايش عاجز آيند و كوشندگان هر چه كوشند ، حق نعمتش را آنسان كه شايسته اوست ، ادا كردن نتوانند . خداوندى ، كه انديشههاى دور پرواز او را درك نكنند و زيركان تيزهوش ، به عمق جلال و جبروت او نرسند . خداوندى كه فراخناى صفاتش را نه حدّى است و نه نهايتى و وصف جلال و جمال او را سخنى درخور نتوان يافت ، كه در زمان نگنجد و مدت نپذيرد . آفريدگان را به قدرت خويش بيافريد و بادهاى باران زاى را بپراكند تا بشارت باران رحمت او دهند و به صخرههاى كوهساران ، زمينش را از لرزش بازداشت .
فرازي از خطبه اول نهج البلاغه