سوال اخلاقی: وظیفه ما چی هست بگیم یا نگیم؟

سلام و عرض ادب؛ از اینکه به مجموعه ما اعتماد کردید و توفیق همراهی با شما رو داریم، خوشحالیم و امیدوارم نکاتی که خدمت شما عرض می شود با دقت مطالعه بفرمایید و چنانچه نیاز به مشاوره بیشتر داشتید می توانید مجددا با ما مکاتبه داشته باشید.

قبل از پاسخ به سوالتان لازم می دانم دو چیز را که در سوال شما مشهود است تحسین کنم : یکی دغدغه مندی شما نسبت به مسائل شرعی و مسائل مذهبی و دیگری اینکه در این مورد مشورت کردید و دنبال راهکار صحیح و اصولی برای تاثیر گزاری همراه با رعایت ادب و احترام هستید.

در مورو این سوال باید به دو جهت توجه شود : 

۱. اینکه وظیفه شرعی شما در این مورد چیست ؟

۲.در صورت لزوم‌ با چه روشی تذکر انجام شود؟

در مورد سوال اول به این استفتا توجه فرمایید: 

سوال:  اگر فردی وضو یا نمازش را اشتباه بجا می آورد آیا واجب است به او تذکر داده شود؟

پاسخ : اشخاصی که جاهل به احکام می باشند باید به آنها تذکر داده شود اما اشخاصی که حکم را می دانند اما در تشخیص موضوع دچار اشتباه شده اند و جاهل به موضوع هستند لازم نیست به آنها تذکر داده شود، هر چند تذکر دادن کار مناسبی است.

اما در مورد سوال دوم که مد نظر شما است: 

به‌طور کلی همیشه اگر تذکر با لحنی نرم و با محبت باشد تاثیرگزار است و همه افراد خصوصا کسانی که خودشان نسبت به انجام صحیح تکالیف شرعی دغدغه دارند از تذکر مودبانه استقبال می کنند. 

برای مثال این داستان قابل توجه است که شهید مطهری رحمه الله در جلد دوم کتاب داستان راستان نقل می کنند: 

مردي مشغول وضو بود ، اما طرز صحيح وضو گرفتن را نمي دانست . امام حسن و امام حسين علیهما السلام در آن هنگام طفل بودند ، وضو گرفتن پيرمرد را ديدند . جاي ترديد نبود ، تعليم مسائل و ارشاد جاهل واجب است ، بايد وضوي صحيح را به پيرمرد ياد داد ، اما اگر مستقيما به او گفته شود وضوي تو صحيح نيست ، گذشته از اينكه موجب رنجش خاطر او مي شود ، براي هميشه خاطره تلخي از وضو خواهد داشت . بعلاوه از كجا كه او اين تذكر را براي خود تحقير تلقي نكند ، و يكباره روي دنده لجبازي نيفتد و هيچ وقت زير بار نرود . اين دو طفل انديشيدند تا به طور غير مستقيم او را متذكر كنند . در ابتدا با يكديگر به مباحثه پرداختند ، و پيرمرد مي شنيد . يكي گفت : " وضوي من از وضوي تو كاملتر است " . ديگري گفت : " وضوي من از وضوي تو كاملتر است " . بعد توافق كردند كه در حضور پيرمرد هر دو نفر وضو بگيرند و پيرمرد حكميت كند . هر دو طبق قرار عمل كردند و هر دو نفر وضوي صحيح و كاملي جلو چشم پيرمرد گرفتند . پيرمرد تازه متوجه شد كه وضوي صحيح چگونه است .

و به فراست مقصود اصلي دو طفل را دريافت و سخت تحت تأثير محبت بي شائبه و هوش و فطانت آنها قرار گرفت . گفت : " وضوي شما صحيح و كامل است . من پيرمرد نادان هنوز وضو ساختن را نمي دانم . به حكم محبتي كه بر امت جد خود داريد ، مرا متنبه ساختيد . متشكرم "

این داستان در کتاب شریف بحار الانوار ، جلد 10 ، صفحه . 89 نقل شده است.

برای مشاوره بیشتر میتوانید با ما مکاتبه کنید. 

همیشه موفق باشید.