سلام
یکی از دوستانم زیاد مقید به بعضی اصول مذهبی و اعتقادی نیست چندی پیش برای امر به معروف ایشان با هم دچار اختلاف و حتی بگو و مگو شدیم و متاسفانه یه مقدار درگیر شدیم توی این درگیری گردنبند طلای دوستم پاره شد و من که دیدم افتاد زمین چون نفهمه و ناراحت نشه سریع برداشتم توی جیبم گذاشتم تا سر یه فرصت خوب بهش بدم اما حالا نمیدونم چجوری بهش بدم حتی از من پرسید که ندیدمش نتونستم راستشو بگم گفتم نه ندیدم میدونم اون گردنبند براش هم مالی ارزش داره هم یادگار پدر خدا بیامرزش و معنوی ارزش داره
به نظر شما امر به معروف من که جز واجبات درست بوده و تونستم وظیفه شرعی انجام بدم و ابا این دروغ ندیدن گردنبند و خسارت به این شخص از اجر من کم نمیکنه و حالا چه راهی شما جلوی پای من میزارید برای برگردونون گردنبند
----------------
کاربران محترم مي‌توانيد در همين بحث و يا مباحث ديگر انجمن نيز شرکت داشته باشيد: https://btid.org/fa/forums
همچنين مي‌توانيد سوالات جديد خود را از طريق اين آدرس ارسال کنيد: https://btid.org/fa/node/add/forum
تمامي کاربران مي‌توانند با عضويت در سايت نظرات و سوالاتي که ارسال ميکنند را به عنوان يک رزومه فعاليتي براي خود محفوظ نگه‌دارند و به آن استناد کنند و همچنين در مرور زمان نظراتشان جهت نمايش، ديگر منتظر تاييد مسئولين انجمن نيز نباشد؛ براي عضويت در سايت به آدرس مقابل مراجعه فرمائيد: https://btid.org/fa/user/register
سلام خدمت شما کاربر گرامی
ضمن تشکر از حسن اعتماد و نظر شما به مجموعه
درسته که دغدغه شما برای اصلاح رفتار و عقاید دوستتون قابل تمجید است اما راه و روش دعوت به خیر و صلاح از این دغدغه خیلی مهمتره، چون نسنجیده عمل کردن گاهی موجب زدگی میشه نه تنها چیزی اصلاح نمیشه بلکه روابط شما رو مکدر می کنه . به نظر شما این طور برخورد کردن نتیجه ای داشت؟ از اینکه مشاجره ای حاصل شده معلوم هست که در جایی درست عمل نکردید، یا لحن تند داشتید یا در جایی محتوایی برای دفاع نداشتید که برای جبران از مشاجره و درگیری کمک گرفتید یا اینکه اصرار داشتید که حتما طرف مقابل حرف شما رو بپذیره تا خودتون رو پیروز میدان بحساب بیارد.
در این مورد باید گفت که مسئولیت شما از پیامبر ص بالاتر نیست. خدا به پیامبر میفرماید وظیفه تو در امور عقیدتی و عبادی شخصی افراد فقط ابلاغ است. امر به معروف اگر با زبان نیکو و با دلیل و منطق قوی همراه باشه، بهتر و زودتر میشه به نتیجه رسید. با این حال اگر شخص نپذیرفت نیازی به برخورد فیزیکی نیست، اون هم نسبت به یک امر نظری که طرف عملاً و در ملأ عام یک منکر یا فسق علنی انجام نداده که لازم باشه ورود کنید. کما اینکه خود شما اذعان به نسنجیده بودن این رفتار کردید و از تعبیر «متاسفانه» استفاده کردید. شاید اگر بتونید مساله عقیدتی و مذهبی رو به طور واضح بفرمایید بهتر بتونیم کمک کار شما باشیم. یا اینکه سایت یا کانال ما رو به ایشون معرفی کنید. امر به معروف کردن به روش صحیح هر چند فضیلت هست و ثواب داره، اما از اون طرف هم دروغگویی و عدم صداقت با خود و دیگران باز هم تبعات خودش رو داره و لازم است استغفار کنید. هر چند در اون لحظه شاید بی اختیار و از روی دستپاچگی چنین دروغی گفته اید.
اما در مورد سوال دوم
بهترین راه همون صداقت به ضمیمه یک عذرخواهی است. حدیث داریم که می فرماید «النجاه فی الصدق؛ پیروزی و رستگاری در صداقت است» با خودتون رو راست باشید. حتی برای اینکه دروغ گفتید هم می تونید عذر بیارید که "دستپاچه شدم و چون نخواستم ناراحت بشی اینطور بهت گفتم». دوست شما از صداقت شما خوشش میاد و استقبال خواهد کرد.
ظاهرا از اینکه این گردنبند پاره شده شما ضامن خسارت هستید. لازم هست گردنبند رو تعمیر کنید، حتی این پاره شدن و تعمیر رو به ایشون گزارش بدید.
این راهکار که با صداقت شما تامین میشه به طور کامل وجدان و آرامش شما رو به همراه خواهد داشت. نترسید، ترس از این مواجهه از خود مواجهه با دوستتون بسیار بزرگ تر است، پس سعی کنید برای خودتون هیولا نسازید. فقط به آرامش وجدانی که نصیبتون میشه فکر کنید
اگر باز هم نتونستید بر این راهکار فائق بیایید و نتونستید بر ترس خود غالب بشید، ضمن اینکه گردنبند رو تعمیر می کنید، در محل نزاع و مشاجره روی زمین بندازید، و اون رو بردارید. بعد به دوستتون بگید «بعد از اینکه گفتی گردنبندم گم شده، رفتم محل دعوا و روی زمین دیدمش، البته پاره شده بود و تعمیرش کردم» طوری باشه که دروغ نشه
موفق باشید