سلام وقتتون بخیر
شخصی بود درمورد امر خیری از همون ابتدا بعد تحقیق و برسی و تایدش. نهایتا برای بر طرف کردن عدم شک خودش با استخاره این مسیر رو شروع کرده و جوابی که گرفته:
داشتن سختی در مسیر و نتیجه و عاقبت بسیار خوب برای اینکار بعد سختی تلاشش بوده.
ازون زمان تمام درخواست ها و اتفاقات زیادی افتاده موجب تاید بی شک این مسیر براشون و همه شده بود. و حتی این مسئله از جانت همراهات و اشناها و افراد دخیل هم برسی شده و هیچ وقت کوچیک ترین نظر منفی از باب پاسخی که از خدا و ائمه درخواست کرد ندیدن.
چندی پیش تمامی مشکلات پیش رو حل شده و قرار بود وارد نتیجه اینکار بشن دقیقا همون زمان ناگهان ساز مخالفت زده و ادعای ایشون و دلیل اصلی هم اینه که چند شب پیش از خدا خواست تا جواب بده و خدا بهش جواب منفق داده به هر صورتی یا از جانب امام زمان.
به نظرتون این گمراهی از طرف خدا نیست؟ چون با این فکر و عمل دچار ضایع شدن و باعث ناراحتی افرادی شده و خب شکستن دل از جانب خدا حق الناس تلقی شده. ایا این گمراهی خدا برای این شخص هست؟
چون تا قبلش کلی میگیر بودن و اصلا توجهی نداشتن
و این تصمیم و قضاوت هم تماما یک جانبه انجام شده و تمام عهد و قول هایی که داده بودن هم زیر پا گذاشتن و میگن اشتباه کردن و بدون مشورت و فقط برا چیزی ک نمیدونم چیه و ادعا دارن از جانب خدا و امام زمانه
ایا اینو گمراهی میدونید یا واقعا حرفشون درسته و این هدایته؟
----------------
کاربران محترم مي‌توانيد در همين بحث و يا مباحث ديگر انجمن نيز شرکت داشته باشيد: https://btid.org/fa/forums
همچنين مي‌توانيد سوالات جديد خود را از طريق اين آدرس ارسال کنيد: https://btid.org/fa/node/add/forum
تمامي کاربران مي‌توانند با عضويت در سايت نظرات و سوالاتي که ارسال ميکنند را به عنوان يک رزومه فعاليتي براي خود محفوظ نگه‌دارند و به آن استناد کنند و همچنين در مرور زمان نظراتشان جهت نمايش، ديگر منتظر تاييد مسئولين انجمن نيز نباشد؛ براي عضويت در سايت به آدرس مقابل مراجعه فرمائيد: https://btid.org/fa/user/register
با سلام خدمت شما کاربر محترم:
باید توجه داشته باشید که گفته کسی که استخاره می‌کند را هیچ‌گاه نمی‌توان به خدا نسبت داده و گفت حرف خدا چنین است.
مگر اینکه شخص استخاره کننده معصوم بوده یا از اولیاء الهی باشد که به دلیل طهارت قلبی اراده الهی به ایشان الهام شود.
همچنین کسی غیر از معصوم نمی‌تواند بگوید خداوند چنین چیزی را به من الهام نموده، زیرا چه‌بسا شخص گرفتار القائات شیطانی بوده و تصور کرده فلان مسأله را مثلاً خداوند به او القاء کرده است. همچنین در زمان غیبت امام زمان علیه‌السلام هیچ‌کسی نمی‌تواند ادعای الهام یا دستور گرفتن از امام را بنماید، و کسی که چنین ادعایی بنماید یا دروغ می‌گوید، یا به دلیل القائات شیطانی دچار توهم شده است.
مگر اینکه شخص از اولیای الهی باشد و امام را به چشم ببیند و ایشان چیزی به او بفرمایند و ما به صدق او یقین داشته باشیم. البته این افراد نیز معمولاً زبانشان بسته است و چنین اسراری را جز برای خواص بازگو نمی‌کنند.
درنتیجه نه آن مضمون استخاره اول را می‌توان به خدا نسبت داد که خداوند فرموده چنین کاری انجام شود و نه آن الهامی را که شخص به خدا و امام زمان علیه‌السلام نسبت می‌دهد، می‌توان صحیح دانست و گفت خداوند به او چنین الهام کرده و یا امام زمان چنین فرمودند.