سوال اعتقادی: دشمن بودن خدا به چه معناست؟

با سلام و عرض ادب خدمت شما کاربر محترم

یک بار دیگر به روایت دقت کنید: «اِنَّ اللهَ عَزَّوَجَلَّ لَیبْغِضُ الْعَبْدَ النَوّامَ، اِنَّ اللهَ یبْغِضُ الْعَبْدَ الفارِغَ»؛[من‌لایحضر، ج3، ص169] «خداوند دشمن بنده‌ای است که زیاد می‌خوابد و بیکار است». در این روایت از کلمه «بُغض» استفاده شده است، نه از کلمه «عَدُو» که به معنای دشمنی است.

دشمن به کسی  گفته می‌شود که با اعتقادات دیگری یا دیگران، مخالفت کامل دارد و می‌خواهد که او را از میان بردارد. معادل کلمه «دشمن» در عربی، کلمه «عدو» است؛ ولی در روایت از کلمه «بغض» استقاده شده و این کلمه به معنای کینه است؛ هر چند گاهی به معنای دشمنی نیز به کار می‌رود.

از سویی «بغض» یک نوع صفت نفسانی است که ضد محبت است و هنگامی که شدت پیدا کند و به مرحله عمل برسد، به آن «عداوت و دشمنی» گفته می‌شود.[التحقيق، ج‏1، ص306] پس گاهی بغض به معنای دشمنی به کار می‌رود.

بغض در این روایت 
در این روایت از کلمه «بغض» استفاده شده است و بغض نیز دارای مراحل مختلف بوده و شدت و ضعف دارد؛ بنابراین کسی که زیاد می‌خوابد، حالت رخوت و سستی در او زیاد می‌شود و همین امر به مرور زمان شیطان را بر انسان مسلط می‌کند و کم‌کم محبت نسبت به خوبی‌ها را از دست می‌دهد و او را در انجام اعمال صالح سست و ضعیف می‌کند و بدین سبب محبت خدا کمتر شامل حالش می‌شود.

بی‌شک خداوند بین بغض نسبت به امیرالمؤمنین علیه‌السلام و بغضی که در زیاد خوابیدن حاصل می‌شود، تفاوت می‌گذارد؛ پس هرگز کسی که زیاد خواب می‌رود، با کسی که بغض نسبت به امیرالمؤمنین علیه‌السلام دارد، یکی نخواهد بود.

دشمنی با خداوند به چند چیز محقق می‌شود: 
یک. قبول نداشتن خدا و انکار اصل وجود خداوند؛ 
دو. عمل نکردن به دستورات خدا؛ زیرا کسی که به دستورات خدا عمل نمی‌کند، گویا اعلام دشمنی با خداوند را دارد؛
سه. دوستی با دشمنان خدا نیز یکی از مواردی است که انسان اعلام دشمنی با خدا می‎‌کند؛ 
چهار. دشمنی با دوستان خدا، با پیامبران و امامان معصوم علیهم‌السلام، نیز دشمنی با خدا به حساب می‌آید؛
پنج. انجام برخی از اعمال حرام، مانند شرابخواری.  

هر گناهی که انسان انجام می‌دهد، مرتبه‌ای از محبت خدا را از دست می‌دهد و به همان اندازه بغض دریافت می‌کند؛ زیرا این دو مانند دو کفه ترازو عمل می‌کنند.

موفق باشید.