سوال اعتقادی: مگه خداعادل نیست؟؟؟

با عرض سلام مجدد خدمت شما
می‌دانید که بر اساسِ روایات معصومین علیهم‌السلام خداوند انسان را به این دنیا آورد و او را از ابتدای حیات در رنج و سختی قرار داد تا بدین وسیله به بنده بودن و احتیاج خود پی ببرد. برای همین وقتی شخصی از امام‌صادق علیه‌السلام درباره اینکه چرا خداوند انسان‌ها را پس‌از آن همه قرب به دنیا آورد و در مشکلات آن غرق نمود سؤال کرد، حضرت در جوابش این‌چنین فرمودند:
«زیرا خداوند می‌دانست که اگر ارواح با همان شرافت و مقام عالی که دارند، باقی بمانند، اکثرشان ادعای ربوبیت می‌نمایند؛ پس به خاطر رحمتی که نسبت به آنان داشت، ارواح آن‌ها را در بدن‌ها قرارداده و برخی را به برخی محتاج نمود و بعضی را به بعضی وابسته کرد و آن‌ها را در مراتب مختلفی آفرید ... و آن‌ها را محتاج به طلب معیشت و احتیاجات زندگی نمود تا بفهمند که بنده و محتاج هستند و مخلوق خدایند و بدین‌وسیله به عبادت او رو آورده و با اختیار خود به نعمت‌های بهشتی برسند». [شیخ صدوق، التوحید، جامعه مدرسین، ص403، با تلخیص و تصرف.]

بنابراین هر انسانی از بدو کودکی در مشکلات و سختی‌ها آفریده شده تا مراحل رشد و کمال را در ضمنِ گذراندن این مشکلات طی نماید. این قاعده کلی شاملِ حال تمام انسان‌ها می‌شود، حتی کسانی که پدر و مادرهایشان معصوم بوده و هیچ گناهی از آن‌ها سر نزده باشد. شما می‌بینید که فرزندانِ امیرالمومنین و حضرت زهرا سلام‌الله‌علیهما از همان ابتدا با سختی‌ها و مشکلات دست و پنجه نرم می‌کردند. 

پس قاعده بلا و مشکلات یک قاعده کلی است که شامل همه افراد بشر می‌شود. پس هرکدام از آنها در طول زندگی خود به انحاء گوناگونی دچار مشکل می‌شوند و به قول معروف دیر و زود و کم و زیاد دارد؛ ولی سوخت و سوز ندارد.

با این مقدمه به سراغ بچه‌ای که دچار مصیبت و بلا می‌شود می‌رویم. به این بچه اگر توجه کنید، بر فرض که پدر و مادرش هم دچار گناه نمی‌شدند، او در طول زندگی و برای رشد و به جهت بافت بلاگونه‌ای که دنیا دارد، باید دچارِ بلا و مصیبت می‌شد؛ اما چون والدینش دچار گناه شدند، این بلا برای او در سنین کودکی رخ داد تا در ضمنِ مصلحتی که این بلا برای خودِ او دارد، پدر و مادرش نیز با ناراحتی و رنجی که از مصیبت او می‌برند، از گناهشان در همین دنیا پاک شده و از رنج و عذاب اخروی در امان بمانند. 

درنتیجه اصل بلا برای آن کودک به جهت گناه پدر و مادر نیست، تا بگوییم چرا او باید تاوان عمل دیگران را پس بدهد؛ بلکه بلا برای او، امری است که ذات دنیا و ماهیت آن به جهت مصالح و مقتضیاتِ خود اقتضا نموده است و اگر پدر و مادرش هم مرتکبِ گناه نمی‌شدند، او به‌ همین صورت یا به صورتی دیگر در زندگی خود دچار بلا و مصیبت می‌شد. به عبارتی بلا برای کودک حتمی بوده است اما اینکه او به این صورت خاص بلا ببیند ممکن است در اثر عمل پدر و مادر باشد که همانگونه که گفته شد با یک تیر و دو نشان است.

البته آنچه گفته شد به قوت خود باقی است. این بچه در قبالِ مصیبتی که متحمل شده هم در دنیا و هم در آخرت، خیرات بسیاری را دریافت می‌کند و این بلا سبب می‌شود تا از بسیاری از بلاهای دیگر دنیوی و اخروی در امان بماند. به‌تعبیری آنچه در قبال آن به دست می‌آورد با آنچه از دست می‌دهد قابل قیاس نیستند.

علاوه بر این آن گونه که برخی نقل می‌کنند، بعضی از کسانی که در ضمنِ تجربه‌های نزدیک به مرگ، عوالم قبل از دنیا را دیده‌اند، گفته‌اند که انسان‌ها قبل از آمدن به دنیا، مشکلاتی که با آن مواجه می‌شوند و اثراتی که آن مشکلات برایشان دارد را دیده‌اند و با اختیار خود آن را انتخاب نموده‌اند. مثلاً به کسی گفته‌اند که تو از کودکی فلج خواهی بود؛ ولی چون فلج تو باعث می‌شود که گناهان پدر و مادرت آمرزیده شده و افراد زیادی با محبت کردن به تو به ثواب برسند، در ازای تحمل این مصیبت در دنیا و آخرت برای تو چنین چیزهایی را در نظر گرفته‌ایم. او با علم به این مساله، خودش انتخاب می‌کند که از کودکی دچار مریضی و فلج باشد.

امیدواریم که با تکمله پاسخ قانع شده باشید.