سوال اعتقادی: چرا دردنیا هرچی مشکل وبیماری وگرفتاری هست برای انسانهای ضعیف وفقیر هست؟؟؟

با عرض سلام و ادب خدمت شما

قبل از بیانِ پاسخ اول لازم است عرض کنیم، این فرموده شما کلیت ندارد. ما عموماً از زندگی دیگران خبر نداریم. گاهی افراد ثروتمند مشکلاتی دارند که اگر آن مشکلات را به فقرا بدهند حاضر نیستند آن را تحمل کنند. برخی از آنها مشکلات روانی و درگیری‌های شدید فکری دارند که از شدت آن شب‌ها نمی‌توانند بخوابند. برخی درگیر بیماری خود یا اعضای خانواده خود هستند. برخی گرفتار بی‌مهری و عدم محبت در خانواده و جدایی اعضای خانواده از یکدیگر می‌باشند. برخی گرفتار خیانت اطرافیان به خود هستند. برخی به جهت جنایاتی که مرتکب شده‌اند، دائما در حالت ترس و خوف به سر می‌برند و از مرگ یا محاکمه در هراسند و از این قبیل مشکلات که در بین افراد ثروتمند و متمکن کم نیست. معروف است که می‌گویند: آواز دهل شنیدن از دور خوش است.

با توجه به این مقدمه با ذکر دو نکته پاسخ حضرت‌عالی را عرض می‌کنیم:

1. انسان‌ها در دنیا در هر حالتی که به سر می‌برند، دائماً در حالِ امتحان هستند. برخی با فقر و سختی امتحان می‌شوند و برخی با ثروت و مکنت. خداوند در قرآن می‌فرماید: «انسان وقتی پروردگارش او را آزمایش می‌کند و به او نعمت داده و او را اکرام می‌کند، می‌گوید: خدا مرا اکرام کرده و اما وقتی او را آزمایش می‌کند و روزی را بر او تنگ می‌گیرد، می‌گوید: خدا به من اهانت کرده».[فجر: 15 و 16] خداوند در مقام انکار این دو حالت انسان می‌فرماید: نه آن نعمت دادن اکرام بود و نه این تنگ گرفتنِ روزی، اهانت؛ بلکه هر دوی اینها امتحان بودند برای اینکه انسان نشان بدهد در آسایش و سختی رفتارش چگونه است.

ضمن اینکه در بسیاری از مواقع، امتحان به ثروت و مقام به‌مراتب سخت‌تر از امتحان به فقر و نداری است. چه بسیار افرادی که در فقر و نداری با ایمان بودند؛ ولی همین که به ثروت و مِکنت رسیدند، همه چیز را کنار گذاشتند. پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله به اصحابشان فرمودند: من از آزمایش به وسیله آسایش و ثروت، نسبت به شما نگران‌تر از آزمایش به واسطه سختی و فقر هستم؛ زیرا شما در آزمایش به سختی و فقر پیروز بیرون آمدید؛ ولی در آسایش و ثروت حقیقت این است که دنیا شیرین و جذاب است [و اگر کسی را به سمت خود بکشد، به راحتی رها نمی‌سازد].[فجر: 15 و 16] اتفاقاً بعد از پیامبر همین اتفاق افتاد. افرادی که در کنار پیامبر در جنگ‌های گوناگون شرکت کرده بودند، بعداً با ثروت‌های باد‌آورده‌ای که به دست آوردند، اهل‌بیت پیامبر را رها کرده و احیاناً در مقابل ایشان ایستادند. نمونه بارز آن زبیر است که روزگاری در کنار امیرالمومنین علیه‌السلام بود؛ اما پس از ثروت و جایگاهی که بدان رسید، در مقابل ایشان ایستاد.

اگر با توجه نگاه کنید، در اطراف خودتان افراد بسیاری را می‌بینید که در بلا و سختی و فقر اهل توجه و انابه به خدا بودند؛ ولی همین که به ثروت رسیدند، همه چیز را کنار گذاشتند.

درنتیجه فقر و بلایی که توام با یاد خدا و توجه و انابه به درگاه الهی باشد، از ثروت و مکنتی که موجب فراموشی خدا شود بهتر است و البته هر دوی آنها برای امتحان اشخاص هستند.

2. خداوند گاهی به جهت لطفی که به بعضی از بندگانش دارد، مصیبت و بلای آنها را در همین دنیا قرار می‌دهد تا در آخرت حساب و کتاب چندانی نداشته و زود بخشیده شوند و به بهشت بروند؛ اما در عوض برخی که بارشان بسیار سنگین است و در دنیا امکان پاک شدن ندارند را حواله به برزخ و قیامت و احیاناً جهنم می‌دهد.

خداوند در قرآن می‌فرماید: «و کسانی که کافر شدند، گمان نکنند مهلتی که به آنان می‌دهیم به سودشان خواهد بود، جز این نیست که به آنها می‌دهیم تا بر گناه خود بیفزایند و برای آنان عذابی خوار کننده است». [آل‌عمران: 178]

درنتیجه نمی‌توان از اینکه عده‌ای در دنیا دچار فقر و مصیبتند، نتیجه گرفت خداوند بد آنها را خواسته و آنها که در رفاه و نعمتند، خدا خیرشان را خواسته است؛ زیر اولاً هردو گروه در حالِ امتحان پس دادن هستند و ثانیاً چه بسا کسانی که در دنیا در رفاهند، تسویه حسابشان به آخرت واگذار شده که بسیار سخت‌تر و دردناک‌تر از دنیا است.