ببخشین درموردکینه سوال کنم ایاشخصی که مسلمان است ولی کینه داردطبق روایات مانمازوروزه اوچه حکمی داردودرموردشخصی که بیش ازسه روزبابرادرمسلمان خودقهرمیباشدحکم اوچگونه میباشد باتشکر از کانال بسیارعالی شما
---------------------------------------------------------
کاربران محترم ميتوانيد در همين بحث و يا مباحث ديگر انجمن نيز شرکت داشته باشيد: http://www.btid.org/fa/forums
همچنين ميتوانيد سوالات جديد خود را از طريق اين آدرس ارسال و از طریق کدپیگیری که دریافت میکنید پاسخ را مشاهده نمائید: http://www.btid.org/fa/node/add/forum
تمامي کاربران ميتوانند با عضويت در سايت نظرات و سوالاتي را که ارسال ميکنند را به عنوان يک رزومه فعاليتي براي خود محفوظ نگهدارند و به آن استناد کنند و همچنين نظراتشان جهت نمايش بعد از فعالیت مفید، ديگر منتظر تاييد مديرانجمن نيز نباشد؛ براي عضويت در سايت به آدرس مقابل مراجعه فرمائيد: www.btid.org/fa/user/register
با سلام خدمت شما.
در رابطه با کنیه داشتن، روایات متعددی از ائمه اطهار وارد شده که واقعا انسان رو می ترسونه، لذا باید خودمون رو طوری تربیت کنیم که کینه ای از یه انسان مومن و شیعه تو دلمون نباشه. به طور مثال امام على عليه السلام: اَلغِلُّ يُحبِطُ الحَسَناتِ: كينه، خوبى ها را نابود مى كند. (غررالحكم، ج1، ص 168، ح6429) امام حسين عليه السلام: إنَّ شيعَتَنا مَن سَلِمَت قُلوبُهُم مِن كُلِّ غِشٍّ وَغِلٍّ وَدَغَلٍ؛ بى گمان شيعيان ما دل هايشان از هر خيانت، كينه و فريبكارى پاك است. (بحارالانوار، ج68، ص156، ح11)
اما این بحث، ربطی به نماز و روزه نداره، یعنی نمازش صحیحه و از گردنش ساقطه، اینجوری نیست که نماز باطل باشه و لازم باشه قضا کنه، نه، نماز درسته؛ ولی بدون شک اون نمازی نیست که باعث قرب معنوی بشه و ما رو به ملکوت برسونه، یعنی فقط تکلیفمون رو انجام دادیم و عذاب نمیشیم همین، دیگه باعث نورانیت و معنویت نمیشه، چون قلب و روح باید صاف باشه تا نماز تاثیر بذاره و در دلی که توش کینه باشه، این معنویت نمیاد.
اما در مورد اینکه دو مومن و دو شیعه امیرالمومنین(ع) با هم دشمن باشن و کینه هم رو تو دل داشته باشن هم روایات زیادی داریم که فرمودن هر دو از دین خارج میشن مثلا پیامبر اکرم(ص) فرمود: "هر دو مسلمانی که از یکدیگر قهر کنند و سه روز بر آن حال بمانند و با هم آشتی نکنند از اسلام بیرون روند و میان آنها پیوند و دوستی دینی نخواهد بود. پس هر کدام که به(اصلاح رابطه و) سخن گفتن پیشی گیرد او در روز حساب زودتر به بهشت میرود.(1- کافی، ج 2، ص 345 - وسائلالشیعه، ج 8، ص 585) همچنین پیامبر خدا(ص) در حدیث دیگری فرمود: "قهر کردن مسلمان با برادرش را مانند ریختن خون او دانستهاند»(کنزالعمّال: 24789 منتخب میزان الحکمة: 580)
امام صادق(ع) نیز درباره این که چرا هم قهرکننده و هم کسی که با او قهر شده، هر دو مستحق عذابند؟ فرمودند:"هیچ گاه دو مرد با حالت قهر از یکدیگر جدا نشوند، مگر این که یکی از آن دو سزاوار بیزاری (خدا و رسولش از او) و لعنت باشد و چه بسا که هر دوی آنها سزاوار این امر باشند. شخص عرض کرد: خدا مرا فدایتان گردانت، ظالم، درست (مستحق این کیفر هست) امّا مظلوم چرا؟.
حضرت فرمود: برای آن که برادرش را به آشتی با خود دعوت نمیکند و از سخن او چشم نمیپوشد. شنیدم پدرم میفرمود: هرگاه دو نفر با هم ستیزه کردند و یکی از آن دو بر دیگری چیره آمد، باید آن که در حقّ او ستم شده نزد آن دیگری برود و به او بگوید: ای برادر، ستمکار (و مقصّر) من هستم، تا قهر و جدایی میان او و رفیقش برطرف شود؛ زیرا خداوند تبارک و تعالی داوری عادل است و حقّ ستمدیده را از ستمگر میستاند».(الکافی: 2 / 344 / 1 منتخب میزان الحکمة: 580)
لذا شما باید خودتون رو طوری تربیت کنید که کینه کسی تو دلتون نباشه و دریا دل باشید و برای خدا از مردم بگذرید تا خدا نیز از شما بگذره.