شخصی که بیش ازسه روزبابرادرمسلمان خودقهرمیباشد

با سلام خدمت شما.

در رابطه با کنیه داشتن، روایات متعددی از ائمه اطهار وارد شده که واقعا انسان رو می ترسونه، لذا باید خودمون رو طوری تربیت کنیم که کینه ای از یه انسان مومن و شیعه تو دلمون نباشه. به طور مثال  امام على عليه السلام: اَلغِلُّ يُحبِطُ الحَسَناتِ: كينه، خوبى ها را نابود مى كند. (غررالحكم، ج1، ص 168، ح6429) امام حسين عليه السلام: إنَّ شيعَتَنا مَن سَلِمَت قُلوبُهُم مِن كُلِّ غِشٍّ وَغِلٍّ وَدَغَلٍ؛ بى گمان شيعيان ما دل هايشان از هر خيانت، كينه و فريبكارى پاك است. (بحارالانوار، ج68، ص156، ح11)

اما این بحث، ربطی به نماز و روزه نداره، یعنی نمازش صحیحه و از گردنش ساقطه، اینجوری نیست که نماز باطل باشه و لازم باشه قضا کنه، نه، نماز درسته؛ ولی بدون شک اون نمازی نیست که باعث قرب معنوی بشه و ما رو به ملکوت برسونه، یعنی فقط تکلیفمون رو انجام دادیم و عذاب نمیشیم همین، دیگه باعث نورانیت و معنویت نمیشه، چون قلب و روح باید صاف باشه تا نماز تاثیر بذاره و در دلی که توش کینه باشه، این معنویت نمیاد.

اما در مورد اینکه دو مومن و دو شیعه امیرالمومنین(ع) با هم دشمن باشن و کینه هم رو تو دل داشته باشن هم روایات زیادی داریم که فرمودن هر دو از دین خارج میشن مثلا پیامبر اکرم(ص) فرمود: "هر دو مسلمانی که از یکدیگر قهر کنند و سه روز بر آن حال بمانند و با هم آشتی نکنند از اسلام بیرون روند و میان آنها پیوند و دوستی دینی نخواهد بود. پس هر کدام که به(اصلاح رابطه و) سخن گفتن پیشی گیرد او در روز حساب زودتر به بهشت می‏‌رود.(1- کافی، ج 2، ص 345 - وسائل‏‌الشیعه، ج 8، ص 585) همچنین پیامبر خدا(ص) در حدیث دیگری فرمود: "قهر کردن مسلمان با برادرش را مانند ریختن خون او دانسته‌اند»(کنزالعمّال: 24789 منتخب میزان الحکمة: 580)

امام صادق(ع) نیز درباره این که چرا هم قهرکننده و هم کسی که با او قهر شده، هر دو مستحق عذابند؟ فرمودند:"هیچ گاه دو مرد با حالت قهر از یکدیگر جدا نشوند، مگر این که یکی از آن دو سزاوار بیزاری (خدا و رسولش از او) و لعنت باشد و چه بسا که هر دوی آنها سزاوار این امر باشند. شخص عرض کرد: خدا مرا فدایتان گردانت، ظالم، درست (مستحق این کیفر هست) امّا مظلوم چرا؟.

حضرت فرمود: برای آن که برادرش را به آشتی با خود دعوت نمی‏‌کند و از سخن او چشم نمی‏‌پوشد. شنیدم پدرم می‏‌فرمود: هرگاه دو نفر با هم ستیزه کردند و یکی از آن دو بر دیگری چیره آمد، باید آن که در حقّ او ستم شده نزد آن دیگری برود و به او بگوید: ای برادر، ستمکار (و مقصّر) من هستم، تا قهر و جدایی میان او و رفیقش برطرف شود؛ زیرا خداوند تبارک و تعالی داوری عادل است و حقّ ستمدیده را از ستمگر می‏‌ستاند».(الکافی: 2 / 344 / 1 منتخب میزان الحکمة: 580)

لذا شما باید خودتون رو طوری تربیت کنید که کینه کسی تو دلتون نباشه و دریا دل باشید و برای خدا از مردم بگذرید تا خدا نیز از شما بگذره.