شوهری که عاشق نیست

یاسی جان بعضی وقتا دوری از همسر اونو عاشقترش میکنه.

مخصوصا اگه مرد باشه.

با نظر دوستانی که گفتن نرو مشهد کاملا موافقم.

شما سعیتو کردی. حالا نوبت اونه که به شما علاقشو ثابت کنه.

اون دوستت داره اما فکر میکنم محبت های زیاد شما باعث شده رابطه تون یه مقدار لوس بشه و دلزدگی ایجاد کنه.

از این به بعد هم هیچ وقت بیشتر از همسرت بهش ابراز علاقه نکن.

سلام

روان شناس که نمی شناسم. ولی روان پزشک خوب در تهران سرغ دارم. احتمالا ایشون بتونند مورد مناسبی رو معرفی کنند. 

دکتر احمد جلیلی      88969369 - 021

پیشنهاد می کنم ایشون قلم و کاغذ بردارند هر چی تو دلشون هست و هر چی که فکر می کنند، در همه زمینه های شخصی ، اجتماعی، اعتقادی ، اقتصادی، اخلاقی و غیره که بر روی 

اولا: مسایل کلی مانند روحیه و نگرششون به زندگی، اطرافیان، جامعه و ...  

و دوما: مسایل شخصیشون مانند روابط و احساساتشون نسبت به شما، خانواده تان، خانواده و دوستان خودش و در نهایت شخص خودش 

تاثیر گذاشته و می گذارد، همه رو روی کاغذ بیاورند.

فایده اولش اینه که یه مقدار از فشارهای روحی خالی می شوند. 

دوما: با بازخوانی چندباره نوشته ها "به شرط آنکه صادقانه، جامع و با صراحت" نوشته شده باشد، ریشه مشکلات فکری و همینطور اشتباه هات احتمالیشان را دریابند.

افکار در مغز انسان پراکنده و بی نظم هستند. نمیشه ارتباط کامل و صحیح بین اونها برقرار کرد.  ازنظر صحت و درستی هم معمولا غیر دقیق و همراه با اشتباهات متنوع هستند. هرچقدر فرد مشکلات روحی و یا فکری  - از مسایل شخصی مانند تحصیلات و مطالعات، وضعیت مالی، نوع روابط با دیگران، مشکلات شغلی، نگرانی از آینده، "احساس و نگاه نسبت به خود و اطرافیان" و ... تا مسایل کلی تر نظیر تنوع نگرش و احساساتش در مورد جامعه و انسان ها، سیاست، و .... -  بیشتری داشته باشه، قطعات فکریش پراکنده تر، پر اشتباه تر و ناخود آگاه جانبدارانه تر شده و از طرف دیگر قدرت قضاوت صحیحش کمتر و جمع این عوامل موجب سردرگرمی، تصمیم گیری های اشتباه و یا حتی ناتوانی از تصمیم گیری می شود.

نوشتن افکار و خاطرات کمترین فایده اش اینست که شخص برای بر روی کاغذ آوردن افکارش باید آنها را در ذهن خود بارها مرور و سنجش کند (برای اینکه چرت و پرت ننویسد) ، بین آنها نظم و ارتباط برقرار کند تا متن نوشته شده مفهوم و معنی پیدا کند. نوشته های شخص پس از تکمیل با توجه به شیوه نگارش که منظم و حساب شده یا پراکنده گویی و مغشوش باشد وضعیت روحی و روانی و مطالب نوشته شده، اعتقادات و تفکرات، روحیات، خلقیات، شخصیت و غیره رو نشان می دهند.

البته افرادی (در واقع یک نفر) دیده و تجربه کرده ام که با مشاهده و مطالعه دستخط فرد صفات شخصی و روحیات وی را بیان می کنند. همینجا بگم که به آن فرد دسترسی ندارم. این را هم نمی دانم این توانایی علمی یا استعدادی هست. اگر علمی باشه، متخصص آن هم هم هست. روانشناس و روانکاوی هم که بخواهید به او مراجعه کنید، با خواندن آن مطالب بسیار بهتر می تواند تشخیص بیماری داده و مداوا نماید.

همه این ها به شرط آنست که

اولا: ایشان مطالب را همانطوری که فکر می کنند و بدون پرده پوشی و یا رودروایسی با دیگران و کامل نوشته باشند.

دوما: مشکل ایشان روحی باشد، نه موارد دیگری که احتمال دادیم. مانند قصد فرار از ازدواج و نپرداختن مهریه و نظایر آن

موفق باشید

در مورد من هم سعی نکنید از روی نوشته هایم قضاوت کنید، چون بیشتر مواقع ضمن انجام کارهای دیگر و آنلاین نظراتم را می نویسم و تصحیح می کنم.  

سعی کن بهش آرامش بدی از طریق محبتت .در بدو ورودش به منزل چیزی رو که دوست داره براش انجام بده اگه احساس کردی نیاز به همدردی داره کنارش بشین و به حرفاش گوش بده .برای آینده تون برنامه ریزی کنید و تصویری از آینده رو با بچه ها تون برای هم ترسیم کنید و در مورد تربیت اونا و................به نقطه مشترک برسید ا

به نظزم همون جوری که پیشنهاد دادم رفتار کنید بهتره. حالا اگه رفتارش درست شده شما هم یه کم بهتر از اون پیشنهاد رفتار کن ولی نه خیلی زیاد. نه اونقدر گرم باش که طرف رو داغ کنی، نه اونقدر سرد و بی تفاوت که با خودش فکر کنه ازش بریدی. حد اعتدال رو نگه دار و اشتباهات رفتاری گذشته ات رو تکرار نکن. اگر بهت گفت رفتارت با گذشته (که زیاد نازش رو می کشیدی) عوض شده، انکار کن و بگو همه زوج ها همینطور هستند. زیادی هم اصرار کرد با آرامش بهش یادآوری کن که اون زیاده روی ها هم برای شما و هم برای ایشون که باید مرد و تکیه گاه شما باشند مناسب نبوده است. از این به بعد هم انتظار دارید که ایشون مانند یه مرد واقعی مسئولیتشما رو برعهده بگیرند.

در هر حال مراقب باش چون همیشه ممکنه به حالت قبل برگرده. چون هنوز هم اطلاعات درستی ندارم فقط محض آینده نگری میگم.

انشاا... که به خیر و خوشی ادامه پیدا کنه

موفق باشید

سلام

نظرات همه دوستان رو خوندم. فعلا و با این اطلاعات چیز زیادی نمیشه گفت. شما دو خط نوشته اید چنین و چنان. نه از شرایط خودتون و خانواده هاتون (اعتقادات، فرهنگ و رسوم، تحصیلات، وضعیت مالی، موقعیت شغلی و اجتماعی، روحیات و خلقیات) و نه از روند و فراز و نشیب احساساتتان قبل و بعد از ازدواج تاکنون، و دلایل آن، هیچ مطلبی نگفته اید. اصولا حتی نمیشه بصورت نسبی تحلیل ها و نظرات شما رو پذیرفت. منظور اینکه حداقل اطلاعات رو نداریم بتونیم بر اساس اون بگیم شاید شما اینجا رو اشتباه فهمیده باشی یا بد عمل کرده ای، و یا برعکس.

شما اگر پیش مشاور بروید (که نظر خوبی هم هست) مطالبی را که از شما می پرسد و پاسخ می دهید، چندین صفحه خواهد شد. چطور انتظار دارید با دو خط بشه راهنمایتون کرد؟

با تمام این مسائل از لا به لای مطالبتون بعضی نکات رو میشه حدس زد (فقط حدس)

1- به نظرم شما از اون دسته دختر خانم های گرم و درعین حال تند مزاج هستید که هیچ حرفی رو بدون پاسخ نمی گذارید و با صراحت ( و بدون سیاست زنانه) با ایشون و خانواده اش برخورد می کنید. به عنوان نمونه روز زن که ایشون برای شما فقط پیام تبریک فرستادند، می تونستید با خونسردی تشکر کنید ولی دعوا راه نیندازید. منتظر می موندید در مناسبت های بعدی شما هم برای ایشون یا مادرشون فقط پیام تبریک می فرستادید. ایرادی هم گرفته میشد مودبانه می گفتید قصد توهینی درکار نبوده، طبق رسم خودتون رفتار کردیم.

هر بحث و مرافعه بین شما و خانواده آقا فقط باعث دلسردی بیشتر ایشان می شود. اگر ایشون از نوع افراد رمانتیک باشند با گیر کردن بین شما و خانواده شان، تصورشان از زندگی رویایی بهم ریخته و سر درگم می شوند.

چند احتمال:

1- شاید (شاید) نوع روحیه و رفتار و گفتار شما از نوعی که اون آقا رو جذب کنه نیست. انسان در عین انعطاف پذیری و قابلیت تطبیق دادن خود، محدودیت های ذاتی هم در پذیرش هر چیزی دارد. اگر روحیات و خلقیات شما در محدوده قابل درک و پذیرش ایشون نباشه تلاش هر دوتون برای ایجاد علاقه بی نتیجه باقی می مونه، مگر اینکه یک یا هر دو طرف تاحدی تغییر کنید.

اگر فرض رو بر راست گویی آقا بگذاریم که پای زن دیگری در میان نیست، میشه گفت ایشون به تدریج احساس کرده نمیتونه خودش رو با شما وفق بده و علاقه اش از از حد دوست داشتن عادی فراتر نمیره. یعنی شما رو به عنوان یک انسان مورد احترام دوست داره و نه همسر. فرضا شما گرم مزاج و پرشور هستید ولی ایشون نیاز به همسر آرام و خونسرد دارند.

2- دومین احتمال تاثیرپذیری ایشون از خانواده شون است.

3- سومین احتمال عدم درک صحیح ایشون از عشق است. شاید ایشون خیلی و در واقع بدور از واقع نگری تصوراتی از عشق دارند که فقط در کتاب های رمان آنهم از نوع  تخیلی آن یافت می شود. مسلما این نوع عشق را نه در شما و بیشتر از آن در خودشان نمی بینند و ناامید و مستاصل می شوند. بیشتر از همه از ناتوانی خیالی خودشان احساس درماندگی می کنند.

4- احتمال چهارم، همانطور که پدرتان گفته اند ابراز علاقه بیش از حد و نابجای شما بوده است (اگر در این مورد صحیح قضاوت کرده باشید) که باعث شده جای شما و ایشون به عنوان عاشق و معشوق عوض شود

5- احتمال پنجم، قصد ایشان بر عدم ازدواج در حال حاضر به طور کلی و یا با شما باشد. به دلایل مشکلات مالی، روحی و ... گرفته تا سرخوردگی ناشی از دیدن اختلافات بین عروس و مادر شوهر. هر احتمالی میشه داد.

6- تغییر عقیده دادن و نداشتن قصد ازدواج با شما.  ممکن است بخواهند قضیه را به آرامی و با کمترین هزینه مالی، حیثیتی و غیره برای خودشان پایان دهند. طبیعتا مظلوم نمایی و ایجاد احساس دلسوزی در شما برای آنکه از حقوقتان صرفنظر کنید (به علت عشقتان) جزو ضروریات است. اگر رک و راست بگند شما رو نمی خواند مسلما با واکنش شما و خانواده تان مواجه خواهند شد که کمترین آن به اجرا گذاشتن مهریه است. (ظاهرا عقد کرده هستید)

7- ترکیبی از  دو یا چند حالت قبلی.

بدون داشتن اطلاعات کافی نمی توان قضاوت کرد کدوم حالت یا ترکیبی از آنها محتمل تر از بقیه است. ولی چند مورد رو به عنوان نظر شخصی یادآوری می کنم.

* با نظرات آقای مصطفوی و تا حد زیادی با نظرات خانم ها، سینا و بشری و قسمت اول نظر خانم مم مبنی بر احتمال افسردگی (یا موارد دیگر) موافقم. احتمالا بیشتر از مشاور خانواده به روانشناس یا متخصصی از این نوع نیاز دارند.اگر ناراحتی ایشان جنبه روانی یا خیال پردازی داشته باشد، از مشاور خانواده کار چندانی برنمیاد.

* با رفتنتان به مشهم به شدت مخالفم. به دلایل مختلف. اول اینکه اگر ابراز محبت بیش از اندازه کرده باشید، نزدیکشون باشید وضع بدتر میشه. دوم: اگر مشکل از ناحیه خانواده شان باشد، باز هم مانند مورد قبل فقط اختلاف بیشتری ایجاد می شود. سوم: عاقبت و سرانجام ازدواج شما ابدامعلوم نیست، یه دختر تنها و عاشق در کنار مردی که بهش علاقه داره نتیجه اش معلومه چه برسه به اینکه دختر دور از خانواده و در شهر دیگری با آقا باشه. به خودتان هم دلخوشی و وعده ندید. با یه کم ابراز علاقه و چند کلمه صحبت امیدوار کننده که احساس کنید می تونید علاقه شون رو مجددا بدست بیاورید و با توجه به اینکه همسر شرعی ایشان هستید (اگر هم نبودید نتیجه فرق نمی کرد) براحتی رضایت خواهید داد. این را هم درنظر بگیرید (با عرض معذرت که صریح می گویم) ایشان به عنوان شوهرتان احتیاج به اجازه هم ندارند. چهارم: جدای از همه موارد قبلی این کار شما شان و شخصیت خوتان و خانواده تان را ازبین می برد. از کی رسم شده دختر دنبال پسر بدوه؟ اونم تا شهری 1000 کیلومتر دورتر. اگر تحویلتون بگیرند بعدا سرکوفت مادر و خواهر شوهر و فامیلشو باید تحمل کنید. اگر هم خوب برخورد نکنند سرشکسته و با روحیه خرد و تحقیر شده باید برگردید. در هر دو حالت بازنده اید.

* به ابراز علاقه فیزیکی حتی فکر هم نکنید. ابراز علاقه رفتاری و کلامیتان بس نبود که بخواهید خودتان را هم حتی در کمترین حد در دسترس بگذارید؟ این رو هم بدونید خانم ها در این قبیل موارد پس از مدتی تسلیم می شوند. این مسایل حتی برای زوج هایی که تفاهم کامل دارند هم مناسب نیست چه برسد به شما که ازدواجتان در حد احتمال باقی مانده است و امکان دارد جدا شوید. فکر می کنید اونوقت چه بلایی بر سر آبرو و مهمتر از آن روحیه تان می آید؟

* توصیه می کنم، شما تماستان را به کلی قطع کنید. بخصوص که ایشان چند بار گفته اند نمی تونند عاشق شما بشوند. ابراز علاقه شما در این موقعیت ابراز عشق نیست. گدایی عشق است.

اگر مرد بودید می گفتم بله، باید اونقدر ناز طرف رو بکشید تا دلش رو بدست بیاورید (دخترها همیشه "امکان داره" نرم بشند). ولی یک خانم باید خودش را حفظ کند بعلاوه اینکه برعکس خانم ها اگر مرد واقعا از زنی خوشش نیاد، هرچه بیشتر زن ابراز علاقه بکند، نظر مرد عوض نمیشه که هیچ، منزجر هم میشه.

به هر حال توصیه من به شما، قطع کامل هر نوع ارتباط و جواب ندادن و به کلی نادیده گرفتن ایشان است.مدتی ایشان را از زندگیتون کنار بگذارید تا خودش از علت آن جویا شود. اون موقع هم شما کنار بمانید تا خانواده تان دلایل و رفتارهای اقا را که باعث رنجش شما شده است گوشزد کنند. اگر هم با بی اعتنایی ایشون مواجه شدید متوجه خواهید شد که ایشون واقعا علاقه ای به شما ندارند و تکلیفتون روشن میشه.

در هر حال چه ایشون پیگیر وضعیت شما بشوند یا نشوند، پس از مدتی خانواده شما زمان مشخصی را برای نهایی کردن وضعیتتان برای آقا تعیین  می کنند (که نحوه و لحن آن بستگی به شرایط دارد). در هر حالت شما دیگه ارتباطی با ایشون نداشته باشید، اگر هم تصادفا هم کلام شدید مودب و خیلی رسمی و کوتاه مدت برخورد کنید و بروید. بگذارید متوجه ناراحتی و رنجش شما بشوند و درضمن از همین حالا حد و حدودها و حریم ها و جایگاه هرکسی مشخص بشه.

اگر از ترس از دست دادن ایشون به رفتار فعلیتون ادامه بدهید احتمال باختنتون رو بیشتر می کنید. این رو بدونید تا در دل یقین نداشته باشید و در عمل نشون ندید که می تونید دل بکنید، بدست نمیاورید.

امیدوارم اشتباه راهنمایی نکرده باشم. به عقل ناقص من همینقدر می رسید.

موفق و در عافیت باشید

شما نظر من در پايين رو مطالعه کردي ؟

انجام بده بعد بيا نتيجه اش رو بگو
 

خدا کمکت کنه دوست گلم ایشالله  درست میشه

کی میری مشهد؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

زود برو

(ادامه مطلب براي ساير هم خوانندگان مفيد خواهد بود)

ظاهرا ايشون افسردگي داره و حتما بايد درمان بشه ...افسردگي موقعي بوجود مياد که فردي ميخواد به يک چيزي دست پيدا کنه ولي نميتونه بعد از مدتي نا اميد ميشه ..حالا اگر اين نا اميدي بيشتر طول بکشه تبديل به افسردگي ميشه... علامتهاش اينه: کم حرف زدن - دوري از جامعه - مواقع کوتاهي پرخاشگري - حوصله انجام هيچ کاري نداره - فراموشي - گوش دادن به اهنگهاي فقط غمگين.

حالا شما يک موقعي که حالش نسبتا خوب باشه و عصباني نباشه ازش اين سوال رو بپرسيد: تو دوس داري من چه کاري برات انجام بدم که حالت بهتر بشه؟ اگر جهت جواب دادنش به سمت شما بود : (يعني تو به من توجه نميکني)

احتمالش هست که شما تا حالا نتونستي خواسته هاي جنسي اون رو ارضا کنيد (بهتره همين الان اينو ازش سوال کنيد) خيلي از مردان و زناني که يک «بي علاقگي بي دليل» دارن مشکلشون همينه. اگر متوجه شدين که مشکل از اينجاست کارهاي زير رو انجام بدين :

بايد بيشتر از لحاظ فيزيکي خودتون رو بهش نزديک کنيد (ظاهرا شما در شهر ديگري هستيد) - قبلا از اين که اون درخواست کنه شما بغلش کنيد - موقعي که با اون تنها هستيد لباسهاي تحريک کننده بپوشيد - موقعي که شما رو ميبوسه يا بغل ميکنه بهش بگيد  دوسش داريد - با اين کارها اون با شما احساس صميمي بودن ميکنه و ميتونه عشقش رو ابراز کنه و خواسته هاش رو مستقيما به شما بگه (نه به مشاور)

تو مشاوره هم اجازه بده اون حرف بزنه ازش گله نکن همینکه قبول کرده بیاد مشاوره یعنی دلش باهاته.
بیخبرمون نذار خانومی

خانومی خدا صبرت بده سخته من نمیدونم اخلاقه تو چطوریه شاید خیلی ابراز علاقه میکنی آخه آقایون اگر دریایی از عشق باشن اونجورا ابرازش نمیکنن ولی خانوما همه احساسشونو میگن به خاطره همین همیشه به نظر میاد خانوما عاشق تر هستن شاید این ذهنیت سراغه آقاتونم اومده که شما عاشق تر هستید و یه جور عذاب وجدانه اینکه شما عاشق تر هستید باعث شده که این حرفو بزنه آخه آقایون کلا خودشون یه قدم جلوتر باشن و یه جورایی احساس کنن که خودشون رابطه رو تو دست دارن بهتره یکم صب کنید ابراز علاقه تونو کمتر کنید به جاش تا میتونید شاد باشید کلا خودتون باشید خیلی نمیخواد سعی کنی همه شرایط براش خوب باشه براش به هیچوج مادری نکن بذار اون الان برا رابطتون تلاش کنه باید بهش وقت بدی مردا دوس دارن کارایی بکنن تا نظره خانومشونو جلب کنن تو نباید از اولش نسبت به همه چی هیجان نشون بدی واقعا برا کارا و حرفایی که دوس داری عکس العمل خوب نشون بده و برا چیزایی هم که دوس نداری با احترام عکس العمل مخالف نشون بده
 

سلام. بعد از یه ازدواج سنتی هیچ دختر و پسری عاشق و دلباخته ی همدیگه نیستن بلکه این رفتارهای بعد از عقد منجر به عشق و علاقه ی بیشتر میشه شما باید از همون اول با گرمی و شور بیشتری با همسرت رفتار میکردی مگه عیدی آوردن یا نیاوردن یا کم آوردن انقدر مهمه که بشینی با شوهرت دعوا کنی. مگه دو تا ظرف شستن خونه ی مادر شوهر چیزی از آدم کم میکنه بغیر از اینکه با این کار خودتو تودل مادر شوهرت بیشتر جا میکنی. بنر من رفتارهاتو تغییر بده باخانواده همسرت مهربونتر باش وبیشتر بهش زنگ بزن وقتی هم زنگ میزنی یاد مشکلاتو چیزای دیگه نباش بهش محبت کن پسرا تشنه ی محبت خالصن.

امان از رسم و رسومات بیخود!

بنظرم در درجه اول باید کمی حق به اون آقا پسر بدین، اگه بخواین همینطور حق بجانب عمل کنید تو زندگیتون شکست میخورین، البته منظورم این نیست کا نازشو بکشین...