عاشقانه دوستش دارم

سلام

پسری هستم 26 ساله دو ساله دارم کار میکنم و تو محل کارم علاقه به دختر خانمی شدم که 6 ماه از من بزرگتره

از لحاظ عقاید و سلایق خیلی شبیه همیم، هر دومون از خانواده مذهبی و علمی هستیم

حقیقت اینه که تو این 26 سال تا حالا از دختری خوشم نیومده، اهل دوستی با جنس مخالف اصلا نیستم، برا خودم قوانینه خاصی دارم، آدم خیلی فعالی هستم، اهل ورزش، تیپ روز، گردش و تفریح، خوش اخلاق، برا خودم قانون گذاشتم که فقط از یه دختر خوشم بیاد و با اون ازدواج میکنم، حقیقتا نجابت برا من و خونوادم خیلی مهمه و خیلی بهش پایبندیم

بی تجربگی منم برام دردسر ساز شد

برا اولین بار تو یکی از پروژه های شرکت با هم کار کردیم، و باعث تا با هم بسیار صحبت و آشنایی بوجود بیاد، خودشم دختر خیلی سنگین و مودبیه و تا خالا با پسری انقدر راحت صحبت نکرده بود، از رو شناختی که رو من داشت بهم خیلی نزدیک شد حتی ساخت پروژه ارشدش رو من براش انجام دادم، علاقه ای دو طرفه بینمون بوجود اومد و واقعا فهمیدم این همون کسیه که میخواستمش

از روی بی تجربگی و بدون راهنمایی از خانواده و دوستی، خودم رفتم دانشگاهش و ازش خواستگاری کردم

اونم با میل کامل گفت اجازه بدین با خانواده مشورت کنم و نتیجه اش رو بهتون بگم ولی ازتون برای جواب فرصت طولانی میخوام تا خوب فکر کنم

منه نادان هم به خاطر عجولی خودم خیلی روش فشار آوردم و همش منتظر جواب بودم، تا اینکه ازم خسته شد و بهم جواب رد داد

من هم که واقعا از تمام وجود دوستش داشتم یعد از 3 ماه برای دومین بار ازش خواسنگاری کردم و برای روز تولدش هدیه ای خریدم! باهاش یک ساعتی صحبت کردم چون دختری هست که نمیتونه حرفشو زمین بندازه هدیه رو نگرفت و گفت فکر میکنم بعد هدیه رو ازت میگیرم، منه احمقم فرداش هدیه رو گذاشتن توی میزش که برش داره! وقتی هدیه رو دید فوق العاده ناراحت شد و بسیار منو دعوا کرد و گفت دیگه هیچ وقت بهم فکر نکن. فقط خودمو ناسزا دادم که چرا بی فکر کاری انجام میدم

بعد از اون قضیه 3 ماه اصلا با هم صحبت نکردیم، من داشتم عذاب میکشیدم بعد از اینکه رفتم مشهد براش سوغاتی گرفتم بهش دادم، اولین راه شد برای صحبت با همدیگه الان با هم خوب شدیم و راحت صحبت میکنیم، طوری که باهاش صحبت میکنم مشتاقانه باهام صحبت میکنه

قبول دارم خیلی بچگانه رفتار کردم، مادرم میگه بخاطر بی تجربگی که تا حالا تو این مسائل نبودی بچه بازی در آوردم، الان دارم فقط مطالعه میکنم که راه درست چیه؟

ولی با اینکه یک سال از علاقه ام بهش میگذره، هنوز عاشقشم و بخاطرش رفتاری میکنم که اذیت نشه، چون احساس میکنم خیلی اذیتش کردم

حالا اذتون میخوام به من کمک کنید تا بتونم بهش برسم، چون واقعا از تمام وجود دوستش دارم

اگه موقغیتش پیش بیاد بازم میرم خواستگاری چون وافعا نمیتونم فراموشش کنم

ازتون میخوام راهنمایی کنید: راه درست خواستگاری رو بهم بگین؟ چطوری خواستگاری کنم؟ آیا بازم امیدی هست؟  با این همه اتفاقات آیا بازم میتونم برم خواستگاری؟